Theo Stokkink: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 35: | Regel 35: | ||
Vanaf 1969 maakt hij literaire programma’s als ''[[Binnenkijken]]'' en ''Babel'', dat in 1976 de Zilveren Reissmicrofoon wint, ''[[Spektakel]]'' en ''[[Howl]]'' , een documentaireserie over Amerikaanse literatuur: de uitzending over de sick comedian Lenny Bruce wordt in 1975 gekozen als Nederlandse inzending op de Prix d'Italia. | Vanaf 1969 maakt hij literaire programma’s als ''[[Binnenkijken]]'' en ''Babel'', dat in 1976 de Zilveren Reissmicrofoon wint, ''[[Spektakel]]'' en ''[[Howl]]'' , een documentaireserie over Amerikaanse literatuur: de uitzending over de sick comedian Lenny Bruce wordt in 1975 gekozen als Nederlandse inzending op de Prix d'Italia. | ||
Op [[Hilversum 3]] presenteert hij ''De Theo Stokkink Show'' met interviews en informatie over popsterren als Mick Jagger, Bob Marley, Elton John en vele anderen. Ook presenteert hij afwisselend met Vincent van Engelen het zondagnacht-programma ''[[Eldoradio]]''. | Op [[Hilversum 3]] presenteert hij ''De Theo Stokkink Show'' met interviews en informatie over popsterren als Mick Jagger, Bob Marley, Elton John en vele anderen. Ook presenteert hij afwisselend met [[Vincent van Engelen]] het zondagnacht-programma ''[[Eldoradio]]''. | ||
Ook zijn programma's ''[[Walhalla]]'' (op woensdagavond over popcultuur) en | Ook zijn programma's ''[[Walhalla]]'' (op woensdagavond over popcultuur) en ''[[Walhalla Symfonie]]'' (een akoestische 'luistertrip', op zondagavond) worden veel beluisterd. De laatste heeft zelfs luisteraars in het buitenland. | ||
Naast de literaire programma's die hij in de jaren zeventig en tachtig voor de KRO op Hilversum 1 of 2 maakt, produceert hij er ook het filmprogramma ''[[Filmklapper]]'', samen met [[Maarten van Rooijen]] en [[Cees van Ede]] en het cabaretprogramma ''[[Dr. Grol]]'' (‘en de internationale lol') over internationaal cabaret, samen met Jacques Klöters. | Naast de literaire programma's die hij in de jaren zeventig en tachtig voor de KRO op Hilversum 1 of 2 maakt, produceert hij er ook het filmprogramma ''[[Filmklapper]]'', samen met [[Maarten van Rooijen]] en [[Cees van Ede]] en het cabaretprogramma ''[[Dr. Grol]]'' (‘en de internationale lol') over internationaal cabaret, samen met Jacques Klöters. | ||
| Regel 46: | Regel 46: | ||
In 1981 gaat Theo Stokkink voor de [[NOS]]-televisie als eindredacteur en presentator wekelijkse kunstprogramma's maken, aanvankelijk het programma ''[[Op Zicht]]'' (1981-1982) en later het programma ''[[Omnibus]]'' (1982-1984). | In 1981 gaat Theo Stokkink voor de [[NOS]]-televisie als eindredacteur en presentator wekelijkse kunstprogramma's maken, aanvankelijk het programma ''[[Op Zicht]]'' (1981-1982) en later het programma ''[[Omnibus]]'' (1982-1984). | ||
In 1984 keert hij terug naar de KRO, als redacteur van het literaire programma ''Spektakel'' (Radio 1, 1984-1986), het kunstprogramma ''Schone Kunsten'' (Radio 1 1985-1988), en het televisieprogramma ''[[Applaus]]'' (1985-1986), een kleinkunstprogramma samen met Evert de Vries, en ''[[Onder tafel]]'', een interview van een uur met een prominente Nederlander. Op Radio 4 verzorgt Stokkink in die periode de wekelijkse column ''Over Kunst en Cultuur''. Ook verzorgt hij enkele jaren voor de NOS het dagelijkse ''[[Holland Festival Journaal]]'' op Radio 4. Op Radio 5 stelt hij de boekenrubriek ''Ezelsoor'' samen (1987). | In 1984 keert hij terug naar de KRO, als redacteur van het literaire programma ''Spektakel'' ([[Radio 1]], 1984-1986), het kunstprogramma ''Schone Kunsten'' (Radio 1 1985-1988), en het televisieprogramma ''[[Applaus]]'' (1985-1986), een kleinkunstprogramma samen met Evert de Vries, en ''[[Onder tafel]]'', een interview van een uur met een prominente Nederlander. Op [[Radio 4]] verzorgt Stokkink in die periode de wekelijkse column ''Over Kunst en Cultuur''. Ook verzorgt hij enkele jaren voor de NOS het dagelijkse ''[[Holland Festival Journaal]]'' op Radio 4. Op [[Radio 5]] stelt hij de boekenrubriek ''Ezelsoor'' samen (1987). | ||
