Tom Pauka: verschil tussen versies

Uit B&G Wiki
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 16: Regel 16:
| programmaoverzicht = [[Oeuvre van Theo Pauka]]
| programmaoverzicht = [[Oeuvre van Theo Pauka]]
}}
}}
'''Als ik het over mocht doen, werd ik kleuterjuf (volkskrant 9 maart 2013)'''


Nadat hij eerst de sportacademie CIOS heeft doorlopen, schrijft Tom Pauka als journalist voor ''Vrij Nederland'' en het toen (1965) hypermoderne blad ''Twen'' sport-reportages. Bij de [[VARA]]-radio bemant hij eerst met [[Gabri de Wagt]] en later met [[Wim de Jong]], [[Steef de Groot]] en leerling  [[Theo Uittenbogaard]], de documentaire-afdeling, waar een groot aantal 'fly-on-the-wall' verslagen worden gemaakt, zoals de neerslag van een maandenlang verblijf bij de Utrechtse politie. Hij organiseert in die jaren geliefde 'teach-ins', inspraak bij en over actuele onderwerpen. Hij begint in navolging van de ''[[Oost-Europa-Kroniek]]'', met [[Karel Roskam]] de ''[[Afrikaanse Kroniek]]'', met nieuws uit de net of nog niet gedekoloniseerde landen van Afrika.
===VARA radio===


Hij introduceert het instituut ''[[De Ombudsman]]'' in Nederland, naar Zweeds model, en voorlopig alleen op de VARA-televisie. Daarna wordt de ombudsman een landelijk en -vaak- gemeentelijk instituut, ter controle van overheidshandelen.
De eerste journalistieke ervaring doet Pauka op als journalist voor ''Vrij Nederland'' en het toen (1965) hypermoderne blad ''Twen''. In 1961 gaat hij werken bij de  VARA-radio. Samen met eerst [[Gabri de Wagt]] en later met [[Wim de Jong]], [[Steef de Groot]] en leerling  [[Theo Uittenbogaard]] maakt hij de documentaireafdeling beroemd. Zijn vernieuwende manier van werken, uit zich onder andere in documentaires waarin hij als 'fly on the wall' een groot aantal verslagen worden maakt, zoals de neerslag van een maandenlang verblijf bij de Utrechtse politie. In 1967 krijgt hij voor zijn radiodocumentaires de [[Zilveren Reiss-microfoon]].


Hij entameert 'sensitivity-trainingen', die de arbeidsverhoudingen tussen werkgever en werknemers zouden moeten verbeteren, maar die leiden tot bittere verwijten en jarenlange vetes bij zijn collega's van en zijn werkgever de VARA.
===Ombudsman===


Hij is de 'spindoctor' van Joop den Uyl en inspireert de linkervleugel van de PvdA, Nieuw Links, zorgde voor een verjonging van de partij door ombudsman [[Marcel van Dam]], VARA's perschef [[André van der Louw]] en vriend [[Arie van der Zwan]] de partij in te loodsen.
In 1966 introduceert Pauka het instituut ''[[Ombudsman]]'' in Nederland. Hij haalt dit concept uit Zweden, in eerste instantie alleen voor de VARA-televisie. Later zou de ombudsman uitgroeien tot een landelijk instituut, ter controle van overheidshandelen.
Marcel van Dam is de eerst in een rij van presentatoren van [[De ombudsman]], onder zijn leiding zou het programma uitgroeien tot een invloedrijke waakhond over falend overheidsbeleid en andere misstanden.


