John Appel
| Naam | John Appel |
| Geboren | , 25 november 1958 |
| Functies | Documentairemaker |
| Bekend van | Johnny Meijer, André Hazes, zij gelooft in mij, De laatste overwinning |
| Periode actief | 1987-heden |
| Werkt samen met | Heddy Honigmann, Carmen Cobos, Pieter van Huystee |
John Appel in de media Oeuvre van John Appel | |
John Appel heeft Klassieke Taal,- en Letterkunde aan de VU in Amsterdam en vervolgens aan de Filmacademie gestudeerd, waar hij zich specialiseert in camera en documentaire. Sinds 1986 maakt hij documentaires en heeft hij camerawerk gedaan voor ruim veertig documentairefilms.
Zijn voorliefde voor het levenslied is een van de thema’s in zijn werk.. Het vormt de rode draad in de bekroonde films Johnny Meijer (1993) en André Hazes, zij gelooft in mij (1999). De film over André Hazes is bekroond met de Joris Ivens Award. Het is de succesvolste documentaire sinds Bert Haanstra’s Alleman, een film die zelf een oude favoriet is van Appel.
Sport is ook zo’n terugkerend thema. Het gaat de filmmaker alleen niet om het spel zelf, maar om de onderwerpen die geraakt worden in de gebeurtenissen om dat spel heen. In de films Senegal Surplace en Afscheid van de Schipperkade (1996) volgt de camera een wielertour via een serie portretten van omwoners van de etappe . De laatste overwinning (2004) doet verslag van de jaarlijkse paardenraces in Palio, Siena. De film laat zich het best omschrijven als de genealogie van een strijd tussen de jockeys van tien stadswijken. De documentaire is internationaal in bioscopen vertoond.
Sinds 2000 is John Appel werkzaam als producent in de VOF Appel & Honigmann, samen met filmmaakster Heddy Honigmann. Daarnaast is hij werkzaam als eindredacteur bij de Humanistische Omroep, in het gezelschap van Niek Koppen en Peter Delpeut.
Momenteel werkt John Appel aan de documentaire De speler . De film is geïnspireerd op herinneringen aan zijn vader. Hij was succesvol makelaar in de bollenstreek, raakte verslaafd aan het gokken op paarden en werd beroepsgokker. Een onderwerp dat alle geliefde thema’s van de filmmaker verenigt. In een interview in Het Parool zegt Appel over zijn eigen werk: “Voor kritische films moet je bij mij niet zijn. Mijn films gaan over herinnering, weemoed, eenzaamheid en de dood.”
