Het witte doek: verschil tussen versies

Uit B&G Wiki
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
 
(Een tussenliggende versie door een andere gebruiker niet weergegeven)
Regel 1: Regel 1:
{{ Infobox Productie
{{ Infobox Productie
| periode = 1965
| periode = 1965
| archief_link = [http://zoeken.beeldengeluid.nl/internet/index.aspx?chapterid=1164&filterid=974&contentid=7&searchID=1209468&columnorderid=-1&orderby=1&itemsOnPage=10&defsortcol=12&defsortby=2&pvname=personen&pis=expressies;selecties&startrow=1&resultitemid=3&nrofresults=338&verityID=/34840/35320/36700/78178@expressies Beeld en Geluid]
| archief_link = [http://in.beeldengeluid.nl/collectie/details/expressie/78178/false/true Beeld en Geluid]
| makers = [[#Makers|Makers]]
| makers = [[#Makers|Makers]]
| achtergrond_info =
| achtergrond_info = [[#Achtergrondinformatie|Achtergrondinformatie]]
| genre = [[:category:opdrachtfilm|Opdrachtfilm]]
| genre = [[:category:opdrachtfilm|Opdrachtfilm]]
| decennia = [[:category:1960-1969|1960-1969]]
| decennia = [[:category:1960-1969|1960-1969]]
Regel 41: Regel 41:


===Achtergrondinformatie===
===Achtergrondinformatie===
De film is gemaakt in vier delen, met ieder afzonderlijke onderwerpen.


''Deel 1 Wat is film?''
''Deel 1 Wat is film?''

Huidige versie van 17 nov 2016 om 14:54

Periode1965
Beschikbaar in archiefBeeld en Geluid
GenreOpdrachtfilm
Decennia1960-1969
Lengte20 minuten per deel
Mediumbioscoop, 16mm, zwart wit

Witte doek, het.jpg

Beschrijving

Een serie van vier films die een beeld tracht te geven van "films en filmers van onze tijd", vervaardigd in opdracht van de Sticusa (Nederlandse Stichting voor Culturele Samenwerking met Suriname en de Nederlandse Antillen) ten behoeve van filmliga's in de West.

Makers

Scenario, regie en productie Nico Crama

Camera Egbert Altena en Alex Boon

Rostrum camera Wim van Beelen

Montage Hans van der Velden

Teksten Hans de Witte

Stem Bert Steinkamp

Geluid Max Berg Haghefilm

Titels Sipko Scholten

Muziek (Deel I) Louis Ignatius Gall

Productie-assistent Yolanthe Smit

Financiële bijdrage Prins Bernhard Fonds In opdracht van Rijksvoorlichtingsdienst

Achtergrondinformatie

De film is gemaakt in vier delen, met ieder afzonderlijke onderwerpen.

Deel 1 Wat is film?

Analoog aan een "filmreportage" uit het prille begin van de filmgeschiedenis ("L'Arrivée d'un train en gare de la Ciotat" uit 1895 van de Gebroeders Lumière) is men getuige van de aankomst van een tram op het Gevers Deynootplein te Scheveningen anno 1965. Niet alleen hetgeen men ziet is in de loop van zeventig jaar veranderd, maar ook de manier waarop het filmisch is weergegeven. Op een eenvoudige manier wordt uitgelegd hoe filmbeeld en geluid worden opgenomen, gemonteerd en van geluidseffecten, muziek en commentaar voorzien. Nico Crama en zijn naaste medewerkers uit de jaren zestig figureren in dit filmpje, evenals zijn vrouw en zijn zoon.

Deel 2 Film en literatuur Filmfragmenten Het Mes (1961) van Fons Rademakers en L'année dernière à Marienbad (1961) van Alain Resnais

De Vlaamse schrijver Hugo Claus vertelt over zijn samenwerking met de Nederlandse regisseur Fons Rademakers bij de totstandkoming van de film Het Mes, waarvoor hij het scenario schreef, en geeft zijn visie op de relatie tussen literatuur en film.

Deel 3 La nouvelle vague Filmfragmenten De kegelbaan (1964) van Nikolai van der Heyde, Cléo de 5 à 7 (1961) van Agnès Varda

Op een bijeenkomst van de Leidse Academische Studiekring "Salon Indien" vertoont de jonge filmmaker Nikolai van der Heyde zijn alom geprezen eindexamenfilm "De kegelbaan" (1964) en vertelt van zijn ervaringen in Frankrijk met "het nieuwe filmen". Dit als inleiding op de film "Cléo de 5 à 7".

Deel 4 De mens in de film Filmfragmenten Alleman (1963) van Bert Haanstra en "Het naakte eiland" (1961) van Kaneto Shindo (Japan)

Naar aanleiding van zijn met de verborgen camera opgenomen film Alleman vertelt Bert Haanstra over de authenticiteit van het mensbeeld in films en van zijn ervaringen met het registreren en weergeven van menselijke emoties. Als tegenpool van zijn werkwijze worden fragmenten getoond uit de Japanse film Het naakte eiland, waarin een werkelijkheid wordt gesuggereerd met volledig geënsceneerde en geregisseerde opnamen.