Cornelis Vreeswijk leeft!: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 11: | Regel 11: | ||
===Beschrijving=== | ===Beschrijving=== | ||
In '''Cornelis Vreeswijk | In '''Cornelis Vreeswijk Leeft!''' laat de documentairemaker [[Hans Polak]] zien hoezeer de zanger nog leeft in de harten van de Zweden en hoe een steeds groter wordende groep Nederlanders Cornelis Vreesijk nog steeds adoreert. | ||
===Makers=== | ===Makers=== | ||
| Regel 33: | Regel 33: | ||
===Achtergrondinformatie=== | ===Achtergrondinformatie=== | ||
Al filmend voor zijn documentaire ‘[[Familiestrand]]’ in IJmuiden raakte | Al filmend voor zijn documentaire ‘[[Familiestrand]]’ in IJmuiden raakte Hans Polak geïnteresseerd in Cornelis Vreeswijk. Iemand speelde op het strand ‘De Thuishavensamba’ en dat bracht Polak op het idee om een film te maken over de beroemde IJmuidenaar. Polak: ‘Tijdens de research raakten we steeds meer onder de indruk van de verscheidenheid aan prachtige liedjes die hij heeft gemaakt. Liefdesliedjes, geestige ballades en scherpe, politiek getinte liederen.’ | ||
Cornelis Vreeswijk geboren in IJmuiden, 8 augustus 1937 vertrok op 12-jarige leeftijd met zijn ouders naar Zweden. Zijn talent werd ontdekt toen hij in zijn studententijd in contact kwam met de Zweedse folkzanger Fred Akerström. Vreeswijks eerste album ‘Ballades en Onbeschaamdheden’ werd uitgebracht in 1964 en sloeg, dankzij de beladen onderwerpen en de vrijpostige teksten, in als een bom. In de jaren die volgen maakten zijn veelzijdigheid (folk, blues, rock, samba), zijn bijzondere stemgeluid, zijn sterke liedjesteksten en zijn wilde leven hem tot een Zweeds fenomeen. Vreeswijk overleed als gevolg van leverkanker op 12 november 1987 en maakte ruim dertig platen. In Nederland was hij vooral bekend door liedjes als ‘De nozem en de non’, ‘Veronica’ en ‘Misschien wordt ’t morgen beter’ | Cornelis Vreeswijk geboren in IJmuiden, 8 augustus 1937 vertrok op 12-jarige leeftijd met zijn ouders naar Zweden. Zijn talent werd ontdekt toen hij in zijn studententijd in contact kwam met de Zweedse folkzanger Fred Akerström. Vreeswijks eerste album ‘Ballades en Onbeschaamdheden’ werd uitgebracht in 1964 en sloeg, dankzij de beladen onderwerpen en de vrijpostige teksten, in als een bom. In de jaren die volgen maakten zijn veelzijdigheid (folk, blues, rock, samba), zijn bijzondere stemgeluid, zijn sterke liedjesteksten en zijn wilde leven hem tot een Zweeds fenomeen. Vreeswijk overleed als gevolg van leverkanker op 12 november 1987 en maakte ruim dertig platen. In Nederland was hij vooral bekend door liedjes als ‘De nozem en de non’, ‘Veronica’ en ‘Misschien wordt ’t morgen beter’ | ||
Versie van 9 okt 2008 09:57
| Periode | 2003-2004 |
| Beschikbaar in archief | {{{archief_link}}} |
| Genre | |
| Decennia | |
| Medium | Televisie |
Beschrijving
In Cornelis Vreeswijk Leeft! laat de documentairemaker Hans Polak zien hoezeer de zanger nog leeft in de harten van de Zweden en hoe een steeds groter wordende groep Nederlanders Cornelis Vreesijk nog steeds adoreert.
Makers
Regie en Samenstelling: Hans Polak
Research: Hermien Jalvingh
Camera: Meral Uslu
Geluid: Carla van der Meijs en Jeroen Pannekoek
Montage: Floor Rodenburg
Mixage: Piet Rodenburg
Kleurcorrectie: Ronald van Dieren
Achtergrondinformatie
Al filmend voor zijn documentaire ‘Familiestrand’ in IJmuiden raakte Hans Polak geïnteresseerd in Cornelis Vreeswijk. Iemand speelde op het strand ‘De Thuishavensamba’ en dat bracht Polak op het idee om een film te maken over de beroemde IJmuidenaar. Polak: ‘Tijdens de research raakten we steeds meer onder de indruk van de verscheidenheid aan prachtige liedjes die hij heeft gemaakt. Liefdesliedjes, geestige ballades en scherpe, politiek getinte liederen.’
Cornelis Vreeswijk geboren in IJmuiden, 8 augustus 1937 vertrok op 12-jarige leeftijd met zijn ouders naar Zweden. Zijn talent werd ontdekt toen hij in zijn studententijd in contact kwam met de Zweedse folkzanger Fred Akerström. Vreeswijks eerste album ‘Ballades en Onbeschaamdheden’ werd uitgebracht in 1964 en sloeg, dankzij de beladen onderwerpen en de vrijpostige teksten, in als een bom. In de jaren die volgen maakten zijn veelzijdigheid (folk, blues, rock, samba), zijn bijzondere stemgeluid, zijn sterke liedjesteksten en zijn wilde leven hem tot een Zweeds fenomeen. Vreeswijk overleed als gevolg van leverkanker op 12 november 1987 en maakte ruim dertig platen. In Nederland was hij vooral bekend door liedjes als ‘De nozem en de non’, ‘Veronica’ en ‘Misschien wordt ’t morgen beter’
In Zweden heeft Vreeswijk inmiddels een legendarische status. Er is een Cornelis Vreeswijk Stichting, een jaarlijks muziekfestival rond zijn muziek en een Vreeswijk cultuurprijs. In Stockholm is zelfs een park naar hem vernoemd. Een aantal jaar geleden werd, in navolging van Zweden en Denemarken, ook in Nederland een Cornelis Vreeswijk Genootschap opgericht. Het genootschap bracht in 2002 een hommage-cd uit met liedjes van Cornelis Vreeswijk die werden vertolkt door Nederlandse artiesten als Bram Vermeulen, Erik van Muiswinkel, Bob Fosko en Jack Spijkerman.
