TV op de grammofoonplaat

Televisie op de grammofoonplaat Al vroeg (jaren ’30 vorige eeuw) worden wereldwijd diverse experimenten gedaan met beeldoverdracht, televisie dus. Verschillende bedrijven zetten zich hier voor in. In het begin is het nog grofrastertelevisie, maar al spoedig begint in Engeland de Blaird Company met experimentele uitzendingen met fijnrastertechniek die vanuit het Cristal Palace worden gedaan. Voor de amateur die deze uitzendingen wil bekijken is het een handicap dat de uitzendingen niet op vaste tijden worden gedaan. Het is toeval als men een uitzending op kan vangen. Een Engelse radiofirma, de Major Radiovision Company te Londen, maakt gebruik van deze omstandigheden door, in navolging van het werk van enkele amateurs, grammofoonplaten op de markt te brengen waarop televisie-uitzendingen zijn vastgelegd. Er is wel een nadeel aan deze opnametechniek. Omdat de pick-up absoluut niet in staat is de gebruikte hoge frequenties goed weer te geven is de kwaliteit van het beeld slecht. De gemaakte platen kunnen hoogstens gebruikt worden om mee te experimenteren, amusementswaarde hebben ze absoluut niet. Het zal nog jaren duren voor omroepen de televisie gaan gebruiken voor hun programma’s. Wanneer dan eindelijk de televisie een plaats heeft gekregen in het huishouden komt de beeldplaat op de markt. Ook deze nieuwe drager haalt het niet. Zijn opvolger wordt de DVD (Digitale Video Disk).