Toon Hermans: verschil tussen versies

Uit B&G Wiki
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
 
(57 tussenliggende versies door 4 gebruikers niet weergegeven)
Regel 1: Regel 1:
{{ Infobox Persoon
{{ Infobox Persoon
| illustratie = 6447-50_pos.png‎
| illustratie = FTA001258919_001_con.jpg
| naam      = Antoine Gerard Theodore Hermans  
| naam      = Antoine Gerard Theodore Hermans  
| geboorte_datum  = 17 september 1916
| geboorte_datum  = 17 december 1916
| geboorte_plaats = Sittard
| geboorte_plaats = Sittard
| overlijden_datum  = 22 april 2000
| overlijden_datum  = 22 april 2000
Regel 8: Regel 8:
| functies = [[:Category:cabaretier|Cabaretier]], [[:Category:zanger|Zanger]]
| functies = [[:Category:cabaretier|Cabaretier]], [[:Category:zanger|Zanger]]
| bekend_van  = ''[[De bonte dinsdagavondtrein]]'', ''[[Toons surprise]]'', ''[[Gewoon Toon]]'', ''[[Toon Hermans: One man show]]''
| bekend_van  = ''[[De bonte dinsdagavondtrein]]'', ''[[Toons surprise]]'', ''[[Gewoon Toon]]'', ''[[Toon Hermans: One man show]]''
| periode_actief  = 1958 - 2000
| periode_actief  = 1947 - 2000
| werkt_samen_met =  
| werkt_samen_met =  
| trivia = Wordt als één van de "Grote Drie van het Nederlandse cabaret" beschouwd, samen met [[Wim Kan]] en [[Wim Sonneveld]]
| trivia = Wordt als één van de "Grote Drie van het Nederlandse cabaret" beschouwd, samen met [[Wim Kan]] en [[Wim Sonneveld]]
| gallery = [[:Gallery: Toon Hermans|Gallery]]
| gallery = [[:Gallery: Toon Hermans|Gallery]]
| externe_info =  
| externe_info = [http://www.toonhermans.nl/index2.php Website Toon Hermans], [http://in.beeldengeluid.nl/kanaal/4437-toon-hermans-buiten-het-toneel Kanaal Toon Hermans buiten het toneel]
| onderschrift = Toon Hermans  
| onderschrift = Toon Hermans  
| programmaoverzicht = [[Oeuvre van Toon Hermans]]
| programmaoverzicht = [[Oeuvre van Toon Hermans]]
Regel 18: Regel 18:
}}
}}


Toon Hermans wordt vaak in één adem genoemd met [[Wim Sonneveld]] en [[Wim Kan]]. Samen staan ze bekend als 'de grote die van het Nederlandse cabaret'. Toch is Hermans niet met deze twee cabaretiers te vergelijken. Eenvoudige humor waarbij geen kennis van actualiteiten nodig is, het gebruik van verschillende typetjes en lichtvoetige liedjes zijn kenmerkend voor de shows van Hermans.
'''De grootste van de grote drie'''


Hermans wordt in Sittard geboren als de zoon van een bankier. Het is een welvarend gezin tot de bank waarvoor Hermans' vader werkt failliet gaat. Ze verhuizen naar een kleinere woning in de binnenstad van Sittard. Als Hermans twaalf jaar is overlijdt zij vader en verhuist het vaderloze gezin naar een kleinere huurwoning buiten het centrum.


Samen met vriendjes organiseert Hermans op jonge leeftijd circusvoorstellingen waarbij hij clown speelt. De kermis, het circus, processies en carnavalsoptochten zijn inspiratiebronnen voor zijn optredens. Al puberend is Hermans bezig met het bedenken van versjes en het maken van tekeningen. Naast zijn creatieve bezigheden levert hij met verschillende bijbaantjes een bijdrage aan het huishouden. Nadat hij de mulo heeft afgerond gaat hij aan de slag als etaleur en reclametekenaar.
===Jeugd===


