Crazy: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 20: | Regel 20: | ||
In deze documentaire van [[Dokwerk]], gemaakt door [[Heddy Honigmann]], maakt de kijker kennis met enkele (oud-)VN-militairen die, in een interview bij hen thuis, licht werpen op een, voor hen belangrijk, aspect van zijn of haar uitzending. Deze worden vergezeld door foto’s en videobeelden die door de militairen zelf geschoten zijn. De ervaringen lopen uiteen van situaties die een grote emotionele indruk hebben achtergelaten, die ook daadwerkelijk weer boven komt bij het navertellen, tot anderzijds schokkend emotieloze terugblikken. Toch heeft elke militair een speciale, en vooral, emotionele band met muziek opgebouwd in de tijd die aan het front is doorgebracht. Dit vormt dan ook de rode draad van de documentaire; stuk voor stuk mogen de militairen een muziekstuk laten horen dat zich als een persoonlijk symbool heeft ontwikkeld voor een gebeurtenis of gevoel welke een belangrijke indruk op hen heeft gemaakt. Waar voor de een een muziekstuk liefde of broederschap symboliseert, heeft dit voor de ander een vlucht uit de werkelijkheid betekend, en bracht het op deze manier een veiligheidsgevoel teweeg in angstige tijden. Heddy Honigmann laat ook in deze documentaire zien hoe mensen overleven aan de hand van een, al dan niet later opgedane, passie en hoe deze van invloed is op het menselijke doorzettingsvermogen. | In deze documentaire van [[Dokwerk]], gemaakt door [[Heddy Honigmann]], maakt de kijker kennis met enkele (oud-)VN-militairen die, in een interview bij hen thuis, licht werpen op een, voor hen belangrijk, aspect van zijn of haar uitzending. Deze worden vergezeld door foto’s en videobeelden die door de militairen zelf geschoten zijn. De ervaringen lopen uiteen van situaties die een grote emotionele indruk hebben achtergelaten, die ook daadwerkelijk weer boven komt bij het navertellen, tot anderzijds schokkend emotieloze terugblikken. Toch heeft elke militair een speciale, en vooral, emotionele band met muziek opgebouwd in de tijd die aan het front is doorgebracht. Dit vormt dan ook de rode draad van de documentaire; stuk voor stuk mogen de militairen een muziekstuk laten horen dat zich als een persoonlijk symbool heeft ontwikkeld voor een gebeurtenis of gevoel welke een belangrijke indruk op hen heeft gemaakt. Waar voor de een een muziekstuk liefde of broederschap symboliseert, heeft dit voor de ander een vlucht uit de werkelijkheid betekend, en bracht het op deze manier een veiligheidsgevoel teweeg in angstige tijden. Heddy Honigmann laat ook in deze documentaire zien hoe mensen overleven aan de hand van een, al dan niet later opgedane, passie en hoe deze van invloed is op het menselijke doorzettingsvermogen. | ||
===Makers=== | ===Makers=== | ||
| Regel 40: | Regel 33: | ||
Montage: [[Mario Steenbergen]] | Montage: [[Mario Steenbergen]] | ||
===Achtergrondinformatie=== | |||
In 1999 won ''Crazy'' de publieksprijs van de [[IDFA]], en in 2000 won de documentaire een Gouden Kalf in de categorie Beste Lange Documentaire. De eerste uitzending op de televisie geschiedde op 15 januari 2001 bij de [[VPRO]]. Op 11 mei 2006 werd ''Crazy'' nogmaals uitgezonden door de [[Humanistische Omroep]], in het kader van de uitreiking van de Van Praag-Prijs aan Heddy Honigmann. | |||
[[Category: documentaire|Crazy]] | [[Category: documentaire|Crazy]] | ||
Versie van 7 okt 2008 15:25
| Periode | 1999 |
| Beschikbaar in archief | Beeld en Geluid |
| Genre | Documentaire |
| Decennia | 1990-1999 |
| Medium | Televisie |
| Externe info | Hollanddoc, IDFA, Cinema Paradiso |
“Raar spul, die muziek…”
-Peter-Jan Dullaert, Crazy
Beschrijving
In deze documentaire van Dokwerk, gemaakt door Heddy Honigmann, maakt de kijker kennis met enkele (oud-)VN-militairen die, in een interview bij hen thuis, licht werpen op een, voor hen belangrijk, aspect van zijn of haar uitzending. Deze worden vergezeld door foto’s en videobeelden die door de militairen zelf geschoten zijn. De ervaringen lopen uiteen van situaties die een grote emotionele indruk hebben achtergelaten, die ook daadwerkelijk weer boven komt bij het navertellen, tot anderzijds schokkend emotieloze terugblikken. Toch heeft elke militair een speciale, en vooral, emotionele band met muziek opgebouwd in de tijd die aan het front is doorgebracht. Dit vormt dan ook de rode draad van de documentaire; stuk voor stuk mogen de militairen een muziekstuk laten horen dat zich als een persoonlijk symbool heeft ontwikkeld voor een gebeurtenis of gevoel welke een belangrijke indruk op hen heeft gemaakt. Waar voor de een een muziekstuk liefde of broederschap symboliseert, heeft dit voor de ander een vlucht uit de werkelijkheid betekend, en bracht het op deze manier een veiligheidsgevoel teweeg in angstige tijden. Heddy Honigmann laat ook in deze documentaire zien hoe mensen overleven aan de hand van een, al dan niet later opgedane, passie en hoe deze van invloed is op het menselijke doorzettingsvermogen.
Makers
Regie: Heddy Honigmann
Productie: Pieter van Huystee
Scenario: Heddy Honigmann, Esther Gould
Camera: Gregor Meerman
Montage: Mario Steenbergen
Achtergrondinformatie
In 1999 won Crazy de publieksprijs van de IDFA, en in 2000 won de documentaire een Gouden Kalf in de categorie Beste Lange Documentaire. De eerste uitzending op de televisie geschiedde op 15 januari 2001 bij de VPRO. Op 11 mei 2006 werd Crazy nogmaals uitgezonden door de Humanistische Omroep, in het kader van de uitreiking van de Van Praag-Prijs aan Heddy Honigmann.
