Yoka Berretty: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 8: | Regel 8: | ||
| functies = [[:Category:Acteur | acteur]], [[:Category:Zanger | zanger]], [[:Category:Cabaretier | cabaretier]] | | functies = [[:Category:Acteur | acteur]], [[:Category:Zanger | zanger]], [[:Category:Cabaretier | cabaretier]] | ||
| bekend_van = ''[[Yoka]]'', ''[[Zo is het toevallig ook nog 's een keer]]'', ''[[Hadimassa]]'' | | bekend_van = ''[[Yoka]]'', ''[[Zo is het toevallig ook nog 's een keer]]'', ''[[Hadimassa]]'' | ||
| periode_actief = 1955- | | periode_actief = 1955-2003 | ||
| werkt_samen_met = [[Jef de Groot]], [[Mies Bouwman]], [[Dimitri Frenkel Frank]], [[Wim T. Schippers]] | | werkt_samen_met = [[Jef de Groot]], [[Mies Bouwman]], [[Dimitri Frenkel Frank]], [[Wim T. Schippers]] | ||
| trivia = Getrouwd geweest met Dominique Berretty en vervolgens hertrouwd met uitgever Andreas Landshoff | | trivia = Getrouwd geweest met Dominique Berretty en vervolgens hertrouwd met uitgever Andreas Landshoff | ||
| Regel 16: | Regel 16: | ||
| catalogus = [[Yoka Berretty in de media]] | | catalogus = [[Yoka Berretty in de media]] | ||
}} | }} | ||
Yoka Berretty is een veelzijdig actrice en zangeres die vooral in de jaren ’60 in films, theater en op televisie te zien is. Door een internationale opleiding begon ze haar carriere in Italië. Als actrice wijst ze ooit Fellini af wanneer de beroemde filmregisseur haar vraagt om een straatmadelief in een van zijn films te spelen: “Ik was zo ontzettend op m’n pik getrapt” zegt ze in 1994 in het programma ''[[Radio Uit]]''. In de jaren ’70 is ze steeds minder te zien, In een interview in ''Radioweekblad'' (1972) legt ze uit waarom ze nog maar sporadisch werkt: “vind deze tijd een ramp. Moeilijk om rustige sfeer te creëren. Ben zeer behoudend geworden.” | |||
Na een misgelopen huwelijk met Dominique Berretty trouwt ze met de uitgever Andreas Landshoff. Hij is de zoon van de Duitse filmactrice Ruth Helberg. | |||
Na de middelbare school volgt Yoka Beretty een acteursopleiding in New York bij de Actors Studio, in Parijs (Théatre de Poche, Marcel Marceau en Etienne Decroux) en in Rome. In het seizoen 1956/57 begint haar Nederlandse theatercarrière bij de ''Nederlandse Comedie''. Vervolgens werkt ze bij toneelwerkgroep ''Test, Ensemble, Centrum, Studio, Nederlandse Comedie, Amsterdams Volkstoneel'' en '' Theaterunie''. Ook speelt Berretty in een aantal vrije producties. Ze is eveneens actief als cabaretière bij ''Cabaret Warmondain'' en het cabaret van [[Jelle de Vries]] (1958/59). | |||
Berretty is begin jaren zestig veelvuldig als actrice te zien op de Nederlandse televisie. Ze speelt onder meer rollen in: ''[[Onder het melkwoud]], [[Een wereld niet op maat gemaakt]], [[De grasharp]] en [[Pygmalion en Galathea]].'' Ook op de radio is te horen, zo werkt Berretty met andere cabaretières mee aan [[Vrij entree]], een door [[Henk Elsink]] gepresenteerd programma ter gelegenheid van 40 jaar AVRO. | |||
Als zangeres valt ze te bewonderen in de serie [[Yoka]] (AVRO). Onder regie van [[Jef de Groot]] zingt ze liedjes van de Amerikaan Noel Coward. In oktober 1959 is ze een van de actrices bij de beroemde psycho-magier [[Chan Canasta]]. | |||
Yoka’s grootste bekendheid ontleent ze echter aan haar deelname aan het veelbesproken programma ''[[Zoishettoevalligooknogeseenkeer]]''. In dit actueel satirische tv-programma zingt Yoka Berretty onder meer de titelsong. Berretty is ook betrokken bij de geruchtmakende VARA-serie [[Hadimassa]]. | |||
In de jaren ’60 is ze te zien in enkele grote speelfilms als ''[[Makkers staakt uw wild geraas]]'' van [[Fons Rademakers]] en ''[[De overval]]'' van [[Paul Rotha]]. | |||
Ook in de jaren zeventig komt haar naam nog regelmatig langs op de titelrol. Zo is ze onder andere te zien in een aflevering van ''[[Waaldrecht]]'' en speelt ze een rol in de eenakter ''[[Stemmen]]'', het debuut van [[Wim T. Schippers]] als toneelschrijver. Met Schippers werkt ze in 1991 weer samen in de serie ''[[We zijn weer thuis]]''. | |||
