Bob Rooyens: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
|||
| (22 tussenliggende versies door 3 gebruikers niet weergegeven) | |||
| Regel 2: | Regel 2: | ||
| illustratie = BobRooyens.jpg | | illustratie = BobRooyens.jpg | ||
| naam = Bob Rooyens | | naam = Bob Rooyens | ||
| geboorte_datum = 1940 | | geboorte_datum = 17 maart 1940 | ||
| geboorte_plaats = | | geboorte_plaats = Rotterdam | ||
| overlijden_datum = | | overlijden_datum = | ||
| overlijden_plaats = | | overlijden_plaats = | ||
| Regel 17: | Regel 17: | ||
desc none | desc none | ||
</imagemap> | </imagemap> | ||
| onderschrift = Bob Rooyens | | onderschrift = Bob Rooyens (bron: fotocollectie Beeld en Geluid) | ||
| programmaoverzicht = [[Oeuvre Bob Rooyens]] | | programmaoverzicht = [[Oeuvre Bob Rooyens]] | ||
| catalogus = [[Bob Rooyens in de media]] | | catalogus = [[Bob Rooyens in de media]] | ||
}} | }} | ||
'''''"De Fellini onder de televisieregisseurs"''''' | |||
===Jonge jaren=== | |||
Bob is vanaf jonge leeftijd al creatief bezig. Als mondharmonicaspeler is hij de componist/schrijver/leider van The Loyal Trio. Verder speelt hij zowel piano | Bob Rooyens is vanaf jonge leeftijd al creatief bezig. Als mondharmonicaspeler is hij de componist/schrijver/leider van The Loyal Trio. Verder speelt hij zowel piano als gitaar. In 1958 vertrekt hij naar Parijs met de intentie om aan de Franse Filmacademie te gaan studeren. Tijdens zijn stageperiode bij de Canadese animation-regisseur Jean Letarte leert hij de aspecten van het filmvak. Rooyens is in deze periode echter niet alleen bezig met regisseren. In Frankrijk is hij onder meer te zien als zanger in een televisieshow met Lucienne Boyer. | ||
===Vroege televisiejaren=== | |||
Het eerste serieprogramma dat hij als jongste regisseur voor de AVRO verzorgt, is ''[[Club Domino]]'' in 1962. In deze muziekprogramma's staan Franse sterren centraal. Zo maakt | Teruggekeerd in Nederland werkt Rooyens na zijn militaire diensttijd een tijdje voor de radio onder het pseudoniem Serge van Wijngaarden. In deze periode ontmoet hij [[Jef de Groot]] die hem confronteert met vernieuwende televisie. De Groot, regisseur bij de [[AVRO]], wordt zijn grote voorbeeld. | ||
Het eerste serieprogramma dat hij als jongste regisseur voor de AVRO verzorgt, is ''[[Club Domino]]'' in 1962. In deze muziekprogramma's staan Franse sterren centraal. Zo maakt hij onder andere opnamen met Patachou, Jacques Brel en Juliette Gréco. Bij het nummer "Les Bourgeois" is een provocerende foto te zien en bij "Le Perdu" steekt Brel zijn hoofd in een strop. | |||
Niet iedereen van de AVRO-leiding is enthousiast over de wijze waarop Rooyens de artiesten in beeld brengt. Televisiedirecteur [[Siebe van der Zee]] overweegt hem na het programma met Brel zelfs te ontslaan. Vanwege de lovende reacties in de pers komt het gelukkig niet zover. Tv-criticus [[Nico Scheepmaker]] over de uitzending: "Maar daar was ook een regie – Bob Rooyens – zo perfect, zo rijk aan vondsten dat geen nuance verloren ging. Cameravondsten als het spel met het touw in “Le Pendu”, de perfecte warming-up, de charmante explicatie van Denise Maes…" | |||
===Moef-Ga-Ga=== | |||
Furore maakt | Furore maakt Rooyens met ''[[Moef ga-ga]]'', een van de eerste Nederlandse popmuziekprogramma's op televisie. Rooyens gebruikt elke aflevering een ander decor en daardoor ontstaat iedere uitzending een nieuwe dynamiek. De tekst van de herkenningsmelodie is overigens van zijn hand; de muziek van Ruud Bos. Qua vormgeving van het programma is er een goede afstemming tussen decorontwerper [[Massimo Götz]], grafisch ontwerper [[Hans de Cocq]] en de regie van Rooyens, wat er toe leidt dat het Stedelijk Museum de aflevering met het thema 'Batman' opneemt in de collectie videokunst. | ||
===Televisie=== | |||
In de eerste 35 jaar van televisie in Nederland zijn de regisseurs alleenheersers bij het fonkelnieuwe medium. De regisseur is de baas en bepaalt in z'n eentje inhoud en vorm, zonder inmenging door omroepbazen of in latere jaren de netmanagers. | |||