Begin jaren negentig is Theo Stokkink anchorman van de KRO actualiteitenshow ''[[Dingen die gebeuren]]'' op Radio 1 en maakt hij documentaires in de radioserie ''[[Damocles]]''. In 1993 verlaat hij de KRO. Zijn vertrek gaat gepaard met de publicatie van ''En nu de radio...'' over het publieke omroepbestel. De uitgever moet het onder druk van de publieke omroep uit de handel nemen vanwege de sombere toekomstvoorspelling in het boek. Daarna maakt Stokkink nog enkele jaren documentaires voor onder andere het [[Human|Humanistisch Verbond]], [[NPS]] en [[RVU]]. | Begin jaren negentig is Theo Stokkink anchorman van de KRO actualiteitenshow ''[[Dingen die gebeuren]]'' op Radio 1 en maakt hij documentaires in de radioserie ''[[Damocles]]''. In 1993 verlaat hij de KRO. Zijn vertrek gaat gepaard met de publicatie van ''En nu de radio...'' over het publieke omroepbestel. De uitgever moet het onder druk van de publieke omroep uit de handel nemen vanwege de sombere toekomstvoorspelling in het boek. Daarna maakt Stokkink nog enkele jaren documentaires voor onder andere het [[Human|Humanistisch Verbond]], [[NPS]] en [[RVU]]. | ||
===Buitenland=== | ===Buitenland=== | ||
In opdracht van het Asian Institute for Broadcasting Development (AIBD) in Kuala Lumpur leidt Theo Stokkink tussen 1995 en 2002 workshops voor programmamakers in een aantal Zuidoost-Aziatische landen. Vanaf 2002 leidt hij in opdracht van het RNTC in Hilversum trainingen aan documentaire- en featuremakers, radio- en televisiepresentatoren en | In opdracht van het Asian Institute for Broadcasting Development (AIBD) in Kuala Lumpur leidt Theo Stokkink tussen 1995 en 2002 workshops voor programmamakers in een aantal Zuidoost-Aziatische landen. Vanaf 2002 leidt hij in opdracht van het RNTC in Hilversum trainingen aan documentaire- en featuremakers, radio- en televisiepresentatoren en dj's uit Senegal, Maleisië, Mauritius, Nepal, Filipijnen, Indonesië, Ghana, Oeganda, Nigeria, Zambia, de Fiji-eilanden en Brunei. | ||
In 2004 coacht hij in opdracht van de World Confederation of Labour vakbondsleiders uit Zuid Afrika, Ghana, Indonesië, Thailand, Bangladesh, India, Sri Lanka, Thailand, Filipijnen, Cambodja, Pakistan en Maleisië. | In 2004 coacht hij in opdracht van de World Confederation of Labour vakbondsleiders uit Zuid Afrika, Ghana, Indonesië, Thailand, Bangladesh, India, Sri Lanka, Thailand, Filipijnen, Cambodja, Pakistan en Maleisië. | ||
Versie van 9 dec 2020 09:00
| Naam | Theo Stokkink |
| Geboren | Venlo, 2 juni 1941 |
| Functies | Presentator, Schrijver, Eindredacteur |
| Bekend van | De Theo Stokkink show, Sessie, De o-show, Op zicht, Omnibus, Waauw |
| Periode actief | 1965-1994 |
| Media |  |
Theo Stokkink in de media Oeuvre van Theo Stokkink | |
“Een duurzaam bekende Nederlander ben ik niet geworden. Gelukkig maar, want zo lijkt het me een stuk rustiger. Dat zou misschien wel gebeurd zijn als ik dertig jaar lang steeds maar een en hetzelfde programma had gemaakt. Gelukkig was ik daarvoor veel te wispelturig. Bijna jaarlijks verzon ik nieuwe programma’s, steeds op zoek naar een nieuwe uitdaging.“
(Begin van) zijn carrière
Theo Stokkink is dertig jaar lang programmamaker bij de Nederlandse publieke omroep. In die periode ontwerpt en presenteert hij een groot aantal radio- en televisieprogramma’s, zeer uiteenlopend van vorm, karakter en onderwerp. In de periode daarna traint hij ruim tien jaar lang programmamakers in een groot aantal Aziatische en Afrikaanse landen. In 2000 verschijnt ‘Aanvechtingen’, zijn eerste roman.
