Artek het ideale vakantiekamp

Periode	2002
Beschikbaar in archief	Beeld & Geluid.
Genre	Documentaire
Decennia	2000-2009
Lengte	57'30
Medium	televisie
Externe info	VPRO

Beschrijving

Artek- Het ideale vakantiekamp is een documentaire die een aantal kinderen volgt die hun zomervakantie doorbrengen in het vakantiekamp ‘Kamp Kiparisny’ in Oekraïne, dat een onderdeel is van de overkoepelde vakantiekampenorganisatie ‘Artek’. Het Artek vakantiekamp is een exclusief internationaal vakantiekamp voor kinderen uit de voormalige Sovjet Unie. Oorspronkelijk zagen de jonge pioniers, zoals de kinderen die werden geselecteerd genoemd werden, met socialistische idealen, het vakantiekamp als het paradijs op Aarde. De uitverkorenen die naar Artek mochten, werden beschouwd als de elite van de Russische arbeidersstaat. Het Artek kamp bestaat al sinds 1925 en werd opgericht “ter ere van de grote Lenin”. Kinderen komen anno 2002 twee nog steeds vanuit alle uithoeken van de voormalig Sovjet Unie, zoals Oezbekistan, Kazakstan en Georgië, maar krijgen lessen over niet alleen organiseren, respect, autorijden, tandheelkunde, maar ook de geschiedenis van de Sovjet Unie en wat er wellicht niet helemaal correct was aan de Communistische tijd. Het kamp heeft betere tijden gekend. De ouders van de meeste kinderen die nu in het kamp verblijven zagen het gaan naar Artek als een droom, maar de jeugd van tegenwoordig is minder positief. Regisseur Walter Stokman kijkt in deze documentaire hoe één van de nog maar tien overgebleven kampen, het hoofd boven water probeert te houden in deze sterk veranderde tijd. Het inmiddels geprivatiseerde kamp moet zien te overleven in de markteconomie en daardoor worden tegenwoordig niet alleen uitblinkers op school en kinderen van bondsleden toegelaten, maar feitelijk iedereen die het kan betalen. Aan het woord komen verschillende ‘uitverkorene’ kinderen, van wie sommige vinden dat hun verwachtingen niet helemaal worden waargemaakt en de locatiedirectrice van ‘Kamp Kiparisny’, die nog hoopvol is voor de toekomst.

Makers

Regie: Walter Stokman

Producent: Marc Bary, Katja Draaier, Dana Taberima, Marian van der Willigen(NPS)

Camera: Benito Strangio

Montage: Govert Janse

Montage Advisseur: Menno Boerema

Geluid: Rik Meier

Geluidsmixage: Hugo Dijkstal

Kleurcorrectie: Ronald van Dieren

Research: Walter Stokman, Masha Novikova

Tolk: Masha Novikova

Vertalingen: Anja Ourikh, Aleksandra Ourikh, Aai Prins

Sales: SND Films

Producent: IJswater Films

Eindredacteur: Cees van Ede

Omroep: NPS

Achtergrondinformatie

Artek- Het ideale vakantiekamp beleefde zijn wereldpremière tijdens het International Documentary Film Festival Amsterdam op 23 november 2003. Daarna werd de film op 8 december 2002 uitgezonden door de NPS in het kader van Dokwerk. De film werd ook geselecteerd voor het Highlights of the Lowlands Programma en voor Docs For Sale.

De documentaire werd ontwikkeld met steun van het ‘Media II programma’ van de EU, het ‘Stimuleringsfonds Nederlandse Culturele Omroepproducties’ en met een researchsubsidie van het ‘Nederlands Fonds voor de Film’. Artek- Het ideale vakantiekamp werd zomer 2002 opgenomen op locatie in het jeugdvakantiekamp Artek, gelegen in het gelijknamige kustplaatsje aan de Krim in de Oekraïne.

Regisseur Walter Stokman (1966) is een succesvol documentairemaker die in zijn carrière als verscheidene onderscheidingen in ontvangst mocht nemen. Zo mocht hij in 2002 het Gouden Kalf voor beste korte documentaire in ontvangst nemen voor de film ASH World Wide Suicide (2002) en op het Internationale Film Festival van Seattle won hij in 2005 de prijs voor beste documentaire voor zijn film Based on a True Story (2005), over het leven van John Wojtowicz en Salvatore Naturile, die eerder centraal stonden in de Academy Award winnende film Dog Dog Afternoon (1975) van regisseur Sidney Lumet. Andere documentaires van Stokman, zoals bijvoorbeeld zijn eerdere Can’t U Hear Me Singin’ (1997) en The West Lusaka Man (2006), werden goed ontvangen.

Over het maken van Artek zei Walter Stokman in De Filmkrant van december 2002 dat hij niet snel meer een film zal maken in een land waar hij de taal niet spreekt:''Hoezeer ik makers als Leo de Boer of Jos de Putter ook waardeer, dat totaal moeten leunen op je tolk vind ik vreselijk. Het is alsof je voelsprieten zijn afgehakt. Je hebt niet meer de vrijheid om te luisteren naar wat er gebeurt en daar op in te spelen. Terwijl dat toch één van de leuke dingen is van het documentaire maken: de dingen vallen op hun plek door ze te doen, niet door ze van tevoren te bedenken.”

---