Hermans bezegelt zijn lot wanneer hij als jongen een optreden van clown Johan Baziau ziet en beslist dat hij dat ook wil. In 1932 staat hij voor het eerst op de planken met een eigen revue. Tien jaar later gaat hij in het Leidschepleintheater aan de slag bij het ensemble van Carl Tobi. Er volgen de daarop volgende jaren verschillende shows, revues en samenwerkingen.
Hermans wordt in Sittard geboren als de zoon van een bankier. Het is een welvarend gezin tot de bank waarvoor Hermans' vader werkt failliet gaat. Ze verhuizen naar een kleinere woning in de binnenstad van Sittard. Als Hermans twaalf jaar is overlijdt zijn vader en verhuist het gezin noodgedwongen naar een kleinere huurwoning buiten het centrum.


In 1947 verwerft Hermans landelijke bekendheid door zijn medewerking aan het radioprogramma ''[[De bonte dinsdagavondtrein]]''. Tegelijkertijd, van 1946 tot 1952, speelt hij bij Theater Plezier van Floris Meslier. Van 1953 tot 1955 treedt hij met zijn eigen cabaret 275 keer op. In 1955 is Hermans de allereerste die een One man show in de Nederlandse theaters brengt. Naar een Amerikaans format staat hij alleen op het podium onder begeleiding van een orkestje. Deze shows zijn vanaf 1958 ook op de [[AVRO]] televisie (''[[Toon Hermans: One man show]]'') te bewonderen. Net zoals de shows trekken deze uitzendingen veel belangstelling.
Samen met vriendjes organiseert Hermans op jonge leeftijd circusvoorstellingen waarbij hij clown speelt. De kermis, het circus, processies en carnavalsoptochten zijn inspiratiebronnen voor zijn optredens. Al puberend is Hermans bezig met het bedenken van versjes en het maken van tekeningen. Nadat hij de mulo heeft afgerond gaat hij aan de slag als etaleur en reclametekenaar.  


In 1959 stort Hermans zich op het maken van een speelfilm genaamd ''[[Moutarde van Sonaansee]]''. Hierbij is hij zowel regisseur en hoofdrolspeler als componist, scenarist en decorontwerper. De kritieken op de film zijn niet mis. In het ''Algemeen Handelsblad'' (23 oktober 1959) zegt [[Jan Blokker]] het "een slordig rijgsel" met "onbeholpen dialogen, liedjes die geen zin hebben op een filmdoek en rommelige decors" te vinden. Toch hebben zo'n 250.000 mensen de film in de bioscoop gezien.
===Buziau===


De populariteit van Hermans groeit sterk door de jaren heen. Dit succes blijft niet binnen de Nederlandse grenzen. Hij treedt op in Duitsland en Oostenrijk en in 1965 vertrekt hij naar Amerika om een mogelijke serie voorstellingen op Broadway te bespreken. Hier wordt besloten dat hij eerst in Canada ervaring op gaat doen. Drie jaar later treedt hij op in Toronto. Op Braodway is hij uiteindelijk niet te zien geweest, volgens eigen zeggen ziet hij er tegenop zo lang van huis te zijn.
Hermans' toekomst wordt mede bepaald wanneer hij als jongen een optreden van clown Johan Buziau ziet. Hij is zo onder de indruk, dat het een van zijn grote voorbeelden zal zijn. In 1935 staat hij voor het eerst op de planken met een eigen revue. Zeven jaar later gaat hij in het Leidschepleintheater aan de slag bij het ensemble van Carl Tobi. Er volgen de jaren daarop verschillende shows, revues en samenwerkingen.


Het gaat Hermans echter niet altijd voor de wind. Zijn shows worden steeds meer bekritiseerd omdat hij in zijn conferences geen aandacht besteedt aan maatschappelijke situaties of actuele gebeurtenissen. Over zijn One man show die in 1970 in première gaat is dan ook niet iedereen enthousiast. Na een half jaar wordt de show beëindigd vanwege een acute infectieziekte. De volgende show, waarmee hij in 1972 op de planken staat wordt beter ontvangen. Bekend uit deze show is Hermans' conference over de armoedige Sinterklaasvieringen uit zijn jeugd en de auditie van goochelaar Charles Hartmann.
In 1947 verwerft Hermans landelijke bekendheid door zijn medewerking aan het radioprogramma ''[[De bonte dinsdagavondtrein]]''. Tegelijkertijd, van 1946 tot 1952, speelt hij bij Theater Plezier van Floris Meslier. Van 1953 tot 1955 treedt hij met zijn eigen cabaret 275 keer op.


