Harry Vermeegen
| Naam | Henricus Bernardus Johannes Maria Vermeegen |
| Geboren | Amsterdam, 20 mei 1950 |
| Functies | programmamaker, verslaggever |
| Bekend van | Tussen start en finish, Voetbal 80, Pisa, Verona, Die2, Die 2: Nieuw koeien, De regenjas |
| Periode actief | 1968-2000 |
| Werkt samen met | Mart Smeets, Nico Steenbergen, Henk Spaan, Ferry de Groot |
| Trivia | Verblijft sinds 2003 in de Verenigde Staten, is daar geopereerd aan een hersentumor |
| Media |  |
Harry Vermeegen in de media Oeuvre Harry Vermeegen | |
De carrière van Harry Vermeegen is doorspekt met hilarische, originele humor. Harry leeft voor zijn werk. Dat heeft ook zijn nadelen, want Harry kan moeilijk omgaan met kritiek. Met zijn persoonlijke interviewtechniek weet hij veel uit sporters te halen. Een voorbeeld van Harry's aanpak is het verslag van de FA Cup finale tussen Liverpool en Everton in 1986. Het programma toont niet alleen het toegangshek van Liverpool met het opschrift "You'll never walk alone", maar ook Harry in gesprek met een aankomende profvoetballer, die de schoenen moet poetsen. Sommige specialisten twijfelen aan zijn deskundigheid. Sportverslaggever Herman Kuiphof bijvoorbeeld ziet in Harry niet het prototype van de voetbalcommentator: ‘Vermeegen is een supporter, die soms voor de microfoon gaat staan’. Desondanks is er bij het grote publiek toch brede waardering voor zijn eigenzinnige stijl en afwijkend commentaar.
Voetbal was al vroeg een passie van Harry. Hij meldt zich aan bij De Meer en speelt daar samen met onder andere Louis van Gaal. Harry eindigt zijn voetbalcarrière in het vierde elftal. Terugblikkend herrinert hij zich: "We kregen een keer een hoekschop. Die bal kwam keihard op me af. Ik denk: 'die ga ik dus effe niet koppen'. Verloren we met 3-2. Nou, dan verliezen we maar. Ik ga niet met zo’n duffe kop rondlopen. Nee, ik was niet zo fanatiek."
Over de 4-jarige Handelsschool doet Harry zes jaar. Omtrent zijn toekomst bestaat geen onduidelijkheid; hij wil toneelspeler, cameraman of sportjournalist worden. Een leraar op school ziet iets in de opstellen van deze leerling. En omdat Harry idolaat is van sport, adviseert de docent hem sportjournalist te worden. In 1968 meldt Harry zich bij dagblad De Tijd. Tijdens de zomerspelen van Mexico mag hij de foto’s archiveren en koffie halen voor de verslaggevers.
Harry wordt als leerling-verslaggever op de sportredactie ondergebracht bij Maarten de Vos, een harde leermeester. Er werken journalisten, die later naam maken. Zo zijn Kees Jansma, Eddy Poelmann (bekend van Studio Sport en Bert Nederlof (Voetbal International) verbonden aan de krant. Om verder ervaring op te doen wordt hij vervolgens voor drie jaar naar de regionale redactie in Haarlem gestuurd. Harry blijkt geen briljant schrijver; wel toont hij zijn goede neus voor ideeën. Ook heeft hij oog voor het gekke en de grap. Verder bezit hij de gave om met lastig te benaderen mensen in contact te komen. Uiteindelijk mag hij weer terug naar de sportredactie in Amsterdam. Na een jaar wordt Harry ontslagen met de mededeling: “Je wordt overal een ster behalve bij De Tijd”.
Het wereldkampioenschap voetbal van 1974 verslaat Harry voor het tijdschrift Kick. Hij benadert iedereen even gemakkelijk. Of het nu Cruyff is of Pele, Harry weet altijd iets leuks los te krijgen. Kick wordt echter opgeheven. Via Accent en Panorama komt Harry bij De Nieuwe Revue terecht. Hier is hij snel weg, omdat hij het met de hoofdredacteur niet eens kan worden over de te voeren lijn.
In 1978 krijgt Harry contact met de VARA, wat leidt tot zijn medewerking aan het sportprogramma Tussen start en finish. Op de radio ontpopt zich zijn originele manier van verslaggeven, die later in Voetbal 80 nader tot uiting zal komen. Tussen start en finish is ook het eerste platform voor de samenwerking met Henk Spaan. Spaan en Vermeegen leren elkaar toevallig bij de VARA kennen. Ze vormen een satirisch duo, waarbij als gimmick de een de ander overheerst. Sport is uitstekend met humor te combineren. Voor sportmensen, trainers en officials die zichzelf erg serieus nemen, is het goed om te relativeren. Spaan en Vermeegen zetten zich af tegen de doorsnee-sportjournalist, die sporters met clichévragen benaderen.
