De onzichtbare werkelijkheid: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| (17 tussenliggende versies door 3 gebruikers niet weergegeven) | |||
| Regel 7: | Regel 7: | ||
| decennia = [[:category:2000-2009|2000-2009]] | | decennia = [[:category:2000-2009|2000-2009]] | ||
| medium = Televisie | | medium = Televisie | ||
| externe_info = | | externe_info = [http://www.filmkrant.nl/av/org/filmkran/archief/fk216/10gebode.html de Filmkrant] | ||
}} | }} | ||
| Regel 14: | Regel 14: | ||
===Beschrijving=== | ===Beschrijving=== | ||
''De onzichtbare werkelijkheid'' is het negende deel in de 10-delige documentaire reeks ''[[De 10 geboden]]''. Aan tien documentairemakers is voor deze serie gevraagd om een documentaire te maken met als leidraad een van de tien geboden. In deze aflevering vormt het gebod: "Gij zult geen valse getuigenis spreken tegen uw naaste" de rode draad. We volgen verslaggever [[Gerri Eickhof]] tijdens zijn werkzaamheden voor het ''[[NOS Journaal]]''. | |||
Naast stof tot nadenken over nieuwswaardigheid van items, biedt de documentaire ook een kijkje op de redactie van het ''NOS-journaal'' en de hectiek die zich daar afspeelt. Ook is de documentaire een persoonlijk portret van Gerri Eickhof. Zo vertelt hij over de belangrijke rol die zijn moeder in zijn werk speelt en vertelt hij zelf over de ‘sticker-affaire’. Gerri is het niet eens met de NAVO-bombardementen die in 1999 worden uitgevoerd, waarbij de televisiestudio’s in Belgrado geraakt worden. Zijn vaste visagiste komt daarbij om, maar ook andere, onbekende, collega’s uit het vak. Hij maakt een statement door tijdens zijn bijdrage voor het journaal van zes uur een sticker te dragen met een schietschijf, als protest. Bij het achtuurjournaal is dit beeld van hem er zonder zijn medeweten uitgehaald. Hierover is Eickhof hevig ontzet. | |||
===Makers=== | ===Makers=== | ||
Regie en scenario | Regie en scenario [[Pieter Fleury]] | ||
Camera [[Sander Snoep]], [[Peter Brugman]] | |||
Geluid [[Mark Weβner]] | |||
Montage [[Jos Driessen]] | |||
Productieleider [[Estelle Bovenlander]] | |||
Producent [[Carmen Cobos]], [[Kees Ryninks]] | |||
Eindredactie [[Wessel van der Hammen]] | |||
[[IKON]] | |||
===Achtergrondinformatie=== | ===Achtergrondinformatie=== | ||
In november 2000 | In november 2000 is er in de ''Filmkrant'' een interview te lezen met de producenten van ''[[De 10 geboden]]''. Lees het interview [http://www.filmkrant.nl/av/org/filmkran/archief/fk216/10gebode.html hier]. In dit artikel wordt naar deze aflevering uit de reeks verwezen met ‘Geen valse getuigenis.’ Op dat moment wordt de serie echter nog gemonteerd. | ||
[[category: | Al eerder maakt een filmmaker een serie over de tien geboden, dit is de Poolse Kieślowski. Zijn serie heet ''Dekalog'' (1989). Deze serie wordt ruim tien jaar voor ''[[De 10 Geboden]]'' ook door de [[IKON]] uitgezonden. De lovende kritieken over die eerste serie zijn tien jaar later wat meer getemperd voor deze serie. De gevestigde filmmakers met grote reputaties die gevraagd worden voor de serie scheppen namelijk erg hoge verwachtingen. Maar zowel Jos van der Burg en Kees Sluys zijn in respectievelijk ''het Parool'' en de [[VPRO]]-gids gematigd enthousiast over de serie. In plaats van een extra betekenis te geven aan de geboden zou de serie meer dienen als ‘kapstok om weer een aantal films aan te op te hangen’ en ‘gangbare tv-producties’ op leveren. In hun commentaren spreken de recensenten echter niet specifiek over deze aflevering. | ||
---- | |||
[[category: Productielijst O|Onzichtbare werkelijkheid, de]] | |||
[[category:documentaire]] | [[category:documentaire|Onzichtbare werkelijkheid, de]] | ||
[[category: 2000-2009]] | [[category: 2000-2009|Onzichtbare werkelijkheid, de]] | ||
Huidige versie van 9 nov 2010 om 16:04
| Periode | 2001 |
| Beschikbaar in archief | Beeld en Geluid |
| Genre | Documentaire |
| Decennia | 2000-2009 |
| Medium | Televisie |
| Externe info | de Filmkrant |
Beschrijving
De onzichtbare werkelijkheid is het negende deel in de 10-delige documentaire reeks De 10 geboden. Aan tien documentairemakers is voor deze serie gevraagd om een documentaire te maken met als leidraad een van de tien geboden. In deze aflevering vormt het gebod: "Gij zult geen valse getuigenis spreken tegen uw naaste" de rode draad. We volgen verslaggever Gerri Eickhof tijdens zijn werkzaamheden voor het NOS Journaal.
Naast stof tot nadenken over nieuwswaardigheid van items, biedt de documentaire ook een kijkje op de redactie van het NOS-journaal en de hectiek die zich daar afspeelt. Ook is de documentaire een persoonlijk portret van Gerri Eickhof. Zo vertelt hij over de belangrijke rol die zijn moeder in zijn werk speelt en vertelt hij zelf over de ‘sticker-affaire’. Gerri is het niet eens met de NAVO-bombardementen die in 1999 worden uitgevoerd, waarbij de televisiestudio’s in Belgrado geraakt worden. Zijn vaste visagiste komt daarbij om, maar ook andere, onbekende, collega’s uit het vak. Hij maakt een statement door tijdens zijn bijdrage voor het journaal van zes uur een sticker te dragen met een schietschijf, als protest. Bij het achtuurjournaal is dit beeld van hem er zonder zijn medeweten uitgehaald. Hierover is Eickhof hevig ontzet.
Makers
Regie en scenario Pieter Fleury
Camera Sander Snoep, Peter Brugman
Geluid Mark Weβner
Montage Jos Driessen
Productieleider Estelle Bovenlander
Producent Carmen Cobos, Kees Ryninks
Eindredactie Wessel van der Hammen
Achtergrondinformatie
In november 2000 is er in de Filmkrant een interview te lezen met de producenten van De 10 geboden. Lees het interview hier. In dit artikel wordt naar deze aflevering uit de reeks verwezen met ‘Geen valse getuigenis.’ Op dat moment wordt de serie echter nog gemonteerd.
Al eerder maakt een filmmaker een serie over de tien geboden, dit is de Poolse Kieślowski. Zijn serie heet Dekalog (1989). Deze serie wordt ruim tien jaar voor De 10 Geboden ook door de IKON uitgezonden. De lovende kritieken over die eerste serie zijn tien jaar later wat meer getemperd voor deze serie. De gevestigde filmmakers met grote reputaties die gevraagd worden voor de serie scheppen namelijk erg hoge verwachtingen. Maar zowel Jos van der Burg en Kees Sluys zijn in respectievelijk het Parool en de VPRO-gids gematigd enthousiast over de serie. In plaats van een extra betekenis te geven aan de geboden zou de serie meer dienen als ‘kapstok om weer een aantal films aan te op te hangen’ en ‘gangbare tv-producties’ op leveren. In hun commentaren spreken de recensenten echter niet specifiek over deze aflevering.