Berretty speelt in een aantal films, zoals ''[[Charlotte]]'' van [[Frans Weisz]] in 1981 en de thriller ''[[De Prooi]]'' van [[Vivian Pieters]] in 1985. Ze werkt ook samen met [[Theo van Gogh]] in ''[[Eva]]'' (1994), ''[[Au!]]'' (1998) en ''[[In het belang van de staat]]'' (1997). Ze blijft lange tijd actief, zo speelt ze een gastrol in de serie ''[[Baantjer]]'' (2000) en is ze te zien in de korte film ''[[Anderland]]'' (2003). | |||
[[Category:personen|Berretty, Yoka]] [[Category:Acteur |Berretty, Yoka]] [[Category:Zanger |Berretty, Yoka]] [[Category:Cabaretier |Berretty, Yoka]] | [[Category:personen|Berretty, Yoka]] [[Category:Acteur |Berretty, Yoka]] [[Category:Zanger |Berretty, Yoka]] [[Category:Cabaretier |Berretty, Yoka]] | ||
Versie van 4 jul 2008 14:22
| Naam | Johanna Ernistina Petrusa Meijeringh |
| Geboren | Rotterdam, 8 mei 1928 |
| Functies | acteur, zanger, cabaretier |
| Bekend van | Yoka, Zo is het toevallig ook nog 's een keer, Hadimassa |
| Periode actief | 1955-2003 |
| Werkt samen met | Jef de Groot, Mies Bouwman, Dimitri Frenkel Frank, Wim T. Schippers |
| Trivia | Getrouwd geweest met Dominique Berretty en vervolgens hertrouwd met uitgever Andreas Landshoff |
Yoka Berretty in de media Oeuvre Yoka Berretty | |
Yoka Berretty is een veelzijdig actrice en zangeres die vooral in de jaren ’60 in films, theater en op televisie te zien is. Door een internationale opleiding begon ze haar carriere in Italië. Als actrice wijst ze ooit Fellini af wanneer de beroemde filmregisseur haar vraagt om een straatmadelief in een van zijn films te spelen: “Ik was zo ontzettend op m’n pik getrapt” zegt ze in 1994 in het programma Radio Uit. In de jaren ’70 is ze steeds minder te zien, In een interview in Radioweekblad (1972) legt ze uit waarom ze nog maar sporadisch werkt: “vind deze tijd een ramp. Moeilijk om rustige sfeer te creëren. Ben zeer behoudend geworden.” Na een misgelopen huwelijk met Dominique Berretty trouwt ze met de uitgever Andreas Landshoff. Hij is de zoon van de Duitse filmactrice Ruth Helberg.
Na de middelbare school volgt Yoka Beretty een acteursopleiding in New York bij de Actors Studio, in Parijs (Théatre de Poche, Marcel Marceau en Etienne Decroux) en in Rome. In het seizoen 1956/57 begint haar Nederlandse theatercarrière bij de Nederlandse Comedie. Vervolgens werkt ze bij toneelwerkgroep Test, Ensemble, Centrum, Studio, Nederlandse Comedie, Amsterdams Volkstoneel en Theaterunie. Ook speelt Berretty in een aantal vrije producties. Ze is eveneens actief als cabaretière bij Cabaret Warmondain en het cabaret van Jelle de Vries (1958/59).
Berretty is begin jaren zestig veelvuldig als actrice te zien op de Nederlandse televisie. Ze speelt onder meer rollen in: Onder het melkwoud, Een wereld niet op maat gemaakt, De grasharp en Pygmalion en Galathea. Ook op de radio is te horen, zo werkt Berretty met andere cabaretières mee aan Vrij entree, een door Henk Elsink gepresenteerd programma ter gelegenheid van 40 jaar AVRO.
Als zangeres valt ze te bewonderen in de serie Yoka (AVRO). Onder regie van Jef de Groot zingt ze liedjes van de Amerikaan Noel Coward. In oktober 1959 is ze een van de actrices bij de beroemde psycho-magier Chan Canasta. Yoka’s grootste bekendheid ontleent ze echter aan haar deelname aan het veelbesproken programma Zoishettoevalligooknogeseenkeer. In dit actueel satirische tv-programma zingt Yoka Berretty onder meer de titelsong. Berretty is ook betrokken bij de geruchtmakende VARA-serie Hadimassa. In de jaren ’60 is ze te zien in enkele grote speelfilms als Makkers staakt uw wild geraas van Fons Rademakers en De overval van Paul Rotha.
Ook in de jaren zeventig komt haar naam nog regelmatig langs op de titelrol. Zo is ze onder andere te zien in een aflevering van Waaldrecht en speelt ze een rol in de eenakter Stemmen, het debuut van Wim T. Schippers als toneelschrijver. Met Schippers werkt ze in 1991 weer samen in de serie We zijn weer thuis.
Berretty speelt in een aantal films, zoals Charlotte van Frans Weisz in 1981 en de thriller De Prooi van Vivian Pieters in 1985. Ze werkt ook samen met Theo van Gogh in Eva (1994), Au! (1998) en In het belang van de staat (1997). Ze blijft lange tijd actief, zo speelt ze een gastrol in de serie Baantjer (2000) en is ze te zien in de korte film Anderland (2003).
