Tineke de Groot

Tineke de Groot in 1984

Naam	Catharina Johanna Maria de Groot
Geboren	Hoofddorp, 16 juli 1946
Functies	Presentator, Omroeper, Programmamaker, Documentairemaker, Regisseur
Bekend van	Service Salon, De week van, Close up
Periode actief	1980 - heden
Werkt samen met	Amanda Spoel
Tineke de Groot in de media Oeuvre Tineke de Groot

In 1980 wil Tineke de Groot het liefst gesprekken voeren met muzikaal talentvolle mensen. Ze zoekt een manier om dat op de radio te gaan doen. Om daar te komen neemt ze televisiewerk erbij. Vroegere schoolgenootjes kijken raar op als het eens zo stille en bescheiden meisje op de buis verschijnt. Ze is wars van de bekendheid die komt kijken bij het verschijnen op radio en televisie. Op beide media bouwt ze een lange, indrukwekkende carrière op, waarbij de nadruk altijd op het culturele vlak is blijven liggen.

De Groot is de oudste in een gezin met vier kinderen. Haar vader heeft een assurantiekantoor. De nette manier van spreken, waarmee ze later zo bekend is geworden, schrijft ze toe aan haar middelbare schooltijd in Haarlem. Bij een ziekenomroep in Amstelveen doet ze haar eerste radio ervaring op. Ze vindt het leuk om te doen en het is prima te combineren met haar gezin. Op den duur wil ze wel meer radiowerk gaan doen, maar ze weet geen ingang bij de landelijke omroepen. Het liefst wil ze bij Radio 4 aan de slag, alwaar ze dan het liefst een programma wil maken waarin ze kan praten met talentvolle musici op het gebied van klassieke muziek. Als ze op een dag leest dat Maartje van Weegen ophoudt met omroepen en de KRO een opvolgster zoekt, probeert ze via deze ingang in contact te komen met een personeelschef. Samen met 119 andere kandidaten komt De Groot in de herfst van 1980 op de auditie. Voor haar is het doel te vertellen dat ze bij de radio wil werken, maar ze moet toch de screentest doen. Dat doet ze heel ontspannen, omdat ze het omroepen zelf eigenlijk niet wil gaan doen. Ze wordt uitgenodigd voor de tweede auditieronde, maar gaat op dat moment op wintersport. Bij terugkomst informeert ze over de mogelijkheden om bij de radio te gaan werken. Twee maanden later krijgt ze te horen dat ze een radioprogramma kan komen doen, maar dat ze ook vijf keer per maand als televisieomroepster wordt ingedeeld. Dit laatste verbaast haar aangezien ze al vierendertig is en niet zit te wachten op landelijke bekendheid als televisieomroepster. Een collega wijst haar erop dat ze door de bekendheid van televisie later gemakkelijker verder kan rollen in andere programma’s. Als De Groot zegt dat ze eigenlijk bij de radio wil werken wordt er lacherig gezegd dat het haar niet zal lukken omdat er al zoveel mensen voor haar in de rij staan te wachten.

Het omroepen doet ze uiteindelijk vier jaar, totdat ze in 1984 op televisie het programma Studio vrij overneemt van Maartje van Weegen. Ze wordt steeds meer gevraagd als presentator, onder andere voor de RAI concerten. Op de radio werkt ze al aan actualiteitenprogramma Echo en het muziekprogramma Radio Vierklank. Voor dit laatste programma is ze eigenlijk aan het avontuur begonnen. Twee uur lang praat ze live in de studio met allerlei mensen die iets met klassieke muziek hebben. Het allerleukste vindt ze het voorlezen van de teksten van Fried Peters waarin de actualiteit wordt benoemd en waarin figuren uit de klassieke muziek zijn verwerkt. In 1988 stapt ze over naar de AVRO en neemt ze met tranen in haar ogen afscheid van Radio Vierklank. Het valt helaas niet te combineren met het middagprogramma Service Salon. Ze kiest voor dit grote programma omdat ze beseft dat haar als freelancer geen lange carrière is beschoren als ze alleen programma’s voor een klein publiek blijft maken. Bovendien vindt ze het interessant om door haar televisiewerk met mensen in contact te komen waar ze in het dagelijks leven anders nooit mee in gesprek zou raken. Voor Service Salon heeft ze veel gereisd en heeft ze, door het maken van veel reportages, de basis gelegd voor haar latere werk als documentairemaker.

Bij de AVRO krijgt ze de gelegenheid om aan programma’s met culturele inhoud te werken. Ze presenteert meerdere jaren Jonge mensen op het concertpodium, de uitreiking van de Gouden Kalveren, en de Prinsengrachtconcerten. In 1995-1996 heeft ze haar eigen praatprogramma De week van…, waarin ze tijdens een werkweek iedere dag met dezelfde gast praat over actualiteiten. Vanaf 1994 verzorgt ze de inleidingen voor het documentaireprogramma Close up, totdat ze in 1997 zelf documentaires gaat maken die binnen dit programma worden uitgezonden. Omdat programma’s als het Prinsengrachtconcert gaandeweg door jongere collega’s worden overgenomen, gaat De Groot graag in op de suggestie om zelf documentaires te maken. Op kosten van de AVRO volgt ze een documentairecursus. Gesteund door een oud-cameraman/regisseur maakt ze haar eerste documentaire, en niet zonder succes. Haar documentaire Pas de vieux, over de balletdanser Gérard Lemaitre en het Nederlands Dans Theater 3, wordt genomineerd voor de Nederlandse Academy Awards in 1998. Hierna maakt ze nog een reeks kunstdocumentaires. Ze vindt het heerlijk om maandenlang met een onderwerp bezig te zijn, iets wat ze bij een televisieprogramma onmogelijk kan doen. Naast haar documentairewerk wordt ze gevraagd als redacteur/regisseur, bijvoorbeeld voor het programma Nieuw in Nederland.

In de zomer van 2011 gaat ze officieel met pensioen, maar een paar jaar daarvoor begint ze haar mediawerk al af te bouwen. Ze zet zich in voor SOS Kinderdorpen, een kinderhulporganisatie waarvoor zij een fondsen wervend vrouwennetwerk in het leven heeft geroepen, Vrouwen Bouwen. In tweeëneenhalf jaar heeft Vrouwen Bouwen een miljoen euro bij elkaar gehaald. Van dit geld worden in Ghana kinderdorpen gebouwd met familiehuizen, waarin weeskinderen opgroeien als in een gezin. De Groot heeft inmiddels ook een jongere generatie weten te enthousiasmeren voor het doel. In haar vrije tijd maakt ze graag tijd voor haar kleinkinderen en hoopt ze toe te komen aan de stapels boeken die al jaren op haar liggen te wachten.

Achteraf beseft ze hoeveel ze in het mediawereldje heeft kunnen doen. Ze heeft genoten van de grote verscheidenheid en de vele werelden die ze heeft leren kennen door het werk, hoewel ze altijd is terugkomen in de wereld van de kunst en haar fascinatie voor mensen die met dat vakgebied bezig zijn.