Hij is na zijn vertrek bij de omroep in de jaren 70, jarenlang organisatie-adviseur bij De Beuk. In de jaren '80 concentreert hij zich op het maken van literaire werken.
===politiek===
 
In 1973 verlaat Pauka de VARA. Hij begint dan als adviseur van PVDA-fractievoorzitter Ed van Thijn.
Daarna is hij 'spindoctor' van Joop den Uyl en inspireert de linkervleugel van de PvdA, Nieuw Links. Hij zorgt voor een verjonging van de partij door ombudsman [[Marcel van Dam]], VARA's perschef [[André van der Louw]] en vriend [[Arie van der Zwan]] de partij in te loodsen. Jarenlang blijft hij betrokken bij de PVDA, onder meer als adviseur van Wim Kok en Wouter Bos, over wie hij zegt dat hij 'intellectueel grandioos'was. (Volkskrant 9 maart 2013)
 
===schrijver===
Naast zijn werk als organisatieadviseur, begint hij in 1980 als literair auteur. Een aantal redelijk succesvolle romans volgen. In 2013, bijna 80 jaar oud stopt hij met adviseren van politici en schrijft over zijn adviesperiode het boek 'Het geluk van Links'.


===Publicaties===
===Publicaties===

Versie van 22 feb 2016 15:03

Tom Pauka (bron: fotocollectie Beeld en Geluid)

NaamTom Pauka
GeborenOnbekend, 3 maart 1934
FunctiesRadiomaker
Bekend vanDe Ombudsman
Periode actiefjaren '60 - jaren '70
Werkt samen metGabri de Wagt, Wim de Jong, Steef de Groot, Theo Uittenbogaard

Theo Pauka in de media
Oeuvre van Theo Pauka

Als ik het over mocht doen, werd ik kleuterjuf (volkskrant 9 maart 2013)

VARA radio

De eerste journalistieke ervaring doet Pauka op als journalist voor Vrij Nederland en het toen (1965) hypermoderne blad Twen. In 1961 gaat hij werken bij de VARA-radio. Samen met eerst Gabri de Wagt en later met Wim de Jong, Steef de Groot en leerling Theo Uittenbogaard maakt hij de documentaireafdeling beroemd. Zijn vernieuwende manier van werken, uit zich onder andere in documentaires waarin hij als 'fly on the wall' een groot aantal verslagen worden maakt, zoals de neerslag van een maandenlang verblijf bij de Utrechtse politie. In 1967 krijgt hij voor zijn radiodocumentaires de Zilveren Reiss-microfoon.

Ombudsman

In 1966 introduceert Pauka het instituut Ombudsman in Nederland. Hij haalt dit concept uit Zweden, in eerste instantie alleen voor de VARA-televisie. Later zou de ombudsman uitgroeien tot een landelijk instituut, ter controle van overheidshandelen. Marcel van Dam is de eerst in een rij van presentatoren van De ombudsman, onder zijn leiding zou het programma uitgroeien tot een invloedrijke waakhond over falend overheidsbeleid en andere misstanden.

politiek

In 1973 verlaat Pauka de VARA. Hij begint dan als adviseur van PVDA-fractievoorzitter Ed van Thijn. Daarna is hij 'spindoctor' van Joop den Uyl en inspireert de linkervleugel van de PvdA, Nieuw Links. Hij zorgt voor een verjonging van de partij door ombudsman Marcel van Dam, VARA's perschef André van der Louw en vriend Arie van der Zwan de partij in te loodsen. Jarenlang blijft hij betrokken bij de PVDA, onder meer als adviseur van Wim Kok en Wouter Bos, over wie hij zegt dat hij 'intellectueel grandioos'was. (Volkskrant 9 maart 2013)

schrijver

Naast zijn werk als organisatieadviseur, begint hij in 1980 als literair auteur. Een aantal redelijk succesvolle romans volgen. In 2013, bijna 80 jaar oud stopt hij met adviseren van politici en schrijft over zijn adviesperiode het boek 'Het geluk van Links'.

Publicaties

Een moeilijke eter en andere verhalen (1980).

Winnifred onttrekt zich aan het oog (1981).

Een ongewenst verlangen (1982).

De meidenziekte (1983).

Gedroomde kansen (1984).

Lente voor beginners (1985).

De Banaan wordt bespreekbaar (1988).

Banaan voor gevorderden (1990).