Theo Stokkink begint bij het jeugdprogramma Minjon en presenteert daarna op televisie een van de eerste popmuziekprogramma's in de jaren zestig, Waauw. Zijn bekendste radioprogramma vanaf de start op 11 oktober 1965 tot september 1981 is De Theo Stokkinkshow op Hilversum 3. Omnibus is een wekelijks televisieprogramma dat hij presenteert. De omroepcarrière van Theo Stokkink begint als hij op 16-jarige leeftijd lid wordt van Minjon, de jeugdomroep van de AVRO. Tijdens zijn studie Nederlandse Taal- en Letterkunde aan de Universiteit van Amsterdam krijgt zijn hobby een semiprofessioneel vervolg; hij maakt voor Minjon korte gevarieerde programma's en documentaires.
Muziek en documentaires
In 1965 treedt Theo Stokkink in dienst van de KRO en gaat hij jeugdprogramma's maken: zijn eerste eigen radioprogramma's zijn Everybody Happy, Carionca, Sjook en Coda. Op televisie presenteert hij Waauw, de gedanste hitparade. Vanaf 1969 maakt hij literaire programma’s als Binnenkijken en Babel, dat in 1976 de Zilveren Reissmicrofoon wint, Spektakel en Howl , een documentaireserie over Amerikaanse literatuur: de uitzending over de sick comedian Lenny Bruce wordt in 1975 gekozen als Nederlandse inzending op de Prix d'Italia.
Op Hilversum 3 presenteert hij De Theo Stokkink Show met interviews en informatie over popsterren als Mick Jagger, Bob Marley, Elton John en vele anderen. Ook presenteert hij afwisselend met Vincent van Engelen het zondagnacht-programma Eldoradio.
Ook zijn programma's Walhalla (op woensdagavond over popcultuur) en Walhalla Symfonie (een akoestische 'luistertrip', op zondagavond) worden veel beluisterd. De laatste heeft zelfs luisteraars in het buitenland.
Naast de literaire programma's die hij in de jaren zeventig en tachtig voor de KRO op Hilversum 1 of 2 maakt, produceert hij er ook het filmprogramma Filmklapper, samen met Maarten van Rooijen en Cees van Ede en het cabaretprogramma Dr. Grol (‘en de internationale lol') over internationaal cabaret, samen met Jacques Klöters.
Op televisie presenteert hij voor de KRO in de jaren zeventig onder andere series als Sessie, een programma over popmuziek, The O show, een quizprogramma over popmuziek en in samenwerking met Tony Palmer de documentaireserie All You Need over ontstaan en ontwikkeling van populaire muziek. Verder werkt hij mee aan een aantal andere documentaires. Met het maken van programma's op Hilversum 3 stopt hij in 1982.
Kunst en cultuur
In 1981 gaat Theo Stokkink voor de NOS-televisie als eindredacteur en presentator wekelijkse kunstprogramma's maken, aanvankelijk het programma Op Zicht (1981-1982) en later het programma Omnibus (1982-1984).
