Andries Knevel
| Naam | Andries Gerrit Knevel |
| Geboren | Naarden, 13 februari 1952 |
| Functies | programmamaker, presentator, omroepbestuurder |
| Bekend van | Tijdsein, De toren van Babel, Het elfde uur, Knevel op zaterdag, Knevel & Van den Brink |
| Periode actief | 1978-heden |
| Werkt samen met | Ad de Boer, Tijs van den Brink |
Andries Knevel in de media Oeuvre Andries Knevel | |
Andries Knevel staat bekend als de man het bezwerende vingertje. Een man die in het diepst van zijn hart en vezels is geraakt door de boodschap van het Evangelie. Hij is het boegbeeld van de EO en weet in zijn functie als programmadirecteur omroepcoryfeeën als Catherine Keyl en Henny Huisman aan te trekken die de omroep een populair gezicht geven. In zijn rol als presentator is hij in de loop der jaren regelmatig beschreven als ‘IJzeren Hein’. Andries heeft deze kritiek zich aan getrokken en is in de loop der jaren milder gaan interviewen. Andere sleutelwoorden om hem te beschrijven luiden: vief, kwiek, alert en open.
Andries wordt geboren in een gereformeerd nest. Zijn vader is ambtenaar van de gemeente Bussum en actief SGP-lid, zijn moeder is huisvrouw. Andries is het oudste kind; hij heeft nog een broer en een zus. De kinderen krijgen een degelijke christelijke opvoeding in het reformatorische gezin. Andries’ ouders brengen hem een grote politieke, maatschappelijke en theologische interesse bij.
Andries besluit economie te gaan studeren. In de collegebanken wordt hij onverwachts hevig geconfronteerd met een innerlijke stem, die hem levensvragen stelt. Met vernieuwde ijver ontdekt Andries daarop de gereformeerde godsdienst. Hij besluit van studie te wisselen. Hij studeert van 1971 tot 1977 theologie aan de Vrije Universiteit van Amsterdam en de Rijksuniversiteit in Utrecht. Van 1976 tot 1979 is hij leraar godsdienst en maatschappijleer.
Samen met zijn vrouw Rietje heeft Andries twee zoons en een dochter. In zijn persoonlijk leven krijgt Knevel echter veel te verduren. Zijn vader lijdt meer dan zestig jaar aan multiple sclerose. Omdat ook zijn moeder geregeld ziek is, rust de zorg voor het huishouden vaak op Andries’ schouders. Zijn zus overlijdt aan de gevolgen van kanker. Zelf lijdt hij aan chronische rugklachten. Het maakt Knevels basishouding somber. Hij put steun uit zijn geloof. Knevel is een actieve gelovige en een trouw kerkganger.
In 1978 wordt Andries freelance redacteur/verslaggever bij het radioprogramma Tijdsein. Hij heeft gesolliciteerd bij de toenmalige eindredacteur Ad de Boer, die Andries scherpzinnig, verbaal begaafd en erudiet vindt. De Boer neemt hem aan en brengt hem de kneepjes van het vak bij. Hij is tien jaar lang redacteur/verslaggever bij Tijdsein radio. Het is een tijd van polarisatie waarin de EO een aantal verklaarde vijanden heeft. De EO voert een loopgravenoorlog tegen het communisme en tegen de Wereldraad van Kerken. Tijdsein is een zeer herkenbaar programma. Andries is vooral op het Binnenhof actief. De EO is echter als C-omroep zo klein, dat de Haagse redactie de studio en zelfs de typemachine met VARA-verslaggever Paul Witteman deelt.
Vanaf 1980 is Andries Knevel niet alleen op de radio te beluisteren, maar ook op televisie te zien. In de oudst bewaard gebleven opname interviewt Knevel vanuit de Haagse studio voor het programma Tijdsein een D’66 kamerlid naar aanleiding van een abortuswetsontwerp. Vanaf 1992 presenteert Andries Knevel het interviewprogramma Het elfde uur. Het programma wordt bijzonder populair en scoort hoge kijkcijfers. Het programma is een icoon voor de EO; 80% van de kijkers is geen lid van de EO. Al met al is ‘Gods eigen talkshow’ van groot belang voor de EO.
Andries werkt zich vervolgens op tot hoofd informatieve programma’s. Vanaf 1 juli 1993 gaat Andries als directeur televisie deel uit maken van de directie van de EO. Hij werkt mee aan het verder populariseren van de evangelische omroep. De EO, waaraan vaak een zeker mate van truttigheid verweten is, laat deze toon varen. De missie van de EO, het uitdragen van de Bijbelse boodschap, blijft echter onveranderd voorop staan.
Publicaties
De wereld in huis (1991).
Doe dat ding dan uit! (1993).
Geloven doet pijn Kampen (1994).
