Rudolf Spoor

Bestand:RudolfSpoor.jpg

Rudolf Spoor

Naam	Rudolf Spoor
Geboren	Heemstede, 16 augustus 1938
Functies	cameraman, regisseur
Bekend van	begrafenis Wilhelmina, Apollovluchten, Koninginnedag, Prinsjesdag, Huwelijk Willem-Alexander en Máxima
Periode actief	1960-2002
Werkt samen met	Henk Terlingen, Chriet Titulaer
Rudolf Spoor in de media Oeuvre Rudolf Spoor

Rudolf Spoor is een zeer nauwgezette, geheel op teamwork ingestelde, consciëntieuze regisseur. In zijn gevoel voor perfectie laat hij niets aan het toeval over. De door hem samengestelde draaiboeken worden met veel zorg samengesteld. Er kan tijdens een rechtstreekse uitzending nog voldoende misgaan, waarbij een beroep gedaan wordt op de creativiteit en inventiviteit. Waar Leen Timp vooral regisseur van talkshows is, Willy van Hemert de man van de dramaproducties, Martijn Lindenberg de regisseur van grote sportevenementen, Bob Rooyens de artisitieke man van showprogramma’s, is Rudolf de man van de gebeurtenissen rond het Koninklijk Huis.

Na de MULO verblijft Rudolf een jaar in Woking (Engeland) om zijn schrijf- en spreekvaardigheid op een hoger peil te brengen. Vervolgens doet hij in de avonduren een zelfstudie Fotovakschool. Verder legt hij een passie aan de dag voor het bouwen van raketten. In Zandvoort vuurt hij zijn zelfgebouwde exemplaren af. Hij haalt met zijn belangstelling voor ruimtevaart zelfs de televisie.

Rudolf begint na militaire dienstplicht zijn loopbaan bij de omroep als kabelsleper/dollyduwer bij de televisie (NTS). In 1960 wordt hij cameraman en in zeven jaar tijd weet hij op te klimmen tot 1e cameraman. Wanneer Rudolf in het blad Elsevier een advertentie leest waarin de NTS regisseurs zoekt, vraagt hij bij Carel Enkelaar een sollicitatiegesprek aan. Hij wordt aangenomen en volgt gedurende een jaar de regiecursus. Op Santbergen zijn Gijs Stappershoef en Frits Butzelaar zijn docenten. Medecursisten zijn onder andere Germaine Groenier en Job Pannekoek.

Zijn debuut als invalregisseur maakt Rudolf bij een rechtstreekse reportage op Zestienhoven. Het betreft Engelse toeristen op weg naar de Keukenhof. In zijn 42-jarige loopbaan bij de televisie werkt hij mee aan diverse, vooral grote evenementen. Als cameraman is hij present bij de begrafenisplechtigheid van Wilhelmina in Delft (1962). Ook staat hij dat jaar, onder bizarre winterse omstandigheden met een straalkacheltje in de rug, zijn werk te doen bij het bekende bruggetje van Bartelhiem. Reinier Paping zou de slopende Elfstedentocht uiteindelijk winnend afsluiten.

In zijn hoedanigheid als regisseur staat Rudolf vooral te boek als degene die grote evenementen (met uitzondering van sport) in beeld brengt. Samen met presentator Henk Terlingen verzorgt hij de verslaggeving van de Apollovluchten met onder andere de befaamde maanlanding van de Apollo II. Er komt zelfs een langspeelplaat uit met de registratie van de televisie-uitzending. Door de zeer goede contacten met Amerika weet Rudolf van de NASA prachtig materiaal te bemachtigen. In een latere fase werkt Rudolf veel samen met presentator Chriet Titulaer.

Andere grote evenementen die Rudolf op zijn naam heeft staan zijn registraties van Prinsjesdag of Koninginnedag. Ook is hij regelmatig aanwezig bij staatsbezoeken en de aankomst van Sinterklaas in Nederland. Daarnaast vrijwel alle herdenkingen met een tragische achtergrond, zoals SLM vliegramp en de Bijlmerramp.

Een geheel eigen plaats in de loopbaan van Rudolf nemen de gebeurtenissen rond de leden van het Koninklijk Huis in. Zo is hij regisseur van de bruiloften rond de prinsen Maurits, Bernhard jr. en Constantijn. Voorts het portret van koningin Beatrix ter gelegenheid van haar vijftigste verjaardag. Ook is hij eindverantwoordelijk voor de interviews rond het 25-jarig huwelijk van koningin Beatrix en prins Claus en prinses Margriet en mr. Pieter van Vollenhoven.

Hoogtepunt van ‘hofregisseur’ Rudolf Spoor is het huwelijk rond de kroonprins en Máxima. Na een loopbaan van 42 jaar is dit grootse evenement een fraaie afsluiting van zijn carrière. In de Nieuwe Kerk in Amsterdam wordt ‘het huwelijk van de eeuw’ een ingewikkelde operatie. Het gegeven om in een historisch gebouw met vele bouwkundige beperkingen en het feit dat het bruidspaar en de gasten geen enkele hinder ondervinden van in de weg staande cameralieden. Maakt de opgave verre van gemakkelijk. Rudolf bereidt alles tot in de puntjes voor. Er komt zelfs een speciale Engelse crew ter aanvulling van de NOS-ploeg. In de bloemstukken worden minicamera’s verwerkt; er zit zelfs een cameraman in smoking tussen het orkest. In Engeland gehuurd minicamera’s worden speciaal in goudfolie gewikkeld om maar niet te detoneren met het hekwerk.

In totaal heeft Rudolf zestien camera’s tot zijn beschikking, waarvan sommige met een remote-control bediend worden. Heel Nederland is getuige van de kerkelijke inzegening van het paar. De jarenlange ervaring komt hem te pas tijdens de vertolking van het door Astor Piazzolla geschreven nummer “Adios Nonino” voor bandoneon. Rudolf vermoedt dat dit wellicht hét moment is, waarop Máxima een traan van ontroering zal wegpinken. Hij krijgt gelijk en weet dit moment schitterend in beeld te brengen.

Prijzen en onderscheidingen

Simon Stevinprijs voor het Apollo-project samen met Henk Terlingen (1968).

Erekruis in de Huisorde van Oranje (2002).