Roland de Groot: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
|||
| Regel 11: | Regel 11: | ||
| werkt_samen_met = [[Peter Zwart]], [[Rob Touber]], [[Bob Rooyens]], [[Joop van den Ende]] | | werkt_samen_met = [[Peter Zwart]], [[Rob Touber]], [[Bob Rooyens]], [[Joop van den Ende]] | ||
| trivia = broer van zanger [[Boudewijn de Groot]] | | trivia = broer van zanger [[Boudewijn de Groot]] | ||
| externe_info = | | externe_info = [http://www.vormvanvermaak.nl/ontwerparchieven/roland-de-groot/ Vormvanvermaak.nl] | ||
| media = <imagemap> | | media = <imagemap> | ||
Image:Audio.png| | Image:Audio.png| | ||
Versie van 7 apr 2016 11:33
| Naam | Roland de Groot |
| Geboren | Batavia (Nederlands Indië), 5 december 1939 |
| Functies | decorontwerper, kostuumontwerper |
| Bekend van | Eurovisie Songfestival, Moef Ga Ga, 1-2-3-show,Turks fruit, Soldaat van Oranje |
| Periode actief | 1962-heden |
| Werkt samen met | Peter Zwart, Rob Touber, Bob Rooyens, Joop van den Ende |
| Trivia | broer van zanger Boudewijn de Groot |
| Media |  |
| Externe info | Vormvanvermaak.nl |
Roland de Groot in de media Oeuvre van Roland de Groot | |
Roland de Groot is een veelzijdig vormgever: hij is decor-, kostuum- en grafisch ontwerper en art director voor televisie, speelfilm en theaterproducties. Hij ontvangt (internatonale) waardering voor de decors die hij ontwerpt voor de Eurovisie Songfestivals. De Groot is niet alleen getalenteerd maar ook eigenzinnig en vraagt een hoge (artistieke) inzet van zijn crew. Bovendien beschikt hij over een groot improvisatietalent.
Opleiding
Roland de Groot groeit tot zijn achtste op in Nederlands Indië. Zijn vader is hoofdambtenaar bij de PTT en zijn moeder is balletdanseres en heeft een eigen balletschool. Tijdens de interneringsperiode in het Jappenkamp wordt Roland jongste broer Boudewijn (de latere popzanger) geboren. Drie maanden voor de bevrijding overlijdt Rolands moeder aan de gevolgen van ondervoeding en dysentrie. In 1947 verhuist een gedesillusioneerde vader De Groot met drie kinderen naar Nederland en vestigt zich in Haarlem. Roland gaat naar de middelbare school (Haarlem en Heemstede), doet aansluitend de vervolgopleiding ‘plastische reclame’ aan de Kunstnijverheidsschool (nu Rietveldacademie) in Amsterdam. Hij werkt daarna enige tijd bij Marten Toonder en ontwerpt decors van poppenfilms en werkt vervolgens een korte periode bij Belvision in Brussel waar hij achtergronden voor tekenfilms ontwerpt.
Jaren zestig
Bij Toonder ontmoet De Groot voor het eerst Peter Zwart, tv-decorontwerper van het eerste uur en chef van de NTS Hoofdafdeling Ontwerp. Op diens verzoek komt in 1962 Roland de gelederen van de ontwerpafdeling versterken. Aanvankelijk start hij daar als grafisch ontwerper, maar al snel groeit hij door naar decorontwerp. Roland verzorgt in die beginperiode (ca. 1963) onder andere de decors van de jeugdseries Pipo de clown en Flip de tovenaarsleerling.
Al vrij snel krijgt hij opdrachten om shows, later zijn specialiteit, vorm te geven. Midden jaren zestig zorgt met name regisseur Bob Rooyens vor vernieuwde televisie. De Groot en Rooyens werken samen aan Nieuwe oogst, maar vooral in Moef Ga Ga (1965) en de Liesbeth List-show (1969) laten zien dat de hechte samenwerking tussen regie, techniek, decor en grafisch ontwerp de televisie als medium een echt eigen beeldtaal kan krijgen. Ook samen met regisseur Rob Touber werkt De Groot aan bijzondere en vernieuwende programma's als Aaah-dele (1968).
Eurovisie Songfestivals
Het decor voor het Eurovisie Songfestival 1970 is de definitieve doorbraak voor De Groot. Het decor bestaat uit vijf hele grote schilvormige hangstukken en nog zeven zilveren bollen die bij elk nummer anders hangen. Het decor ontlokt buitenlandse reacties en ook opdrachtgever NOS (tevens zijn werkgever) is zeer te spreken over dit fraaie ontwerp. De Groot ontvangt bij de uitrijking van de Nipkowschijf een eervolle vermelding voor zijn decor.
Daarna zal De Groot nog vier maal de decors van het Eurovisie Songfestival verzorgen. Hij is daarmee recordhouder, tot op heden is hij de enige die zo vaak het decor voor het internationale spektakel mag ontwerpen. De volgende decors ontwikkelt hij zijn basisidee van bewegende hangstukken verder uit. In 1976 en 1980 zijn de hangstukken voorzien van licht. De complexiteit van de compositie neemt elke jaar toe en zo krijgt elke nummer echt een eigen decor.
