Walter van der Kamp: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 6: | Regel 6: | ||
| overlijden_datum = 27 februari 2009 | | overlijden_datum = 27 februari 2009 | ||
| overlijden_plaats = Huizen | | overlijden_plaats = Huizen | ||
| functies = [[:Category:regisseur|regisseur]], [[:Category:acteur|acteur]], | | functies = [[:Category:regisseur|regisseur]], [[:Category:acteur|acteur]], [[:Category:schrijver|schrijver]], | ||
| bekend_van = ''[[De stille kracht]]'', ''[[Van oude mensen, de dingen die voorbij gaan]]'',<br> ''[[Hollands glorie]]'', ''[[Willem van Oranje (dramaserie)|Willem van Oranje]]'' | | bekend_van = ''[[De stille kracht]]'', ''[[Van oude mensen, de dingen die voorbij gaan]]'',<br> ''[[Hollands glorie]]'', ''[[Willem van Oranje (dramaserie)|Willem van Oranje]]'' | ||
| periode_actief = 1954-1992 | | periode_actief = 1954-1992 | ||
| Regel 24: | Regel 24: | ||
Ambitieus, gedreven, maar bovenal bezeten van zijn vak. Bovendien is Walter van der Kamp televisiemaker van het eerste uur. Als dramaregisseur is hij lange tijd [[AVRO]]’s golden boy. Hij maakt naam met diverse avondvullende televisiestukken als ''[[De glimlach van de Mona Lisa]]'', ''[[Het grote mes]]'' en ''[[Requiem voor een zwaargewicht]]''. Rode draad in zijn televisiestukken is de nadruk op sterke dialoog; spektakel wordt door hem verafschuwd. Zijn producties worden hoog gewaardeerd, slechts een enkele keer wordt hem verweten iets te pompeus te zijn of zich op het randje van kitsch te bevinden. | Ambitieus, gedreven, maar bovenal bezeten van zijn vak. Bovendien is Walter van der Kamp televisiemaker van het eerste uur. Als dramaregisseur is hij lange tijd [[AVRO]]’s golden boy. Hij maakt naam met diverse avondvullende televisiestukken als ''[[De glimlach van de Mona Lisa]]'', ''[[Het grote mes]]'' en ''[[Requiem voor een zwaargewicht]]''. Rode draad in zijn televisiestukken is de nadruk op sterke dialoog; spektakel wordt door hem verafschuwd. Zijn producties worden hoog gewaardeerd, slechts een enkele keer wordt hem verweten iets te pompeus te zijn of zich op het randje van kitsch te bevinden. | ||
Na de lagere school volgt | Na de lagere school volgt Van der Kamp een paar jaar de Ulo. Hierna volgen verschillende baantjes. Zo is hij enige tijd werkzaam als loopjongen bij een bedrijf dat tandartsen materiaal levert, maakt hij kurkschoenen en repareert hij speelgoed. Na de oorlog gaat hij in dienst. Drie van de vier jaar dat hij in dienst zit werkt hij in Nederlands Indië. Hier komt hij voor het eerst in aanraking met de media. Bij de radio voor de Nederlandse Strijdkrachten kan hij aan de slag als omroeper. Op dat moment werken er verschillende personen die later, zij het in een andere richting, in Nederland bij de omroepen ook een grote carrière opbouwen, zoals [[Siebe van der Zee]] en [[Jaap van Meekren]]. | ||
In 1949 keert | In 1949 keert Van der Kamp terug naar Nederland. Na een mislukte sollicitatie bij een meubelmaker besluit hij in een opwelling te solliciteren bij de Haagse Comedie. Tot zijn verbazing wordt hij aangenomen. De komende vier jaar speelt hij vervolgens kleine rolletjes in diverse stukken. Niet erg onder de indruk van zijn eigen acteertalent besluit Van der Kamp zijn heil ergens anders te zoeken en belandt bij het ''Haags Dagblad''. | ||
