Henk Elsink
| Naam | Henk Elsink |
| Geboren | Enschede, 20 april 1935 |
| Gestorven | Amersfoort, 24 februari 2017 |
| Functies | Cabaretier, Zanger |
| Bekend van | De Henk Elsink show |
| Periode actief | |
| Trivia | Trivia |
Henk Elsink in de media Oeuvre van Henk Elsink | |
Talentvolle cabaretier die het liefst in zijn eigen theatertje staat
Zijn jonge jaren
Als kind schrijft Henk Elsink al zijn eerste liedjes en revues en wint hij een eerste prijs in een amateurconcours. Toch ambieert hij na zijn middelbare school nog geen theatercarrière en gaat aan de slag als drukkersleerling. Dat blijkt niet bij hem te passen. Hij vertrekt naar Utrecht, krijgt werk bij een cabaretgezelschap, schnabbelt hier en daar en wordt in 1956 aangenomen bij het gezelschap van Tom Manders. Het jaar daarop volgt zijn debuut op de Nederlandse televisie in het programma Saint Germain des Prés van Manders. Het is niet meteen een grote doorbraak maar Elsink is wel steeds vaker op televisie te bewonderen. Hij ontvangt grotendeels lovende kritieken voor de rollen die hij speelt, bijvoorbeeld in de sinterklaasmusical Vlooienspel en Ad Ladin en de wonderlamp hoewel men niet altijd gecharmeerd is van zijn zangkwaliteiten in Scherzo. In de eerste jaren zoekt hij nog naar een eigen geluid en wordt hij vaak vergeleken met Toon Hermans.
Radio en televisie
In 1961 krijgt Elsink twee shows op televisie, De zaak H.E.. In juli dat jaar treedt Elsink toe tot het gezelschap van Wim Kan. Deze optredens weet hij in 1962 te combineren met de presentatie van het tweewekelijkse radioprogramma Vrij entree, waarin hij nieuwe liedjes ten gehore brengt en een gast ontvangt. Joop Koopman, Hoofd Radio Amusement bij de AVRO, had hem dit programma bezorgd en Elsink wordt alom geprezen voor dit programma. In 1963 krijgt Elsink een tweemaandelijkse televisieshow. Deze wil maar niet van de grond komen, de kritieken liegen er niet om.
Dan is het enige tijd stil rond Elsink. Zijn radiowerk blijft hij doen, op televisie is hij nauwelijks nog te zien. Hij treedt veel op in het land, verblijft in het buitenland en koopt en opent zijn eigen theater De Koopermolen in Amsterdam waarmee zijn droom werkelijkheid wordt. Even valt alles samen. Hij gaat een televisieversie van zijn radioprogramma maken dat wordt opgenomen in zijn theater De Koopermolen. Dit programma, met buitenlandse artiesten en de intieme sfeer van zijn theater, krijgt betere recensies dan zijn eerdere televisiewerk. Hij lijkt zijn draai gevonden te hebben. Dan gaat De Koopermolen NV failliet. Elsink weet zijn theater-restaurant nog wel te redden. In april 1969 stopt hij met Vrij entree.
One-man-shows
In de jaren 70 en 80 is Elsink vooral in het theater te zien. De recensies worden milder. Elsink vindt steeds meer zijn eigen geluid en wordt minder met anderen vergeleken. De registraties van zijn one-man-shows Tot en met nu en Theater en thuis worden getoond op televisie. Net als Blij zijn. Zijn bekendste liedjes zijn 'Johanna' en 'Voetbalsupporter' en 'Harm met de harp'. Legendarisch is zijn sketch over Bakema.
Heel soms is hij te gast in een programma. In de jaren 90, hij woont inmiddels op Majorca, legt hij zich toe op het schrijven. In 1978 had hij als Henk Elsink de verhalenbundel Manana : Spaanse verhalen geschreven, met komische verhalen rond Nederlandse toeristen, nu schrijft hij thrillers onder het pseudoniem Elsinck: Tenerife! (1990), Moord per fax (1991), Biecht van een huurmoordenaar (1992), Dood van een megastar (1994) en Dodelijk visioen (1995). Ook gaat hij schilderen.
Onderscheidingen
Gouden harp (1973)