In 1984 keert hij terug naar de KRO, als redacteur van het literaire programma Spektakel (Radio 1, 1984-1986), het kunstprogramma Schone Kunsten (Radio 1 1985-1988), en het televisieprogramma Applaus (1985-1986), een kleinkunstprogramma samen met Evert de Vries, en Onder tafel, een interview van een uur met een prominente Nederlander. Op Radio 4 verzorgt Stokkink in die periode de wekelijkse column Over Kunst en Cultuur. Ook verzorgt hij enkele jaren voor de NOS het dagelijkse Holland Festival Journaal op Radio 4. Op Radio 5 stelt hij de boekenrubriek Ezelsoor samen (1987).
Begin jaren negentig is Theo Stokkink anchorman van de KRO actualiteitenshow Dingen die gebeuren op Radio 1 en maakt hij documentaires in de radioserie Damocles. In 1993 verlaat hij de KRO. Zijn vertrek gaat gepaard met de publicatie van En nu de radio... over het publieke omroepbestel. De uitgever moet het onder druk van de publieke omroep uit de handel nemen vanwege de sombere toekomstvoorspelling in het boek. Daarna maakt Stokkink nog enkele jaren documentaires voor onder andere het Humanistisch Verbond, NPS en RVU.
Buitenland
In opdracht van het Asian Institute for Broadcasting Development (AIBD) in Kuala Lumpur leidt Theo Stokkink tussen 1995 en 2002 workshops voor programmamakers in een aantal Zuidoost-Aziatische landen. Vanaf 2002 leidt hij in opdracht van het RNTC in Hilversum trainingen aan documentaire- en featuremakers, radio- en televisiepresentatoren en dj's uit Senegal, Maleisië, Mauritius, Nepal, Filipijnen, Indonesië, Ghana, Oeganda, Nigeria, Zambia, de Fiji-eilanden en Brunei. In 2004 coacht hij in opdracht van de World Confederation of Labour vakbondsleiders uit Zuid Afrika, Ghana, Indonesië, Thailand, Bangladesh, India, Sri Lanka, Thailand, Filipijnen, Cambodja, Pakistan en Maleisië.
Prijzen en onderscheidingen
Zilveren Reissmicrofoon voor zijn programma Babel in 1976 In 1983 ontvangt zijn afdeling de Zilveren Nipkowschijf In 2013 wordt Theo Stokkink door burgemeester Eberhard van der Laan koninklijk onderscheiden
Publicaties
• Pophandboek, (52 continuing popstories, uitgezonden door KRO-radio), Gooise Uitgeverij, 1977 • Pophandboek 2, (52 continuing popstories uitgezonden door KRO-radio), Gooise Uitgeverij, 1978 • All You Need, De geschiedenis van de lichte muziek, Nederlandse bewerking, naar de gelijknamige 18-delige documentaire televisieserie, Gooise Uitgeverij, 1977 • Herman Brood & his Wild Romance, Unieboek/De Gooise Uitgeverij, 1979 • Walhalla (jaarboek gebaseerd op het gelijknamige radioprogramma), KRO, 1980 • De cabaretiers, (vijfentwintig jaar Cameretten-cabaretfestival), Uitgeverij Balans, 1990 • De Cultuurelite van Nederland. Wie maken en breken de kunst, Uitgeverij Balans, 1989 • En dan nu de radio, (het publieke omroepbestel in Nederland), Uitgeverij Uniepers, 1993 • Penyiar Radio Profesional - The Professional Radio Presenter, Penerbit Kanisius, Yogyakarta, 1997 • Aanvechtingen (roman), Uitgeverij In de Knipscheer, 2000 • Basic Elements of Journalism, Utusan Publications & Distributors, Kuala Lumpur, Maleisië, 2001 • Proeftijd (roman), Uitgeverij Aristoscorpio, Montcombroux-les-Mines, Frankrijk, 2010 • Uitgevonden en Verbeterd (roman), Uitgeverij Free Musketeers, 2007 • Ken ik u ergens van? (verhalenbundel, gebaseerd op en geïllustreerd met aquarellen van Marie-Hélène Stokkink), Uitgeverij Fontaine & Noë, 2010 • Zwijgplicht (historische familieroman, gebaseerd op een waargebeurde geschiedenis), Uitgeverij In de Knipscheer, 2017