Tijdens een borrel in De Posthoorn in Den Haag in 1954 komt hij in gesprek met [[Ger Lugtenburg]]. Deze vraagt hem voor de [[AVRO]] te komen werken. Terugblikkend hierop zegt Van der Kamp: “Hij zag zeker wat in me, anders weet ik het ook niet. Er zaten toen vier mensen bij de televisie, ik werd de vijfde”. In deze beginperiode van de televisie, waarin alles nog uitgevonden moet worden, wordt Walter voor de leeuwen geworpen. De eerste productie waaraan hij werkt is een documentaire over het 700-jarige bestaan van Dokkum, hierna volgen diverse journaalitems en amusementprogramma’s. Zijn eerste stap richting drama is de éénakter ''[[De wandelstok]]''. De productie betekent tevens zijn debuut als dramaregisseur. | Tijdens een borrel in De Posthoorn in Den Haag in 1954 komt hij in gesprek met [[Ger Lugtenburg]]. Deze vraagt hem voor de [[AVRO]] te komen werken. Terugblikkend hierop zegt Van der Kamp: “Hij zag zeker wat in me, anders weet ik het ook niet. Er zaten toen vier mensen bij de televisie, ik werd de vijfde”. In deze beginperiode van de televisie, waarin alles nog uitgevonden moet worden, wordt Walter voor de leeuwen geworpen. De eerste productie waaraan hij werkt is een documentaire over het 700-jarige bestaan van Dokkum, hierna volgen diverse journaalitems en amusementprogramma’s. Zijn eerste stap richting drama is de éénakter ''[[De wandelstok]]''. De productie betekent tevens zijn debuut als dramaregisseur. | ||
Hierna begint hij zich steeds meer op drama te concentreren. In die periode verschijnt er iedere week een stuk op de televisie. | Hierna begint hij zich steeds meer op drama te concentreren. In die periode verschijnt er iedere week een stuk op de televisie. Van der Kamp weet de zwart/witte beeldbuis om te toveren tot een bühne waarop goed toneelspel liefdevol zichtbaar wordt gemaakt. Zijn eerste echte hit heeft hij in 1959 met ''[[Requiem voor een zwaargewicht]]'' met hierin o.a. [[Ko van Dijk]] en [[Jan Blaaser]]. | ||
Walter ontwikkelt zich vervolgens van thriller- en blijspelregisseur tot literatuurspecialist. Met name zijn adaptaties van Nederlandse literaire werken worden goed ontvangen. Het begint met ''[[Villa des roses]]'' in 1968. Hierna volgen o.a. ''[[De stille kracht]]'' en ''[[Karakter]]''. Niet alle televisiestukken worden goed ontvangen de AVRO/[[VOO]]/BRT co-productie ''[[Willem van Oranje (dramaserie)|Willem van Oranje]]'' levert veel kritiek op. Toenmalig [[EO]]-voorman [[Bert Dorenbos]] spreekt zelfs van “pure porno” en “zedenverloedering”. | Walter ontwikkelt zich vervolgens van thriller- en blijspelregisseur tot literatuurspecialist. Met name zijn adaptaties van Nederlandse literaire werken worden goed ontvangen. Het begint met ''[[Villa des roses]]'' in 1968. Hierna volgen o.a. ''[[De stille kracht]]'' en ''[[Karakter]]''. Niet alle televisiestukken worden goed ontvangen de AVRO/[[VOO]]/BRT co-productie ''[[Willem van Oranje (dramaserie)|Willem van Oranje]]'' levert veel kritiek op. Toenmalig [[EO]]-voorman [[Bert Dorenbos]] spreekt zelfs van “pure porno” en “zedenverloedering”. | ||
Versie van 29 jan 2020 11:24
| Naam | Walter van der Kamp |
| Geboren | Den Haag, 11 februari 1926 |
| Gestorven | Huizen, 27 februari 2009 |
| Functies | regisseur, acteur, schrijver, |
| Bekend van | De stille kracht, Van oude mensen, de dingen die voorbij gaan, Hollands glorie, Willem van Oranje |
| Periode actief | 1954-1992 |
| Werkt samen met | Pleuni Touw |
| Media |  |
Walter van der Kamp in de media Oeuvre van Walter van der Kamp | |
Ambitieus, gedreven, maar bovenal bezeten van zijn vak. Bovendien is Walter van der Kamp televisiemaker van het eerste uur. Als dramaregisseur is hij lange tijd AVRO’s golden boy. Hij maakt naam met diverse avondvullende televisiestukken als De glimlach van de Mona Lisa, Het grote mes en Requiem voor een zwaargewicht. Rode draad in zijn televisiestukken is de nadruk op sterke dialoog; spektakel wordt door hem verafschuwd. Zijn producties worden hoog gewaardeerd, slechts een enkele keer wordt hem verweten iets te pompeus te zijn of zich op het randje van kitsch te bevinden.