De eerste generatie televisieregisseurs, onder andere [[Erik de Vries]], [[Leen Timp]] en [[Gijs Stappershoef]] | |||
moesten het vak uitvinden en proefondervindelijk, met vallen en opstaan, vinden zij hun weg. | |||
De tweede generatie, die vanaf ongeveer 1975 aantrad verkende en ontdekte de nieuwe mogelijkheden van het medium televisie. De techniek en de mogelijkheden zijn nog zeer beperkt en staan nog in de kinderschoenen. Slechts een paar regisseurs van die tweede lichting zijn bepalend voor de televisiehistorie. | |||
Zij maken het werk van televisieregisseur tot een kunstvorm. In Nederland waren dat vooral Rob Touber en Bob Rooyens. | |||
===Boegbeeld=== | |||
Bob Rooyens is als geen ander het boegbeeld van die 2e generatie Nederlandse televisieregisseurs. Met zijn artistieke talent introduceert hij net als collega’s [[Jef de Groot]] en [[Rob Touber]] vernieuwende elementen in zijn vak. Dit proces is vaak het gevolg van experimenteren met het medium televisie. In overleg met technici en cameralieden ‘ontdekt’ en speelt Rooyens met de vele mogelijkheden. Na Moef-Ga-Ga is hij ook een belangrijke regisseur bij het bekendste Nederlandse popmuziekprogramma [[Toppop]]. | |||
===Duitsland=== | |||
De Zilveren Nipkowschijf voor zijn oeuvre (1969). | Ondanks een aanzienlijk tv-oeuvre in Nederland, krijgt hij niet de eer die hem toekomt. De waardering voor zijn bijzondere talent wordt in Duitsland veel meer onderkend. Bij onze oosterburen staat Rooyens bekend als de Salvator Dali onder de tv-regisseurs. Eind jaren zestig werkt Rooyens lang in Duitsland. Voor de ZDF maakt hij een serie jongerenprogramma's en de WDR benadert hem ook om een aantal programma's te maken. | ||
===Terug in Nederland=== | |||
Maar niet iedereen in Nederland is hem vergeten. Rooyens blijft ook actief in Nederland. In de loop der jaren regisseert hij in opdracht van de Publieke Omroep een groot aantal muziekprogramma's. Een absoluut hoogstandje qua regie is de op 11 februari 1969 uitgezonden muziekspecial rond [[Liesbeth List]] dat in slechts twee studiodagen is geschoten. De ''[[Liesbeth-List-Show]]'' vormt de inzending voor het televisiefestival in Montreux. Hier haalt de AVRO-productie de persprijs. | |||
===Waardering=== | |||
In 2002 kiest [[Mies Bouwman]], te gast in het [[VPRO]]-programma ''[[Zomergasten]]'', onder andere het oeuvre van Bob uit. In een toelichting zegt ze tegen presentator [[Adriaan van Dis]], dat het "toch eeuwig zonde is dat dergelijke artistieke programma's heden ten dage niet meer geproduceerd worden." | |||
Bij de uitreiking van de [[Gouden Beelden]], eind 2004, wordt hij door zijn collega's onderscheiden met de Carrière Award. | |||
===Liefde voor het vak=== | |||
In een interview met [[Han Peekel]] in 2015 zegt hij het volgende over zijn vak, het verleden en waar hij nu mee bezig is: | |||
'Mijn vak stak de armen uit en ik kon niet anders doen dan er heen lopen. En mij laten omhelzen. | |||
En dat is een liefde die mij echt alles gebracht heeft. Alles waar ik gelukkig van werd, mijn successen. | |||
Ik ben internationaal talloze malen onderscheiden met prijzen. Mensen hebben het dus kennelijk gewaardeerd. | |||
Mijn werk werd gebruikt als opleidingsmateriaal in zowel Brazilie als Japan. | |||
En nog steeds. Ik vind het leuk om er mee bezig te zijn. | |||
Ik ben nu met een paar vrienden bezig aan een paar hele grote Europese projecten'. | |||
===Prijzen en onderscheidingen=== | |||
Teenbeat Awards beste popshow voor ''[[Moef Ga Ga]]'' | |||
De [[Zilveren Nipkowschijf]] voor zijn oeuvre (1969). | |||
Rose de la Presse – Festival de la Rose D ' or | Rose de la Presse – Festival de la Rose D ' or | ||
| Regel 59: | Regel 91: | ||
International Electronic Cinema Festival Tokyo. Beste regisseur | International Electronic Cinema Festival Tokyo. Beste regisseur | ||
