Vader is zo stil de laatste tijd
| Periode | 2002 |
| Beschikbaar in archief | Beeld & Geluid |
| Genre | Drama |
| Decennia | 2000-2009 |
| Lengte | 49'18" |
| Medium | film |
Beschrijving
Documentaire over het leven van Kees Brusse, met als onderwerp ‘ouder worden’. Hij gaat op reis naar Australië na zestig jaar als acteur gewerkt te hebben, om, zoals hij zelf zegt, “een oude man te zijn in plaats van een oude man te spelen”. Hij zegt hier echter wel moeite mee te hebben omdat je er als ‘oudje’ niet meer toe doet in de maatschappij. Hij reist door de prachtige Australische natuur en stelt ons voor aan een aantal van zijn vrienden waarmee hij praat over verschillende aspecten van het ouder worden. Hierdoor worden vele lessen naar voren gebracht. Zo wordt bijvoorbeeld gezegd dat het overlijden van een partner niet het einde van de wereld is, maar dat dit in zekere zin ook vrijheid biedt. Maar ook dat je als je ouder wordt meer geniet van de kleine dingen in het leven. Kees benadrukt dat iedereen ouder worden op een eigen manier ervaart, maar dat wat je ook meemaakt, je er altijd weer bovenop komt. Aan het einde van de film sluit Kees af met de woorden: “Je vergeet toch nooit hoe het is om aangeraakt te worden, om liefde te voelen, om lekker samen elkaar vast te houden?”
Makers
Regie Kees Brusse
Schrijver Kees Brusse
Productie Kees Brusse
Algemene assistentie Joan St. Claire
Montage Maurice Edelsztejn
Omroep MAX
Cast
Achtergrondinformatie
xxxxxxxxxxxx