Na de lagere school volgt Van der Kamp een paar jaar de Ulo. Hierna volgen verschillende baantjes. Zo is hij enige tijd werkzaam als loopjongen bij een bedrijf dat tandartsen materiaal levert, maakt hij kurkschoenen en repareert hij speelgoed. Na de oorlog gaat hij in dienst. Drie van de vier jaar dat hij in dienst zit werkt hij in Nederlands Indië. Hier komt hij voor het eerst in aanraking met de media. Bij de radio voor de Nederlandse Strijdkrachten kan hij aan de slag als omroeper. Op dat moment werken er verschillende personen die later, zij het in een andere richting, in Nederland bij de omroepen ook een grote carrière opbouwen, zoals Siebe van der Zee en Jaap van Meekren.
In 1949 keert Van der Kamp terug naar Nederland. Na een mislukte sollicitatie bij een meubelmaker besluit hij in een opwelling te solliciteren bij de Haagse Comedie. Tot zijn verbazing wordt hij aangenomen. De komende vier jaar speelt hij vervolgens kleine rolletjes in diverse stukken. Niet erg onder de indruk van zijn eigen acteertalent besluit Van der Kamp zijn heil ergens anders te zoeken en belandt bij het Haags Dagblad.
Tijdens een borrel in De Posthoorn in Den Haag in 1954 komt hij in gesprek met Ger Lugtenburg. Deze vraagt hem voor de AVRO te komen werken. Terugblikkend hierop zegt Van der Kamp: “Hij zag zeker wat in me, anders weet ik het ook niet. Er zaten toen vier mensen bij de televisie, ik werd de vijfde”. In deze beginperiode van de televisie, waarin alles nog uitgevonden moet worden, wordt Walter voor de leeuwen geworpen. De eerste productie waaraan hij werkt is een documentaire over het 700-jarige bestaan van Dokkum, hierna volgen diverse journaalitems en amusementprogramma’s. Zijn eerste stap richting drama is de éénakter De wandelstok. De productie betekent tevens zijn debuut als dramaregisseur.
Hierna begint hij zich steeds meer op drama te concentreren. In die periode verschijnt er iedere week een stuk op de televisie. Van der Kamp weet de zwart/witte beeldbuis om te toveren tot een bühne waarop goed toneelspel liefdevol zichtbaar wordt gemaakt. Zijn eerste echte hit heeft hij in 1959 met Requiem voor een zwaargewicht met hierin o.a. Ko van Dijk en Jan Blaaser.
Walter ontwikkelt zich vervolgens van thriller- en blijspelregisseur tot literatuurspecialist. Met name zijn adaptaties van Nederlandse literaire werken worden goed ontvangen. Het begint met Villa des roses in 1968. Hierna volgen o.a. De stille kracht en Karakter. Niet alle televisiestukken worden goed ontvangen de AVRO/VOO/BRT co-productie Willem van Oranje levert veel kritiek op. Toenmalig EO-voorman Bert Dorenbos spreekt zelfs van “pure porno” en “zedenverloedering”.
Intussen blijft Van der Kamp literaire adaptaties maken. Hij ziet televisie als een belangrijk medium om een groot publiek kennis te laten nemen van de Nederlandse literatuur. In 1992 stopt hij met regisseren. De tijd van de grote producties als Willem van Oranje is dan al lang voorbij. Vergeten wordt hij niet. Ter gelegenheid van het 75-jarige bestaan van de AVRO wordt de serie De stille kracht herhaald. Ook staat de AVRO stil bij zijn (ruim dertigjarige) bijdrage aan televisiedrama in de special Het beste van drama.
Walter van der Kamp overlijdt op 83-jarige leeftijd aan longkanker in zijn woonplaats Huizen.
Prijzen en onderscheidingen
Bronzen Zaaier (1989).