De Bronzen Roos op het TV-festival van Montreux voor ''[[Kinderen voor kinderen]]''. | De [[Gouden, Zilveren en Bronzen Roos Montreux|Bronzen Roos]] op het TV-festival van Montreux voor ''[[Kinderen voor kinderen]]''. | ||
De Coq d ' Honneur van het genootschap voor reclame (1980). | De Coq d ' Honneur van het genootschap voor reclame (1980). | ||
| Regel 67: | Regel 99: | ||
De Tros TV Ster voor "Beste regie Spelshows" | De Tros TV Ster voor "Beste regie Spelshows" | ||
Zes eervolle vermeldingen Festival de la Rose D ' Or. | Zes eervolle vermeldingen Festival de la Rose D'Or. | ||
De | De [[Gouden Beelden| Gouden Beeld Carrière Award 2004]]. | ||
[[Category:personen|Rooyens, Bob]] [[Category:Musicus |Rooyens, Bob]] [[Category:Tekstschrijver |Rooyens, Bob]] [[Category:Scenarioschrijver |Rooyens, Bob]] [[Category:Producent |Rooyens, Bob]] [[Category:Regisseur | [[Category:personen|Rooyens, Bob]] [[Category:Musicus |Rooyens, Bob]] [[Category:Tekstschrijver |Rooyens, Bob]] [[Category:Scenarioschrijver |Rooyens, Bob]] [[Category:Producent |Rooyens, Bob]] [[Category:Regisseur |Rooyens, Bob]] | ||
Huidige versie van 26 nov 2015 om 12:40
| Naam | Bob Rooyens |
| Geboren | Rotterdam, 17 maart 1940 |
| Functies | musicus, tekstschrijver, scenarioschijver, producent, regisseur |
| Bekend van | Club Domino, Moef ga-ga, Liesbeth List-show, North Sea Jazz Festival, Liesbeth en Ramses, Voor de vuist weg, Kinderen voor kinderen, Wedden dat ...?, Love letters, Doet ie 't of doet ie 't niet |
| Periode actief | 1962-heden |
| Media |  |
| Externe info | Officiële site |
Bob Rooyens in de media Oeuvre Bob Rooyens | |
"De Fellini onder de televisieregisseurs"
Jonge jaren
Bob Rooyens is vanaf jonge leeftijd al creatief bezig. Als mondharmonicaspeler is hij de componist/schrijver/leider van The Loyal Trio. Verder speelt hij zowel piano als gitaar. In 1958 vertrekt hij naar Parijs met de intentie om aan de Franse Filmacademie te gaan studeren. Tijdens zijn stageperiode bij de Canadese animation-regisseur Jean Letarte leert hij de aspecten van het filmvak. Rooyens is in deze periode echter niet alleen bezig met regisseren. In Frankrijk is hij onder meer te zien als zanger in een televisieshow met Lucienne Boyer.
Vroege televisiejaren
Teruggekeerd in Nederland werkt Rooyens na zijn militaire diensttijd een tijdje voor de radio onder het pseudoniem Serge van Wijngaarden. In deze periode ontmoet hij Jef de Groot die hem confronteert met vernieuwende televisie. De Groot, regisseur bij de AVRO, wordt zijn grote voorbeeld. Het eerste serieprogramma dat hij als jongste regisseur voor de AVRO verzorgt, is Club Domino in 1962. In deze muziekprogramma's staan Franse sterren centraal. Zo maakt hij onder andere opnamen met Patachou, Jacques Brel en Juliette Gréco. Bij het nummer "Les Bourgeois" is een provocerende foto te zien en bij "Le Perdu" steekt Brel zijn hoofd in een strop. Niet iedereen van de AVRO-leiding is enthousiast over de wijze waarop Rooyens de artiesten in beeld brengt. Televisiedirecteur Siebe van der Zee overweegt hem na het programma met Brel zelfs te ontslaan. Vanwege de lovende reacties in de pers komt het gelukkig niet zover. Tv-criticus Nico Scheepmaker over de uitzending: "Maar daar was ook een regie – Bob Rooyens – zo perfect, zo rijk aan vondsten dat geen nuance verloren ging. Cameravondsten als het spel met het touw in “Le Pendu”, de perfecte warming-up, de charmante explicatie van Denise Maes…"
Moef-Ga-Ga
Furore maakt Rooyens met Moef ga-ga, een van de eerste Nederlandse popmuziekprogramma's op televisie. Rooyens gebruikt elke aflevering een ander decor en daardoor ontstaat iedere uitzending een nieuwe dynamiek. De tekst van de herkenningsmelodie is overigens van zijn hand; de muziek van Ruud Bos. Qua vormgeving van het programma is er een goede afstemming tussen decorontwerper Massimo Götz, grafisch ontwerper Hans de Cocq en de regie van Rooyens, wat er toe leidt dat het Stedelijk Museum de aflevering met het thema 'Batman' opneemt in de collectie videokunst.
