Quotes: Goede tijden slechte tijden

• Reinout Oerlemans over het werken met ervaren acteurs: "Voor mij is dit werk helemaal nieuw. Wilbert Gieske speelt in het verhaal mijn vader. Juist door de vele scènes die ik met hem speel, steek ik veel op van zijn ervaring. Maar het is niet zo dat wij geïnstrueerd worden door de ervaren acteurs. Dat gaat allemaal heel relaxt. Soms geven ze je een tip in de trant van: "Als je dat of dat rustiger doet, komt het er veel leuker uit te zien".
  (bron: Televizier, 6-10-1990)

• Marlous Fluitsma praat over het werken met onervaren acteurs: "Die jongeren zijn goed. De samenwerking verloopt prima. Ik speel ook niet de diva, die ze even alles uitlegt. Ik probeer ze te steunen, niet te bemoederen. Acteren is onder andere reageren. Zo moet ik heel vaak met een jonge vrouw spelen, die in de serie mijn buurmeisje is. Van te voren heb ik veel met haar gepraat om elkaar beter te leren kennen. [...] daardoor krijg je een beter inzicht in elkaars handelen en reageren"
  (bron: Twentsche Courant, 26-9-1990)

• Marlous Fluitsma vertelt over haar aanvankelijke twijfels over de serie: "Mensen denken vaak dat ik er zo maar ingesprongen ben, dat is absoluut niet waar. Daarvoor ben ik veel te lang bezig in het vak, die onbevangenheid heb ik niet meer. Goede tijden slechte tijden is een Nederlandse versie van een Engels script en daar had ik nogal wat punten van kritiek op. De lerares zoals ze beschreven stond, vond ik te oud en te ouderwets. Ik heb lange discussies gevoerd over de pedagogiek die zij hanteerde ten aanzien van haar leerlingen. Ik wilde als lerares aannemelijk zijn. Een vrouw van nu, anders niet. Pas toen ik merkte dat over het één en ander te praten viel, durfde ik het aan".
  (bron: VARA TV magazine nummer 16 19991)

• Scenarioschrijver Rogier Proper over de scripts: "Er moeten helemaal geen verwijzingen in zitten naar tijd of plaats. Je moet nooit Amsterdam of Rotterdam of Nederland horen, het moet een abstracte wereld zijn. Dat is mijn theorie, ik denk dat mensen zich beter kunnen verplaatsen in een verhaal als ze die referenties niet hebben. Hoe meer realisme je in zo'n serie verwerkt, hoe meer je dat gaat vergelijken met de rest, en de rest is natuurlijk volkomen bizarre onzin. Het moet een soort roze, suikerzoet drama zijn. Dat is het genre."
  (bron: Trouw 13 november 1992)

• Rogier Proper legt uit waarin de Nederlandse scripts verschillen van de oorspronkelijke Australische:"De scripts die wij destijds in handen kregen waren niet alleen zo'n vijf a zes jaar oud, maar ook nog eens Australisch, dus ontzettend conservatief. Dat zat 'em in de manier waarop de problemen werden neergezet en hoe ze behandeld werden. Er werd altijd gekozen voor een conservatief soort mannen-instelling. Als een vrouw vreemd was gegaan [...] werd ze daar altijd op de een of andere manier voor gestraft. Terwijl mannen rustig hun gang konden gaan. Dat gegeven hebben we er niet uitgehaald, maar wel genuanceerd. Mensen voor of tegen laten kiezen, waardoor het conflict op zich interessanter wordt. Toen Linda zwanger werd en een abortus liet plegen kreeg ze in de Australische versie iedereen over zich heen. Wij hebben dat toen zo veranderd dat dat meisje niet werd afgeschilderd als één of ander schandelijk iemand."
  (bron: Trouw 13 november 1992)

• Producer Scenario Olga Madsen over de werkwijze van het schrijversteam: "Cobi Peelen, Rogier Proper en ik verzinnen, wat wij noemen, de horizontale verhaallijnen; dit verhaal gaat over drie weken spelen, dat over zes en dat weer over acht. Daaruit maken we per week vijf vertikale verhaallijnen voor de vijf afleveringen, waarin die verhaallijnen over alle personages worden verdeeld. In een paar slagzinnen geven we aan waar de scene over moet gaan. Met die structuur - je moet met dat conflict beginnen, die wending moet er in zitten en daarmee moet je eindigen - gaan we naar de vijf schrijvers, die elke week ieder een aflevering van zo'n twintig scenes schrijven."
  (bron: Algemeen Dagblad 21-09-1992)

• Terugblikkend op zijn tijd bij GTST vertelt Reinout Oerlemans Panorama: "In mijn GTST-tijd kwam het regelmatig voor dat ik een feestje had en dan om vier uur 's nachts de portier vroeg om de studio open te maken. Half lam kroop ik op het hotelbed van de Rozenboom of van mevrouw Helmink om mijn roes uit te slapen. Dan pakte ik 's ochtends een douche en ging er weer tegenaan".
  (bron: interview met Reinout Oerlemans in Panorama 18-09-02)

• In 1994 zijn er drie studio's in Aalsmeer permanent ingericht met setjes voor GTST.
  (bron: interview met Reinout Oerlemans in Nieuwe Revu, 25-05-1994)

