Paul Witteman

Paul Witteman in 1985

Naam	Paulus Godefridus Witteman
Geboren	Bloemendaal, 14 oktober 1946
Functies	journalist, presentator
Bekend van	Dingen van de dag, De rode draad, Achter het nieuws, NOVA, De ronde van Witteman, Het Lagerhuis, B&W, Pauw & Witteman
Periode actief	1976-heden
Werkt samen met	Marcel van Dam, Jeroen Pauw
Paul Witteman in de media Oeuvre Paul Witteman

Paul Witteman is een echte workaholic. Hij werkt volgens eigen zeggen zo'n 60 uur per week en verwacht dit nog tenminste tien jaar vol te houden. Ondanks dit harde werken is Paul geregeld neergezet als een op geld beluste ster, aan wiens journalistieke gedrevenheid getwijfeld kan worden. Anderzijds is zijn populariteit zo groot, dat volgens een enquête van De Telegraaf half Nederland hem geschikt acht voor het premierschap.

Pauls bekendheid zorgt voor geregelde aandacht voor zijn persoon en menigeen vereenzelvigt zich met zijn imago van betrouwbaarheid. Met als gevolg dat René Diekstra bij hem zijn plagiaat opbiecht. Frans Swarttouw neemt bij hem afscheid van het leven in een programma, dat een genuanceerd beeld van de mens achter de topondernemer laat zien. Het zijn twee voorbeelden waaruit de unieke positie van Paul Witteman blijkt. Paul vindt zichzelf een slowstarter, een laatbloeier en nogal scherp van de tongriem gesneden.

Paul Witteman is op 14 oktober 1946 geboren te Bloemendaal. Hij is het achtste en jongste kind (zes broers en een zus) van advocaat, rechter en voorzitter van de KVP P.J. Witteman en pianolerares Cilia Witteman-Andriessen, een lid van de bekende muzikale familie. Vader zit tijdens de Tweede wereldoorlog in het gijzelaarskamp in St. Michelsgestel. Korte tijd na de oorlog is Pauls vader een periode minister van Binnenlandse Zaken. Zijn vader is al 53 jaar oud als Paul geboren wordt. Paul wordt niet religieus opgevoed. Enkele van zijn jeugdherinneringen heeft hij vastgelegd in Het jongste kind (1999). Hierin beschrijft hij onder anderen zijn debuut als interviewer: een vraaggesprek met Godfried Bomans voor de schoolkrant.

Na beëindiging van de hbs, een jaar op het conservatorium en een jaar studie politicologie start Paul Witteman zijn journalistieke carrière bij de Haarlemse stadsredactie van het katholieke dagblad De Tijd. Begin jaren zeventig wordt Elseviers Magazine zijn nieuwe werkgever. Al vrij snel komt Paul Witteman in botsing met toenmalig hoofdredacteur Ferry Hoogendijk. Hij solliciteert bij de VARA en wordt in tweede instantie aangenomen.

Na een start bij de televisie in 1976 wordt Paul Witteman bij de radio 'weggezet'. “Paul mist warmte op het televisiescherm”, dat is later het oordeel van regisseur Ellen Blazer. Meer dan tien jaar maakt Witteman radioprogramma's, in uiteenlopende programma's die meestal de politiek tot onderwerp hebben. Witteman debuteert als verslaggever in het actualiteitenprogramma Dingen van de dag. Zijn televisiedebuut maakt hij in het programma Wat voor weer zou het zijn in Den Haag in 1980. Hij maakt deel uit van de redactie en verzorgt de presentatie van dit programma over politiek. Paul Wittemans voorkeur voor het politieke interview zal nog vaak blijken. Al snel ontpopt Witteman zich als presentator. Gesprekken met de minister-president en verkiezings-programma's met steevast een slotdebat bevestigen Wittemans reputatie van vooraanstaand politiek gespreksleider.

In zijn imposante carrière werkt Paul mee aan een groot scala van actualiteitenprogramma’s als Achter Het Nieuws, Het Capitool en NOVA. Momenteel is hij iedere werkdag te zien samen met Jeroen Pauw in de late night talkshow Pauw & Witteman.

Prijzen en onderscheidingen

Zilveren Reissmicrofoon voor “De stand van zaken” (1984) .

Omroepman van het jaar (1995).

Gouden Beeld voor populairste presentator (1996).

Idem voor presentator informatie (1997)

De zilveren Nipkowschijf (1998).

De zilveren Televiziester (2001).

Publicaties

Hoor en wederhoor (2003).

Een geweldige tijd! (2001).

Het jongste kind (1999).

Opgenomen (1995).

Tussen gevoel en verstand (1997).

Met je hoofd in de huiskamer. Interviews over de macht van televisie (1989).

De zaak Stinissen. Hoe lang mag sterven duren (met Peter de Bie) (1985).