In 1984 wordt De Groot gevraagd om in Luxemburg de aankleding van dit spektakel te verzorgen. Het decorbestaat uit talloze hangstuuekn in verschillende vormen en lichtmogelijkheden. De lichtbakken zijn voorzien van acht lichtstanden, waardoor diverse effecten te realiseren zijn. Er werken in de kap van het theater 26 man aan het in positie brengen van de hangstukken. Hoe dat in zijn werk gaat, is in deze achter-de-schermen opname te zien: YouTube: Behind the scenes of ESF 1984.
Een belangrijk gegeven bij de uitvoering van de Songfestivaldecors is dat er voor het changement naar een nieuwe opstelling minder dan een minuut tijd is. De promofilmpjes, waarbij het deelnemende land en de zanger(es) of groep voor de kijkers geïntroduceerd worden, duren slechts 40 seconden! In dit filmpje zijn alle changementen in dit decor te zien: YouTube: Changementen ESF 1984
De Songfestivaldecors zijn imposant en voor eenmalige gebruik enorm kostbaar. Zo kost het dekor in Luxemburg fl. 300.000,--. Vanwege de complexiteit en het vakmanschap wordt dit decor in Hilversum bij de NOS gebouwd. Het decor wordt niet zoals gebruikelijk vernietigd, maar onderdelen ervan worden later gebruikt voor de 1-2-3 Show.
Jaren zeventig en tachtig
De Groot is vooral bekend om zijn showdecors, maar ook avant-gardistische regisseurs weten hem te vinden. Zo ontwerpt hij het decor en de kostuums voor de televisiebewerking van de opera Satyricon van regisseur Wilhelmina Hoedeman.En hij blijft regelmatig samenwerken met regisseurs als Rooyens en Touber. In 1984 produceert de AVRO samen met de Roemeense televisie een bijzondere show, It's all in the game. Deze muzikale co-productie rond Thérèse Steinmetz en de Roemeens actrice/zangeres Angela Similea wordt geproduceerd en geregisseerd door Bob Rooyens. De show is de Roemeense inzending naar het Montreux-festival en valt in de prijzen.
Een van de vele andere bijzondere programma's waar De Groot aan meewerkt is de show rond zangeres Esther Philips. De Groot laat een enorme anamorfose van 12 x 15 meter op de studiovloer schilderen. Slechts door middel van een enorme koker, voorzien van spiegelfolie, is de uitgewaaierde afbeelding te zien. Een soortgelijk optisch ‘grapje’ haalt De Groot uit bij het maken van de leader voor Por Favor. Voor deze Spaanse taallessen van TELEAC wordt de openingstekst plat op de vloer geschilderd. Door een camera die tegen het grid van de studio aanhangt vervolgens horizontaal naar benden te laten komen, ontstaat een speciaal effect, waardoor de kijker de letters als drie-dimensionaal decor ervaart.
Joop van den Ende
In 1983 wordt De Groot door producent Joop van den Ende gevraagd als ontwerper voor de 1-2-3-show. Het programma, aanvankelijk mer Rudi Carrell en daarna met Ted de Braak een enorm succes. In totaal laat De Groot 32 groots opgezette dekors voor deze show bouwen, elk met een eigen thema. Zo is er een show geheel in Delfts blauw en een aflevering waarvoor een winters stukje Amsterdam, incusief ijsbaan, in de studio gebouwd wordt.
In de jaren tachtig is De Groot dé sterontwerper bij Van den Ende. De Groot ontwerpt alle grote shows zoals Ron's Honeymoonquiz, Showmasters en de Holidayshow' en zo is hij ook verantwoordelijk voor de eerste van den Ende shows in Portugal. Hoewel De Groot officieel nog in dienst is bij de NOS, werkt hij bijna exclusief in Aalsmeer. Met zijn spetterende showdecors is de decorontwerper zeer bepalend geweest voor het succes van Joop van den Endes productiebedrijf.
Film, theater en grafisch ontwerp
In de jaren ’70 en ’80 is De Groot naast zijn werk voor televisie ook production designer voor de speelfilms van Paul Verhoeven, Wim Verstappen en Rudolf van den Berg. Hij is verantwoordelijk voor onder andere Turks Fruit (1973), Soldaat van Oranje (1977), De Vierde Man (1983) en het in Nederlands Indië gesitueerde Oeroeg (1993).
Ook is hij actief in de theaterwereld. Zo ontwerpt hij ondermeer het decor van Hugo Claus Vrijdag, Blauw blauw, Potasch & Perlemoer en Eva Bonheur. Ook is hij verantwoordelijk voor de dekors en aankleding van de André van Duin Revues gedurende een aantal seizoenen.
De Groot, van oorsprong opgeleid als grafisch ontwerper, maakt ontwerpen voor platenhoezen (Phonogram) en boekomslagen (Bezig Bij), zoals van de liedtekstbundel Voor de Overlevenden van Lennart Nijgh en Boudewijn de Groot en De geverfde vogel van Jerzy Kosinski. Af en toe werkt De Groot mee aan een commercial.
In 1998 neemt De Groot afscheid van de NOS, maar hij is nog steeds actief als ontwerper. Zo is hij in 2004 benaderd door Oudehands Dierenpark om het complex in Rhenen te restylen.