• Reinout Oerlemans beschrijft een werkweek bij Goede tijden slechte tijden in 1994 als volgt: 's maandags zijn er repetities zonder camera met de drie regisseurs en er worden zo'n 60 scènes doorgelopen. Dinsdag wordt er opgenomen. Alle scènes van vijf afleveringen die zich afspelen in een bepaald blok worden achter elkaar opgenomen. Woensdagochtend zijn er weer repetities zonder camera. Vervolgens wordt er woensdagmiddag, donderdag en vrijdag gedraaid. De montage en geluidsnabewerking wordt gedaan op zondag en maandag. Tot slot worden de afleveringen afgeleverd in Luxemburg.
  (bron: Interview met Reinout Oerlemans in Nieuwe Revu, 25-05-1994)

• Casper van Bohemen praat over zijn reden om GTST te verlaten: "De reden van mijn vertrek was dat ik na vier jaar niets meer kon toevoegen aan de rol van Frits, het was geen uitdaging meer en dan houdt het op. Aan de ene kant wel jammer, want het was lekker om zo'n slecht mens te spelen. Het is toch te erg wat die jongen allemaal heeft geflikt. En zonder gewetenswroeging, want hij had niet eens in de gaten hoe slécht hij eigenlijk was. [...] Ik heb ook echt afscheid van hem genomen. De laatste dag deed ik mijn nette pak uit en had zoiets van: dag Frits, daar ga je".
  (bron: Veronica Magazine nummer 52, 1996)

• Babette van Veen terugdenkend aan de beginperiode van de serie: "Natuurlijk was het echt heel zwaar werk in het begin. Maar het leuke aan die begintijd met Goede tijden was dat we eigenlijk meteen al door hadden dat we met iets bijzonders bezig waren, dat we merkten dat het toch wel een heel groot succes werd, ongeacht all kritieken die de serie kreeg. Dat was de leukste tijd".
  (bron: Veronica Magazine nummer 46, 1997)

• Over haar rol van Linda Dekker vertelt Babette van Veen: "Ik heb me altijd heel prettig in die rol gevoeld, zeker toen deze verderop in de serie wat minder zwart-wit werd. In het echte leven is iemand natuurlijk ook niet alleen maar goed of slecht, dus daar heb ik op een gegeven moment wat van gezegd. Eigenlijk was het enige moment dat ik mijn rol haatte, als Linda weer met de een of andere vent het bed in moest duiken. Dan was het echt even tanden op elkaar, en gáán. Wat dat betreft is het één en ander veranderd. Als ik nú meisjes in Goede tijden dat soort scènes hoor weigeren, denk ik: " shit, dat had ik toen óók moeten zeggen"".
  (bron: Veronica Magazine nummer 46, 1997)

• Cas Jansen over de spraakmakende incestrelatie tussen zijn karakter Julian en Kim: "Die incestscène is bijvoorbeeld vooraf uitgebreid besproken. Ik heb met Angela en de producenten heel goed uitgedokterd hoe we dan zouden spelen. Kim wordt verliefd op Julian, maar hij ziet haar verliefdheid als vriendschap. Als ik een keer dronken ben, belanden we toch bij elkaar in bed. Daarna wordt zo'n lijn weer afgebouwd. [...] Daar zat ik wel heel erg mee. Dat vind ik gewoon niet realistisch. Maar ja, als je ergens te lang in blijft hangen loop je het risico een oninteressant karakter te worden".
  (bron: Veronica Magazine nummer 3, 1998)

• Over de invloed van de soap zegt Cas Jansen: "Ik weet wel dat Nederland op z'n kop stond toen Kim een jointje rookte, wat een bullshit! Er kwamen zelfs boze brieven binnen van ouders. Laat je kinderen er dan niet naar kijken zeg, Rot op! Er worden veel ergere onderwerpen aangesneden. De dood van Sylvia (Hilde de Mildt) bijvoorbeeld. Dat vond ik echt op het randje of je dat moest doen of niet. Je maakt het hele ziekteproces mee en ziet haar uiteindelijk sterven".
  (bron: Veronica Magazine nummer 3, 1998)

• Er werd lang gezocht naar een naam voor Nederlands eerste echte soap. De productie was al begonnen voordat de titel definitief was. Uiteindelijk vroeg Reg Watson, de bedenker van de Australische soap The Restless Years, aan programmadirecteur Bert van der Veer hoe Nederlanders Good times, bad times zouden zeggen. Ondanks dat de Australiër Goede tijden slechte tijden maar vreselijk vond klinken wist Van der Veer dat de bezorgdheid om de titel voorbij was.
  (bron: interview met Bert van der Veer voor de Beeld en Geluidwiki promo)

• Over de casting van Reinout Oerlemans vertelt Bert van der Veer: "Met Antonie Kamerling hadden we een arbeider, een PvdA'er, maar we zochten nog een VVD'er". Van de Veer had Reinout op het oog. De Australische bedenker Reg Watson, ook aanwezig bij de casting, had nog twijfels over de acteerprestaties van Oerlemans. Maar hij gaf toe: "He certainly has the looks". En zo werd Oerlemans toch benaderd voor de rol van Arnie.
  (bron: "Kleine Joop" uit de Volkskrant 16-04-2005)

Terug naar productie