De droom van de beer: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 8: | Regel 8: | ||
| lengte = 90' | | lengte = 90' | ||
| medium = televisie en bioscoop | | medium = televisie en bioscoop | ||
| externe_info = | | externe_info = [http://www.vpro.nl/programma/dokwerk/afleveringen/4769682/items/4796175/: Interview met Cherry Duyns] | ||
}} | }} | ||
| Regel 42: | Regel 43: | ||
Drager: 35mm, kleur | Drager: 35mm, kleur | ||
===Achtergrond=== | |||
Op de webpagina's van het NRC verscheen in 2000 een lovende recensie door Hans Beerekamp. | |||
"Duyns put discreet uit de schatkamer van het verdriet, laat de tranen aan een beer(...) De glorieuze archiefbeelden van politieke artiestenparades vervolmaken een mooie oefening in weemoed en een hommage aan de verloren tijd." | |||
Duyns, wiens grootvader circusartiest was, vertelt over zijn verdere drijfveren en intenties in een interview uit 2001 met Boudewijn Smid van de VPRO: | |||
"Om verschillende redenen is De droom van de Beer een typische Cherry Duyns documentaire. Bijvoorbeeld om de aanwezige melancholie. 'Het is een verhaal over vergane glorie. Van beroemd en vereerd tot oude mannen die thuis zitten. Omringd door foto's van hun jonge jaren en porseleinen paarden. Melancholie is blijkbaar iets dat in mij zit en voortdurend in mijn werk terugkomt.' Daarnaast poogt Duyns 'de wereld te weerspiegelen in een dauwdroppel', oftewel de woelingen der geschiedenis te concretiseren aan de hand van persoonlijk wedervaren. 'Mijn hoofdpersonen vertellen over het circus, maar ook de onderdrukking, de censuur, het conformisme komen in de verhalen aan de orde. Via hun levensgeschiedenissen ontstaat zo tegelijkertijd een beeld van de politieke geschiedenis." | |||
[[category:producties|De droom van de beer]] | [[category:producties|De droom van de beer]] | ||
Versie van 9 okt 2008 20:24
| Periode | 2000 |
| Beschikbaar in archief | Beeld en Geluid |
| Genre | Documentaire |
| Decennia | 2000-2009 |
| Lengte | 90' |
| Medium | televisie en bioscoop |
| Externe info | Interview met Cherry Duyns |
Beschrijving
Deze documentaire over de teloorgang van Sovjet-circus is gemaakt in het kader van de VPRO-serie Dokwerk. Vele helden van toen passeren de revue en vertellen over de tijd van Stalin en Brezjnev, zoals de ook bij ons bekende clown Oleg Popov, de gebroeders Kantemirov, de acrobaat Zapasny, die later dompteur werd, en Sjachnin, de muzikale clown, die zich voor de documentaire nog eenmaal als vrouw schminkt om zijn tragische verhaal te vertellen. Dit wordt afgewisseld met archiefbeelden van het circus. De achteruitgang door de jaren heen van het circus wordt geillustreerd door beelden van het huidige circus van Rostov.
In 2001 werd 'De droom van de beer' genomineerd voor een Gouden Kalf voor beste lange documentaire. Ook buiten Nederland werd deze documentaire veelvuldig geprezen. Onder andere won deze in 2002 een Golden Gate Award op het internationale televisie-en filmfestival Golden Gate en de Prix Europa voor beste televisieprogramma van 2001.
Makers
Regie: Cherry Duyns
Produktie: Vera de Vries
Scenario: Cherry Duyns, Alexandr Kalmykov en Felix Kaplan
Camera: Jacko van ’t Hof en Melle van Essen
Montage: Jan Langeveld
Geluid: Menno Euwe
Fotografie: Melle Essen en Jackó Hof
Omroep: VPRO
Drager: 35mm, kleur
Achtergrond
Op de webpagina's van het NRC verscheen in 2000 een lovende recensie door Hans Beerekamp. "Duyns put discreet uit de schatkamer van het verdriet, laat de tranen aan een beer(...) De glorieuze archiefbeelden van politieke artiestenparades vervolmaken een mooie oefening in weemoed en een hommage aan de verloren tijd."
Duyns, wiens grootvader circusartiest was, vertelt over zijn verdere drijfveren en intenties in een interview uit 2001 met Boudewijn Smid van de VPRO: "Om verschillende redenen is De droom van de Beer een typische Cherry Duyns documentaire. Bijvoorbeeld om de aanwezige melancholie. 'Het is een verhaal over vergane glorie. Van beroemd en vereerd tot oude mannen die thuis zitten. Omringd door foto's van hun jonge jaren en porseleinen paarden. Melancholie is blijkbaar iets dat in mij zit en voortdurend in mijn werk terugkomt.' Daarnaast poogt Duyns 'de wereld te weerspiegelen in een dauwdroppel', oftewel de woelingen der geschiedenis te concretiseren aan de hand van persoonlijk wedervaren. 'Mijn hoofdpersonen vertellen over het circus, maar ook de onderdrukking, de censuur, het conformisme komen in de verhalen aan de orde. Via hun levensgeschiedenissen ontstaat zo tegelijkertijd een beeld van de politieke geschiedenis."
