Philip Freriks
| Naam | Philip Freriks |
| Geboren | Utrecht, 27 juli 1944 |
| Functies | nieuwspresentator, presentator, verslaggever |
| Bekend van | NOS Journaal, Het groot dictee der Nederlandse taal, Achter het nieuws, Lopend vuur, Profiel, De slimste mens |
| Periode actief | 1969-heden |
| Werkt samen met | Eva Jinek, Hans Laroes |
| Media |  |
| Gallery | Gallery |
Philip Freriks in de media Oeuvre van Philip Freriks | |
Versprekingen zijn hem niet vreemd en leveren hem de bijnaam 'Philip de Hakkelaar' op. Toch is Philip Freriks al jarenlang mateloos populair als nieuwslezer van het NOS Journaal. De zelfgeschreven teksten die hij opleest, zijn niet zoals die van zijn collega’s. Hij brengt het nieuws op zijn eigen manier, met een vleugje humor en leuke bruggetjes naar de weerman.
Jeugd en opleiding
Freriks groeit op in een spoorwegfamilie. Zijn vader is eerst machinist, net als zijn vader en broer, en werkt later op hoofdkantoor NS. Zijn moeder vervult bestuursfuncties en zit in de Utrechtse gemeenteraad voor de PvdA. De familie reist veel, want ze kunnen gratis met de trein. Zo gaan ze al vroeg op vakantie Frankrijk.
Op school doet Freriks het niet zo goed. Hij doet de HBS, maar blijft een aantal keren zitten door gebrek aan inzet. Zijn eerste kennismaking met de journalistiek is bij Het Vrije Volk. Na de middelbare school werkt hij hier als leerling-verslaggever.
Maar Freriks wil weg uit zijn vertrouwde omgeving. Parijs lijkt hem op dat moment de hoofdstad van de wereld. Zonder geld of werk vertrekt hij op zijn tweeëntwintigste naar Frankrijk, waar ook zijn vriendinnetje - later vrouw - woont. Hij heeft een paar bijbaantjes; zo werkt hij als conducteur op de trein. In 1968 zit hij bovenop de studentenprotesten, wat veel indruk op hem maakt. Hij besluit daarop politieke wetenschappen te gaan studeren.
Correspondent en presentator
Met een diploma op zak rolt Freriks in het correspondentschap. Van 1971 tot 1974 is hij correspondent bij het Parool. Daarna keert hij terug naar Nederland, waar hij werkt voor programma’s als Achter het nieuws en Haagse kringen. Ondertussen werkt hij ook als correspondent voor het prestigieuze dagblad Le Monde.
In 1977 gaat hij terug naar Frankrijk, wederom als correspondent het Parool en dit maal ook voor de Volkskrant en het NOS Journaal. Dit blijft hij doen tot 1993. Dan breekt het hem op. De hele dag het nieuws in de gaten houden en altijd bereikbaar zijn is hem te vermoeiend. Hij gaat in Nederland bij de NCRV en de NPS aan de slag. Hij neemt daar de presentatie van praatprogramma De tijd staat even stil en boekenprogramma Passages voor zijn rekening.
Nieuws anchor
Freriks komt in 1996 weer bij zijn oud-werkgever, het NOS Journaal terecht. Dit maal niet als correspondent, maar als opvolger van Joop van Zijl. Hij presenteert het acht-uur-Journaal om de week, afwisselend met Sacha de Boer. De week dat hij niet werkt brengt hij vaak samen met zijn vrouw in Parijs door.
De eerste tijd is Freriks niet tevreden met zijn presentaties. Het lezen van de autocue blijkt een vak apart. Hij werkt er hard aan om het vele stotteren en verspreken te minimaliseren. Ondanks of misschien juist wel dankzij dat is Freriks de eerste nieuwslezer met een eigen fanclub, die zijn mooiste versprekingen en bruggetjes bijhoudt. De presentator is daar helemaal niet blij mee: hij is toch geen André Hazes? Met de jaren gaat het lezen van de autocue steeds beter, maar hij blijft kritisch. Volgens redacteuren van het Journaal is er geen andere nieuwslezer die zich zo met de uitzending bemoeit als Freriks.
Andere programma's
Freriks doet echter meer dan alleen nieuwslezen. Het televisiedictee, dat populair is in Frankrijk, introduceert hij in Nederland onder de naam Het groot dictee der Nederlandse taal. Ook presenteert hij in 2005 De nationale bijbeltest en het biografieprogramma Profiel.
Daarnaast schrijft Freriks columns en boeken en houdt hij theatertournees. In het voorjaar van 2005 komt Jantje uit, een boek over zijn oudste broer die als negenjarig jongetje omkwam bij de bevrijding van Groningen. Als schrijver en boekenliefhebber ligt het voor de hand dat hij in 2006 ambassadeur wordt van Nederland Leest.
Afscheid van het Journaal
In de loop der jaren wordt er een aantal keren aangekondigd dat Freriks gaat stoppen als nieuwslezer. Eind 2005 loopt zijn contract af en lijkt het er op te zitten voor hem. Als Charles Groenhuijsen, de man die hem zou opvolgen, wordt ontslagen, mag Freriks echter blijven tot medio 2008. Op verzoek van hoofdredacteur Hans Laroes wordt dit verlengd tot eind 2009.
Op vrijdag 18 december 2009 presenteert Freriks voor de laatste maal het Achtuurjournaal en neemt afscheid met een uitspraak 'dat is wat het is' naar de Amerikaanse Anchorman Walter Conkrite, vervolgens sluit Freriks vertrouwd af door alle kijkers een 'heel prettige avond' toe te wensen.
Na het Journaal
Freriks pakt het schrijven weer op. Het grootste deel van het jaar verblijft hij in Frankrijk. Af en toe komt hij naar Nederland voor presentaties. In 2012 keert Freriks terug op televisie, ditmaal als quizmaster in De slimste mens.
Prijzen en onderscheidingen
Oeuvre-award van Esquire (2005)
Publicaties
Ik herinner me... (2002)
De Meridiaan van Parijs (2003)
Schilders van Parijs (2003)
Gare du Nord (2004)
Jantje (2005)
Les chats de Lili (2009)