In 1979 maakt Harry de overstap van radio naar televisie. Voor Voetbal 80 kan hij aan de slag als verslaggever. Niet lang hierna komt Harry samen met zijn collega Henk Spaan met een eigen programma: Pisa. Het aanvankelijk slechts 10 minuten durende programma is goed voor 4,5 miljoen kijkers en brengt Spaan en Vermeegen grote bekendheid. In deze serie satirische programma’s gaat het duo door middel van sketches en persiflages in op actuele gebeurtenissen en recente TV-programma's.
Ondanks een nieuw driejarig contract stapt het duo in 1986 over van de VARA naar Veronica; redactielid Ferry de Groot (Arie Boksbeugel) gaat ook mee. De VARA-leiding is namelijk van mening, dat Spaan en Vermeegen te veel geld uitgeven voor de productie. Bij Veronica werkt het duo aan verschillende programma's. De rolverdeling bij de verschillende programma's blijft gelijk. Harry als de enthousiaste verslaggever en Henk als zijn humeurige, corrigerende eindredacteur, die hem steeds op reportage stuurt. Het tweetal heeft niet allen hits op TV. Harry en Henk staan meerdere keren in de Nederlandse Top 40 met een aantal nummers die ze schrijven voor hun programma's zoals "De Gewone Man"', "Koud He?!" en "Tiet Veur Een Pafke".
Bijna twintig jaar werkt Harry samen met Henk. Hier komt in 1996 een einde als Harry - zonder overleg met Henk - onderhandelt met producent John de Mol over een eventuele solocarrière. Ondanks de in het geheim gevoerde gesprekken lekt het nieuws uit. Henk neemt hem deze handelwijze kwalijk: "Een heel opportunistische move en bovendien niet gehinderd door een warme vriendschap tussen ons". Toch maken ze hun serie Die 2: nieuwe koeien af en gaan vervolgens uit elkaar. De scheiding wordt door vele kijkers betreurd.
Solo verzorgt Harry nog een aantal humoristische sport gerelateerde programma's voor Veronica. Harry krijgt helaas last van zijn gezondheid. Hij is voortdurend moe en heeft een waslijst met klachten. Hierdoor ziet hij zich genoodzaakt om met het TV-werk te stoppen. Pas enkele jaren later blijkt in Amerika, dat zijn kwakkelende gezondheid veroorzaakt wordt door een goedaardige tumor in zijn hoofd. In 2003 ondergaat hij een hersenoperatie en sindsdien voelt hij zich fit. Hij overweegt zelfs weer om aan het werk te gaan.
In 2006 keert hij terug op de Nederlandse televisie. Ditmaal werkt hij voor de TROS, hij doet daar het programma Zomeravondcafé waarin hij reportages maakt over het WK Voetbal dat dat jaar gehouden wordt in Duitsland. In 2007 regisseert hij een documentaire over het verblijf van Ajax in Zuid Afrika.
Prijzen en onderscheidingen
Zilveren Reiss-microfoon voor Tussen start en finish (1980).
Publicaties
Ballenjongen (1995).
Voetbal & Co (2001).
Discografie
“Tussen start en finish” (1981) samen met Henk Spaan.
“Heel gewoon, doodgewoon” (1983/84) samen met Henk Spaan.
"Hoppa" (1984)samen met Henk Spaan.
"Kiwi" (1984) samen met Henk Spaan.
“Popie Jopie” (1985) samen met Henk Spaan.
"Ed Raket" (1986) samen met Henk Spaan.
“Koud he?” (1987) als de The V-Boys (samen met Henk Spaan).
"May I have your votes please / Kabaal - Oehoe, oehoe, ik hoor een kangeroe" (1987) als De Verona's (samen met Henk Spaan).
"Geluk" (1986) samen met Henk Spaan.
“Tiet veur een pafke” (1988) als Harko & Pao (samen met Henk Spaan).
"Bitte, bitte, bitte, bitte, ja!" (1988) als Harry und Heinz .
"Rondje van de zaak” (1990) als Die 2 (samen met Henk Spaan).
"Mozart en Paul McCartney/Daar heb je de aanstekers weer" (1990) samen met Henk Spaan.
“1-2-3-4 Dennis Bier” (2000).
