Trivia:Het uur van de wolf

• Er zijn diverse antwoorden op de vraag waar de naam van Het uur van de wolf' vandaan komt: Wanneer het programma in 1995 begint, is kort daarvoor de BBC gestopt met een uitstekend gemaakt cultureel magazine, getiteld The Late Show. Dat programma begon en eindigde altijd met het beeld van een wolfje, dat naar de maan huilde. "Kon de Nederlandse publieke omroep maar zo'n prachtige culturele programmaserie maken", verzucht NRC-Handelsbladjournalist Henk van Gelder, wanneer The Late Show van het scherm verdwijnt. De NPS ontfermt zich over het wolfje, dat via beeldend kunstenares Inez van Lamsweerde een drastische metamorfose ondergaat, en zo ontstaat Het uur van de wolf. Een tweede verklaring verwijst naar de beginjaren waarin het programma 's avonds laat wordt uitgezonden. 'Het uur van de wolf' is een bestaande Nederlandse uitdrukking die het moment aangeeft, waarop de nacht in de ochtendschemer overgaat, het tijdstip waarop de grens tussen waan en werkelijkheid vervaagt en langzaam oplost. Een moment, waarop van alles mogelijk is. Ook al wordt het programma tegenwoordig op prime time uitgezonden, nog steeds is het programma een uur, waarin fantasie en creativiteit alle ruimte krijgen. De laatste verklaring verwijst naar het late night-programma van de VARA De Schreeuw van de Leeuw, de fameuze, spraakmakende talkshow van Paul de Leeuw. Naar analogie van die programmatitel, maar misschien meer nog als de culturele tegenvoeter ervan, wordt de titel Het uur van de wolf bedacht: iets chiquer, maar hopelijk ook spraakmakend. (Bron:NPS)

• Eind jaren ‘90 wordt Cees van Ede hoofd van de afdeling Documentaires bij de NPS. Van Ede programmeert in de periode tot zijn vertrek in 2007 per jaar zo’n tachtig documentaires voor de NPS rubrieken Dokwerk en Het uur van de wolf. Van dit aantal koopt de omroep de helft aan en laat het de helft produceren. In 95% van de films gebeurt dit laatste door buitenproducenten en is de NPS coproducent. Van Ede beslist in deze gevallen of de documentaire gemaakt wordt en heeft als eindredacteur een adviesfunctie bij de documentaireontwikkeling. Binnen Het uur van de wolf is er ruimte voor internationale en nationale documentaires. De mix blijkt gezond voor de kijker, zowel als voor het Nederlandse productieklimaat, zo vertelt hij in een interview met het NRC in 2001: ‘’Met buitenlandse aankopen kun je veel verhullen, want daar pak je de top. De eigen producties vallen wel eens tegen. Het blijft een moeilijk vak. Een mislukking houdt ook de go erin: de volgende moet echt weer raak zijn.’’ (Bron: NRC, 2001)