Şenay Özdemir
| Naam | Şenay Özdemir |
| Geboren | Safranbolu, Turkije, 18 mei 1969 |
| Functies | omroeper, presentator, producent |
| Bekend van | TROS, ETV |
| Periode actief | 1993-2003 |
| Werkt samen met | Maarten Witte |
| Trivia | Şenay is de eerste omroeper in Europa van Turkse afkomst |
| Externe info | Blog van Şenay Şenay op Twitter |
Şenay Özdemir in de media Oeuvre van Şenay Özdemir | |
Şenay Özdemir is bij Nederlandse televisiekijkers vooral bekend als omroeper bij de TROS. Ze is de eerste omroeper van een landelijke omroep in Europa afkomstig uit Turkije.
Ze is geboren in Safranbolu, aan de Zwarte Zee. Net voor haar zevende verjaardag reist ze met haar familie naar Nederland waar haar vader al woont en werkt. In Dordrecht gaat ze naar de lagere school waar haar vader ook onderwijzer is. Ze studeert drie jaar frans en engels aan de lerarenopleiding in Delft, maar breekt de studie af om door Europa te reizen. Daarna vindt ze emplooi bij STOA (Stichting Omroep Allochtonen). Tijdens een werkbezoek aan de TROS wordt ze opgemerkt door de directeur Cees den Daas. Hij is op zoek naar een vervanger voor omroeper Carin de Ronde die naar Filmnet vertrekt. Şenay wordt gevraagd of ze een screentest wil doen, maar aanvankelijk neemt ze het voorstel niet serieus. Na een tijd belt Den Daas opnieuw en nodigt haar uit voor een screentest. Oud-omroeper Tineke Verburg is aanwezig bij de screentest en begeleid Şenay vervolgens als coach. Op 4 januari 1993 is Şenay voor het eerst op de buis te zien. Ze moet aanvankelijk ontzettend wennen aan de manier waarop mensen naar haar kijken op het scherm.
Şenay vindt dat Cees den Daas zijn nek heeft uitgestoken door haar te kiezen als omroeper. Ze past inderdaad niet bij het imago van de TROS. Ze komt wat wilder over dan haar collega omroepers Gallyon van Vessem of Patricia Haye. Ze krijgt regelmatig te horen dat men haar eerder met Veronica associeert. Er komen brieven bij de TROS binnen met klachten over het aannemen van een buitenlandse vrouw als omroeper, maar Cees den Daas blijft bij zijn keuze. Şenay blijft omroeper van 1993 tot medio 1996, grotendeels gecombineerd met ander werk bij de TROS. In het seizoen 1999-2000 wordt ze gevraagd haar werk als omroepster te hervatten.. Ze blijft het omroepen combineren met haar overige werkzaamheden tot de TROS helemaal afscheid neemt van de omroepers.
Şenay besluit al gauw meer achter de schermen te werken. Ze is geïnteresseerd in de inhoudelijke journalistiek en hoe programma’s worden gemaakt. Wanneer ze in 1994 in het personeelsblad van de TROS leest dat er een secretaresse wordt gezocht bij 2 Vandaag solliciteert ze meteen. Ze wordt aangenomen en merkt al gauw dat producent Maarten Witte het erg druk heeft. Ze biedt aan om te helpen en wordt zijn assistent. Als hij eindelijk zijn opgespaarde vakantiedagen opmaakt krijgt Şenay de kans om haar productietalenten te laten zien. Later werkt zo ook als producer van Radar.
In 2001 verlaat Şenay de TROS. Bij TV Rijnmond krijgt ze een contract aangeboden waar ze een jaar haar eigen tv-programma Cultuur Index presenteert, regisseert en produceert. Daarna heeft ze een jaar als presentator voor ETV (Educatieve Televisie) gewerkt.
In 2003 komt een moment van bezinning. Ze besluit voor zichzelf te beginnen als freelance journalist en richt haar mediabedrijf Medusa Media Producties op. Ze krijgt als omroeper veel brieven van vrouwen die haar als rolmodel zien. Dit neemt alleen maar toe door haar columns in tijdschriften als Yes en Flair. Ze besluit hier iets mee te doen en richt de website Şenay.nl op. De Telegraaf kopt op de voorpagina over de oud-omroepster die een ‘Lieve Mona’-site lanceert. Al gauw bouwt ze enorme dossiers op van brieven waarin vrouwen vragen stellen of hun verhaal willen vertellen. Dit vormt de basis voor haar tijdschrift SEN Magazine wat meteen door de Volkskrant wordt uitgeroepen tot beste nieuw vrouwenblad van 2004. Het blad is gericht op de Mediterrane vrouw die actief deelneemt aan de (Nederlandse) maatschappij. Vanaf 2007 verschijnt het blad exclusief online.
Şenay krijgt in de loop der jaren steeds meer erkenning als expert op het gebied van vrouwenemancipatie. Ze wordt vaak uitgenodigd in programma's en voor (internationale) congressen. Tevens wordt ze in 2008 gastdocent aan de Universiteit van Texas in Austin, waar ze lesgeeft in online publishing. In 2009 verschijnt haar eerste roman, De Harsclub (zie de website), een chicklit over de levensstijl van moderne mediterrane vrouwen in Nederland. Hierna wordt Şenay vergeleken met Carrie Bradshaw uit de hitserie Sex & The City.
In april 2010 wordt Şenay benoemd tot Senior Fellow bij de Osgood Center for International Studies in Washington. Şenay ziet zichzelf als iemand die de weg vrij heeft gemaakt voor vrouwen die in de media willen werken. Ze is zich zeer bewust van de kracht van het medium en ze wordt er blij van dat een artikel van haar vertaald is naar het engels zodat het zelfs door vrouwen in India wordt gelezen: “Ze kennen me daar helemaal niet maar ze hebben wel mijn boodschap begrepen. Het gaat niet om mij, maar het gaat erom dat mijn boodschap zo breed mogelijk kan worden uitgezet en gedeeld”.
