Carlo Delbosq

Uit B&G Wiki

Delbosq volgt de Koninklijke Academie in Den Haag en de Academie voor Beeldende Kunsten te Rotterdam afdeling Visuele Communicatie en gaat tijdens die studie stage lopen op de grafische afdeling van de NOS (later NOB Design). Hij komt daar op de kamer met Emanuel Houben, Frans Lasès en Ron van Roon. Hij interesseert zich voor nieuwe technische middelen om grafische vormgeving en bewegend beeld te combineren. Een van zijn eerste grote opdrachten is de vormgeving voor AVRO's Opsporing verzocht. Voor de leader van het programma saboteren hij en de editor de dure montageset voor het gewenste resultaat. Delbosq en Lasès ontwikkelen samen een nieuwe huisstijl voor de VARA en tevens voor de VARA doet Delbosq de vormgeving voor Mid-lotto live. Door bemiddeling van Jan-Willem Doorenbos maakt hij op de grafische computers van de astronomen van de Universiteit Groningen een op de computer geanimeerde televisieleader. Dat is dan in 1984 de eerste driedimensionale computeranimatie die er op televisie te zien is. Eind jaren tachtig wordt hij steeds meer art-director in plaats van ontwerper. Dat houdt in dat hij de eindverantwoordelijkheid heeft voor grote opdrachten zoals de introductie van een nieuwe vormgeving voor het NOS Journaal in 1987 en in 1988 en een nieuwe huisstijl voor de KRO in 1988.

Bij het facilitair bedrijf van de NOS veranderd er eind jaren tachtig veel en dat komt de sfeer niet ten goede. Het management moet zich meer richten op kostenbesparing dan op inhoud en kwaliteit en de periode van 'gouden bergen' zijn voorbij. In 1989 begint Delbosq daarom voor zichzelf met 'Delbosq Productions', een bedrijf voor conceptontwikkeling, regie, audiovisueel ontwerp en productiebegeleiding. Samen met vijf companen waar hij al eerdere mee samenwerkte: Hans van Woudenberg (art-director), Wim den Hertog (art-director en decorontwerper), Ronald Vierbergen (ontwerper), Stephen Emmer (componist) en Jandries Groenendijk (componist) kunnen ze huisstijlen, leaderpaketten, commercials en programma's leveren.

Naast ontwerper is Delbosq ook documentairemaker. In 1986 regisseert hij samen met Marian Zanen een documentaire over in Nederland wonende Chinese kinderen en hun ouders, getiteld Tsin yin man yu, duizend karakters. Twee jaar later maakt hij een documentaire Dag en nacht over kunstschilder Dick van der Meijden. In 1991 maakt hij voor de NOS de documentaire "Cafe Willy" met eindredactie van Vincent Monnikendam. In 1992 reist hij voor de documentaire "Over ons vielen hete aarde en scherven" naar een vluchtelingenkamp aan de frontlinie tussen Bosnië en Kroatië. Eind 1992 begin 1993 reist hij opnieuw naar Bosnië samen met de Bosniër Hasan Huremovic, Jandries Groenendijk en de Amerikaanse cameraman Mickey Grant naar de belegerde stad Tuzla. Zij zijn daar de enige journalisten op dat moment. Voor Brug der hoop reist hij in 1994 mee met een Duits hulpkonvooi naar Bosnië. In de zomer van 1994 reist hij opnieuw naar Bosnië af ditmaal om persoonlijk een moeder en haar dochter naar Nederland te halen en te herenigen met hun familie in Nederland. In de documentaire Angst erger dan dood zien we een verslag van deze reis. Van 1997 tot 2000 werkt hij aan zijn grote documentaire "Cascade". Deze film is een persoonlijke zoektocht naar het leven van zijn grootouders Alfred Delbosq en zijn joodse vrouw Hedwig Lorch, beroemde circusartiesten bij het grote circus in Duitsland van voor de oorlog. Zij vluchtten met hun zoon Louis Delbosq (Carlo's vader)in 1933 uit nazi-Duitsland naar Nederland.

Vanaf 2002 ontwikkelt en produceert hij voor de Nederlandse Moslim Omroep het debatprogramma "De Dialoog", achtereenvolgens gepresenteerd door Nazmye Oral, Naima Azough en Radi Suudi. In het programma worden spraakmakende gasten zoals Pim Fortuyn, Frits Bolkestein, Freek de Jonge,Max v.d. Stoel, Ed van Thijn, Rita Verdonk, Fillip de Winter, Willem Oltmans, Theo van Gogh geïnterviewd.

Overgenomen van "https://wiki.beeldengeluid.nl/index.php?title=Carlo_Delbosq&oldid=88886"