Televisie
In de eerste 35 jaar van televisie in Nederland zijn de regisseurs alleenheersers bij het fonkelnieuwe medium. De regisseur is de baas en bepaalt in z'n eentje inhoud en vorm, zonder inmenging door omroepbazen of in latere jaren de netmanagers. De eerste generatie televisieregisseurs, onder andere Erik de Vries, Leen Timp en Gijs Stappershoef moesten het vak uitvinden en proefondervindelijk, met vallen en opstaan, vinden zij hun weg. De tweede generatie, die vanaf ongeveer 1975 aantrad verkende en ontdekte de nieuwe mogelijkheden van het medium televisie. De techniek en de mogelijkheden zijn nog zeer beperkt en staan nog in de kinderschoenen. Slechts een paar regisseurs van die tweede lichting zijn bepalend voor de televisiehistorie. Zij maken het werk van televisieregisseur tot een kunstvorm. In Nederland waren dat vooral Rob Touber en Bob Rooyens.
Boegbeeld
Bob Rooyens is als geen ander het boegbeeld van die 2e generatie Nederlandse televisieregisseurs. Met zijn artistieke talent introduceert hij net als collega’s Jef de Groot en Rob Touber vernieuwende elementen in zijn vak. Dit proces is vaak het gevolg van experimenteren met het medium televisie. In overleg met technici en cameralieden ‘ontdekt’ en speelt Rooyens met de vele mogelijkheden. Na Moef-Ga-Ga is hij ook een belangrijke regisseur bij het bekendste Nederlandse popmuziekprogramma Toppop.
Duitsland
Ondanks een aanzienlijk tv-oeuvre in Nederland, krijgt hij niet de eer die hem toekomt. De waardering voor zijn bijzondere talent wordt in Duitsland veel meer onderkend. Bij onze oosterburen staat Rooyens bekend als de Salvator Dali onder de tv-regisseurs. Eind jaren zestig werkt Rooyens lang in Duitsland. Voor de ZDF maakt hij een serie jongerenprogramma's en de WDR benadert hem ook om een aantal programma's te maken.
Terug in Nederland
Maar niet iedereen in Nederland is hem vergeten. Rooyens blijft ook actief in Nederland. In de loop der jaren regisseert hij in opdracht van de Publieke Omroep een groot aantal muziekprogramma's. Een absoluut hoogstandje qua regie is de op 11 februari 1969 uitgezonden muziekspecial rond Liesbeth List dat in slechts twee studiodagen is geschoten. De Liesbeth-List-Show vormt de inzending voor het televisiefestival in Montreux. Hier haalt de AVRO-productie de persprijs.
Waardering
In 2002 kiest Mies Bouwman, te gast in het VPRO-programma Zomergasten, onder andere het oeuvre van Bob uit. In een toelichting zegt ze tegen presentator Adriaan van Dis, dat het "toch eeuwig zonde is dat dergelijke artistieke programma's heden ten dage niet meer geproduceerd worden." Bij de uitreiking van de Gouden Beelden, eind 2004, wordt hij door zijn collega's onderscheiden met de Carrière Award.
Liefde voor het vak
In een interview met Han Peekel in 2015 zegt hij het volgende over zijn vak, het verleden en waar hij nu mee bezig is: 'Mijn vak stak de armen uit en ik kon niet anders doen dan er heen lopen. En mij laten omhelzen. En dat is een liefde die mij echt alles gebracht heeft. Alles waar ik gelukkig van werd, mijn successen. Ik ben internationaal talloze malen onderscheiden met prijzen. Mensen hebben het dus kennelijk gewaardeerd. Mijn werk werd gebruikt als opleidingsmateriaal in zowel Brazilie als Japan. En nog steeds. Ik vind het leuk om er mee bezig te zijn. Ik ben nu met een paar vrienden bezig aan een paar hele grote Europese projecten'.
Prijzen en onderscheidingen
Teenbeat Awards beste popshow voor Moef Ga Ga
De Zilveren Nipkowschijf voor zijn oeuvre (1969).
Rose de la Presse – Festival de la Rose D ' or
Winnaar Hollywood Festival of World Television
Kunstprijs van de stad Berlijn (1972).
TZ-Rose – Mediaprijs Duitsland
Premio Ondas
International Electronic Cinema Festival Tokyo. Beste regisseur
De Bronzen Roos op het TV-festival van Montreux voor Kinderen voor kinderen.
De Coq d ' Honneur van het genootschap voor reclame (1980).
De Gouden Antenne voor beste regie, productie en ontwerp voor Mia Schlosser op het internationale tv-festival in Belgrado (1988).
De Tros TV Ster voor "Beste regie Spelshows"
Zes eervolle vermeldingen Festival de la Rose D'Or.
