Vreemd land: Cotton Club: verschil tussen versies
| Regel 42: | Regel 42: | ||
De meeste genodigden kwamen op het afgesproken uur -of iets later- en zij werden opdezelfde manier, hetzelfde gevraagd. Wat was het beeld van Nederland voordat ze vertrokken ? Wat verwachtten ze ? Hoe reisden ze hierheen ? Wat troffen ze aan ? Hoe kwamen ze aan woning, werk en geld ? Hoe werden ze bejegend ? Wat was leuk ? Was het telurstellend ? Dit stramien werd met opzet gevolgd, zodat het verhaal later in de montage tot een uniform geheel gesmeed zou kunnen worden. Eén verhaal uit vele monden. | De meeste genodigden kwamen op het afgesproken uur -of iets later- en zij werden opdezelfde manier, hetzelfde gevraagd. Wat was het beeld van Nederland voordat ze vertrokken ? Wat verwachtten ze ? Hoe reisden ze hierheen ? Wat troffen ze aan ? Hoe kwamen ze aan woning, werk en geld ? Hoe werden ze bejegend ? Wat was leuk ? Was het telurstellend ? Dit stramien werd met opzet gevolgd, zodat het verhaal later in de montage tot een uniform geheel gesmeed zou kunnen worden. Eén verhaal uit vele monden. | ||
Deze aflevering van ''[[Vreemd | Deze aflevering van ''[[Vreemd land]]'' werd genomineerd, maar niet bekroond met de [[Prix Iris]], de Europese prijs voor multiculturele televisieprogramma's. | ||
Versie van 23 jan 2009 10:18
| Periode | 1995 |
| Beschikbaar in archief | Beeld en Geluid |
| Genre | documentaire |
| Decennia | 1990-1999 |
| Lengte | 32 minuten |
| Medium | televisie, video |
Beschrijving
Cotton Club is een aflevering uit de NPS-serie Vreemd land waarin een zestal vaste bezoekers van de Cotton Club aan de Nieuwmarkt te Amsterdam, van Surinaamse afkomst worden geïnterviewd. De uitzending duurt iets meer dan 30 minuten, dus het verhaal, de geschiedenis van de Cotton Club en zijn bezoekers, wordt summier maar effectief verteld, doordat de gesprekken zo in elkaar zijn gesneden, dat het één soepel verhaal wordt, in de beste traditie van 'oral history'.
Makers
Samensteller, interviewer Theo Uittenbogaard
Researcher Henriette Theunissen
Camera Ab Kalse
Geluid Erik Mosterd
Geluidsmixage Hans van Eijken
Licht Beat Scheidegger
Montage Andries Udink
Foto en stockmateriaal van de Nieuwmarktbuurt Ed van der Elsken
Supervisie (NPS) Huub Spall
Achtergrondinfromatie
Vooraf wisten de makers niets van bovenstaande voorgeschiedenis. Slechts nieuwsgierigheid naar de statige, wat onbenaderbare zwarte mannen, die al sinds zijn heugenis de Cotton Club bevolkten bracht Theo Uittenbogaard ertoe, om de buitengewoon ervaren researcher en journaliste Henriette Theunissen onderzoek naar hen te laten doen. Het lukte Henriette om een dertigtal stamgasten te vinden en met de meesten van hen een gesprek te hebben. Een aantal viel direct al af -zoals de zoon van Teddy Cotton- die pertinent weigerde mee te werken.
Voor het filmen werd de zaak verduisterd, zodat er geen daglicht kon binnenvallen en daardoor steeds dezelfde sfeer zou heersen. De belichter, Beat Scheidegger, bouwde een grid tegen het plafond van de zaak waarin hij geraffineerd onopvallende lampen hing met hetzelfde kleurpalet als de oorspronkelijke belichting van de zaak. Zo kon, met een kleine ingreep, het hele lichtniveau precies aangepast worden voor een optimale beeldkwaliteit, zonder afbreuk te doen aan de oorspronkelijke sfeer.
De meeste genodigden kwamen op het afgesproken uur -of iets later- en zij werden opdezelfde manier, hetzelfde gevraagd. Wat was het beeld van Nederland voordat ze vertrokken ? Wat verwachtten ze ? Hoe reisden ze hierheen ? Wat troffen ze aan ? Hoe kwamen ze aan woning, werk en geld ? Hoe werden ze bejegend ? Wat was leuk ? Was het telurstellend ? Dit stramien werd met opzet gevolgd, zodat het verhaal later in de montage tot een uniform geheel gesmeed zou kunnen worden. Eén verhaal uit vele monden.
Deze aflevering van Vreemd land werd genomineerd, maar niet bekroond met de Prix Iris, de Europese prijs voor multiculturele televisieprogramma's.
