Linda’s levenslied: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
{{ Infobox Productie | {{ Infobox Productie | ||
| periode = | | periode = 2005 | ||
| archief_link = [http://zoeken.beeldengeluid.nl/internet/index.aspx?ChapterID=1164&searchText=linda%27s%20levenslied Beeld en Geluid] | | archief_link = [http://zoeken.beeldengeluid.nl/internet/index.aspx?ChapterID=1164&searchText=linda%27s%20levenslied Beeld en Geluid] | ||
| makers = [[#Makers|Makers]] | | makers = [[#Makers|Makers]] | ||
| Regel 6: | Regel 6: | ||
| genre = [[:Category:documentaire|documentaire]] | | genre = [[:Category:documentaire|documentaire]] | ||
| decennia = [[:category:2000-2009|2000-2009]] | | decennia = [[:category:2000-2009|2000-2009]] | ||
| lengte = | | lengte = 40 minuten 8 seconden | ||
| medium = televisie | | medium = televisie | ||
| externe_info = | | externe_info = | ||
Versie van 14 jan 2009 11:11
| Periode | 2005 |
| Beschikbaar in archief | Beeld en Geluid |
| Genre | documentaire |
| Decennia | 2000-2009 |
| Lengte | 40 minuten 8 seconden |
| Medium | televisie |
Beschrijving
In NCRV Dokument Linda’s Levenslied een ontroerend portret van de 83-jarige Linda uit Rotterdam, die de balans van haar leven opmaakt. Een leven dat altijd belangeloos in dienst staat van anderen. Linda woont in een anonieme flat in de Afrikaanderwijk in Rotterdam. Ze heeft de Afrikaanderwijk zien veranderen van een gezellige volkswijk vol havenarbeiders in een multiculturele wijk, waar de problemen van de grote stad samenkomen. Ooit was Linda houder van het Guinness Book of Records voor het duurrecord Solozingen. En ze zingt nog altijd; het liefst levensliederen over verloren liefdes. Sinds elf jaar is ze weduwe van Theo; ze mist haar echtgenoot nog iedere dag. Ze bezoekt zijn graf om de bloemen en planten te verzorgen, en om met hem te praten. Over hun gezamenlijke verleden, maar vooral over de wereld nu. Een wereld die volgens haar in verwarring is. De berichten op de politiescanner die aan staat op de keukentafel, versterken dit gevoel alleen maar. Veel van haar vrienden en familieleden zijn inmiddels gestorven. In haar huis probeert ze de overledenen te eren. Ze stoft hun foto’s af en steekt kaarsjes aan. Ze vindt dat ze, nu ze ouder is, ook geloviger is geworden. Elke vrijdag probeert ze te vasten. Het leven van Linda wijkt niet echt af van het leven van de grote groep ‘vergeten’ ouderen, die onze samenleving bevolkt. Maar schijn bedriegt. Van haar vader leerde Linda namelijk dat je op de wereld bent om anderen belangeloos te helpen. Daarom gaat ze op bezoek bij Omaatje, een dementerende vrouw in het verzorgingshuis, en volgt ze een EHBO-cursus. Want Linda is er niet de vrouw naar om eenzaam thuis te verpieteren. Op een dag besluit Linda om, nu het nog kan, een grote stap te maken in haar leven. Ze wil naar Suriname. Om als vrijwilliger in een bejaardenhuis, in een klein dorp op het platteland, te gaan werken. De hitte, de armoede en de weinige voorzieningen in het huis vallen haar zwaar. Maar door de warmte en liefde die ze krijgt van haar nieuwe Surinaamse vrienden lukt het Linda om de moed erin te houden.
Makers
Samenstelling en regie: Gerald van Bronkhorst en Hans Wynants
Camera: Gerald van Bronkhorst
Geluid: Hans Wynants
Montage: Brian Ent
Geluidsnabewerking: Mark van Aggele
Eindredactie: Ger van Dongen en Jelle Peter de Ruiter
Achtergrond informatie
Deze driedelige documentaire over emigranten in de VS en Canada is uitgezonden in het kader van Dokument van de NCRV.
