Han Peekel
| Naam | Han Peekel |
| Geboren | Rotterdam, 6 oktober 1947 |
| Functies | programmamaker, producent, verslaggever, zanger, presentator |
| Bekend van | Heel de mens, Wordt vervolgd |
| Periode actief | 1963-heden |
| Trivia | Is beleidsadviseur voor het Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid |
| Media |  |
Han Peekel in de media Oeuvre Han Peekel | |
Han Peekel zal als programmamaker de geschiedenis ingaan als kindervriend met zijn voorliefde voor strips en tekenfilms. Vooral de speciaal voor Han vervaardigde colberts met ruitjesmotief zijn karakteristiek, evenals zijn stemgeluid. Han produceert in zijn loopbaan een kleine 4000 programma’s in binnen- en buitenland. Als negatieve smet zal het belastingontduikverhaal en het faillissement van zijn productiemaatschappij aan hem blijven kleven. Onderbelicht is echter zijn rol als bewaarder van het cultureel erfgoed. Begin jaren tachtig stapt Han naar de toenmalige minister Eelco Brinkman om te pleiten voor één collectie met radio- en televisieopnamen ten behoeve van het grote publiek.
Als 7-jarige jongen krijgt Han van zijn ouders een Pionier bouwpakket voor een Philips radiootje. Vader hoopt op deze wijze zijn zoon te interesseren voor techniek. Het pakt echter anders uit: Peekel junior raakt geboeid door het fenomeen radio. Samen met enkele vrienden richt Han zelfs een eigen omroepje op, de Plaswijck Omroep.
In 1963, op zestien jarige leeftijd, meldt Han zich bij de studio van zeezender Radio Veronica op de Zeedijk in Hilversum. Tot zijn verbazing wordt hij (als jongste presentator van Nederland) aangenomen om op zaterdagavond een programma te realiseren. Gedurende een jaar, naast zijn middelbareschool, presenteert hij Wie in Nederland wil zingen?.
Na de middelbare school (hbs-niveau) komt Han via enige omzwervingen bij de omroep in Hilversum terecht. Zo werkt hij in 1966 een blauwe maandag in een boekhandel. Hij is verder zanger, neemt enkele plaatjes op en treedt op bij Minjon en De Zonnebloem.
Via Theo Stokkink komt hij als freelancer bij de KRO terecht. In het begin doet Han alleen productietaken. Later mag hij ook reportages maken zoals voor het programma Voer voor vogels. Han groeit bij KRO uit tot programmamaker, samensteller, redactielid en regisseur. In 1974 wordt Peekel, net als een aantal andere freelancers, ‘gewit’. Hij komt in vaste dienst bij de KRO. Naast zijn taken als programmamaker is Han ook meerdere malen werkzaam als acteur in hoorspelen.
Vanaf 1977 werkt Han ook aan televisieproducties bij verschillende omroepen. Landelijke bekendheid verwerft Han met de jarenlange presentatie van het stripprogramma Wordt vervolgd. Vooral het item met zeer jeugdige kijkertjes die een van hun striphelden voor de beeldbuis imiteren, stelen de harten van vele kijkers. Naast presentatietaken is Han een aantal malen regisseur van een programma, zoals het spelletjesprogramma Schatten en schieten.
In de jaren '90 is Han steeds minder voor de camera te zien, maar nog steeds is hij dan actief achter de schermen. Zo is hij twee jaar lang de buitenproducent van het jeugdprogramma Telekids. Met zijn eigen productiebedrijf gaat het inmiddels slecht en het bedrijf gaat in het voorjaar van 1998 failliet.
Na dit faillissement zoekt Han contact met de directie van het Nederlands Audiovisueel Archief (NAA). Aanvankelijk wordt hij als producent belast met de opzet van het MediaArchief. In een later stadium wordt hij benoemd tot adviseur van de directie.
Prijzen en Onderscheidingen
Edison voor Wie in Nederland wil zingen (1977).
De tweejaarlijkse Bert Leysenprijs voor televisie met De regenwegen van (Jacques) Brel (1982).
De Jaarprijs voor Bijzondere Verdiensten (van Het Stripschap), 1984 samen met Kees de Bree en Wouter Stips.
Publicaties
Lou Bandy: van wandluis tot landhuis (1977).
90 jaar Carré (1977).
De grote kleine man Louis Davids (1979).
