Mary Michon
| Naam | Mary Michon |
| Geboren | Breda, 13 juli 1939 |
| Gestorven | Amsterdam, 21 juni 2011 |
| Functies | programmamaker, acteur |
| Bekend van | IKON, Maskerade, Amerika, Kanjers, Een spannend bestaan, In het teken van hout |
| Periode actief | Onbekend |
| Werkt samen met | Jos Brink, Frank Sanders |
Mary Michon in de media Oeuvre van Mary Michon | |
Na haar opleiding aan de kleinkunstacademie is Mary Michon vooral te zien in het theater. Bekendheid verweft ze met haar rol in de musical Heerlijk duurt het langst van Annie M.G. Schmidt. Op de televisie is ze ook te zien. Nog niet als maker, maar wel als uitvoerende. Zo is ze te zien in amusementsprogramma’s als Onbekend talent en Audities waarin ze een aantal nummers brengt.
In 1969 gaat Michon an de slag bij het IKOR. Maar liefst 30 jaar is Mary werkzaam bij de omroep (die zich vanaf 1976 hervormt tot IKON). Als programmamaakster is ze verantwoordelijk voor een aantal bijzonde producties waaronder, Dubbelleven, Aan onze ouders, Kanjers en Suif es in tussen aarde en hemel. Met name [[Slikken of stikken, geen baan toch werk] uit 1985 en Een spannend bestaan uit 1987 ontvangen veel lof en vallen beiden ook in de prijzen.
Naast haar televisiewerk blijft Mary actief in het theaterwereld en werkt nauw samen met Jos Brink en zijn partner Frank Sanders. Het trio is o.a. verantwoordelijk voor de musicals Maskerade, Amerika, Amerika en Evenaar.
In 2000 houdt ze op met haar televisiewerkzaamheden en richt zich op het schrijven van boeken. Ouder worden is daarbij een terugkerend thema is. Michon probeert zich met name te verzetten tegen het stereotype beeld van de oudere genietend van het Zwitserleven gevoel.
Hoewel ze in 2000 officieel met pensioen is blijft ze actief in de theater- en televisiewereld. Zo verzorgt ze nog de solovoorstelling Hinderlijk blij en is ze als jury- of panellid betrokken bij televisieprogramma’s. Ook is ze een graag geziene gast in praatprogramma’s wanneer er onderwerpen als ouder worden centraal staan
Op 21 juni 2011 overlijdt Michon na en kort ziekbed.
Prijzen en onderscheidingen
J.B. Broekszprijs voor Slikken of stikken, geen baan toch werk (1985)
Eervolle Nipkow-vermelding voor Een spannend bestaan (1987)
Spaanprijs voor In het teken van hout (1997)
Ridder in de Orde van Oranje Nassau (2010)
Publicaties
Oordeel, vooroordeel, veroordelen (1973)
Het zal jóuw kind maar wezen (1974)
Zou ik niet mijn moeder eren (1974)
Weten die ouders veel (1983)
Het blijven toch je kinderen (1984)
Kanjers (1992)
In de zwevende hemel (1994 )
In het teken van het hout (1996)
Het zachte ruisen van de stilte (1997)
Later als ik oud ben (1999)
Van die damesdingen (2009 )