Hij staat de volgende jaren regelmatig in het theater tot hij in de jaren tachtig steeds vaker voorstellingen moet afzeggen in verband met stemproblemen. Op 67 jarige leeftijd, in 1984, kondigt Hermans aan dat de nieuwe One man show meteen ook de laatste is.
=== One-man show===
 
In 1955 introduceert Hermans de 'One man show', een in Nederland toen onbekende vorm van cabaret. Naar een Amerikaans format staat hij alleen op het podium onder begeleiding van een orkestje. Deze shows zijn ook gelijk op de [[AVRO]] televisie (''[[Toon Hermans: One man show]]'') te zien. Net zoals de shows trekken deze uitzendingen veel kijkers. De carrière van Hermans neemt een enorme vlucht.
 
===Speelfilm===
 
In 1959 stort Hermans zich op het maken van een speelfilm genaamd ''[[Moutarde van Sonaansee]]''. Hermans' enige speelfilm krijgt in de pers de nodige kritiek. In het ''Algemeen Handelsblad'' (23 oktober 1959) schrijft  [[Jan Blokker]] het "een slordig rijgsel" van "onbeholpen dialogen, liedjes die geen zin hebben op een filmdoek en rommelige decors" te vinden. Toch trekt de film zo'n 250.000 mensen naar de bioscoop. ''Moutarde van Sonaansee'' mag cinematografisch amateuristisch zijn - zoals Hermans later ook toegaeeft - de film bood wel een staalkaart van Hermans' talenten als komiek en performer. Behalve voor de regie en de hoofdrol tekende Hermans ook voor het scenario, de decors en voor de muziek (met Dolf van der Linden). ''Moutarde van Sonaansee'' is tevens het speelfilmdebuut van actrice [[Nelly Frijda]], de latere Ma Flodder. Het zou overigens wel de enige speelfilm blijven die Hermans maakt.
 
===Populariteit===
 
 
De populariteit van Hermans groeit sterk door de jaren heen. In zijn carrière staat hij 615 avonden in een vol Carré. Ook verlegt hij zijn grenzen. Hij treedt op in Duitsland en Oostenrijk en in 1965 vertrekt hij naar Amerika om een mogelijke serie voorstellingen op Broadway te bespreken. Hij besluit het eerst in Canada te proberen, hij treedt een aantal keren in Toronto op. Op Broadway is hij uiteindelijk niet te zien geweest, volgens eigen zeggen ziet hij er tegenop zo lang van huis te zijn.
 
===Kritiek en depressie===
 
In de jaren 70 waarin maatschappijkritiek en politiek bewustzijn volop aanwezig zijn, worden de shows van Hermans nogal eens bekritiseerd, het geëngageerde cabaret komt op.
Over zijn One man show die in 1970 in première gaat is dan ook niet iedereen enthousiast. In het voorjaar van 1971 wordt het Hermans, na tien weken Luxor, te veel. Zestien dagen houdt hij rust voordat hij weer op het podium verschijnt. Dit houdt hij acht weken vol maar daarna volgt een vier maanden durende depressie. Hij is een tijd lang niet in het theater te zien tot 1974. In een nieuwe show met legendarische conferences over de armoedige Sinterklaasvieringen (Snieklaas) uit zijn jeugd en de auditie van goochelaar Charles Hartmann is hij weer helemaal terug.
 
===Jaren 80===
 
Tot in de jaren tachtig staat hij regelmatig in het theater, totdat hij  steeds vaker voorstellingen moet afzeggen in verband met stemproblemen. Op 67-jarige leeftijd, in 1984, kondigt Hermans aan dat de nieuwe One man show meteen ook de laatste is. Na twee succesvolle seizoenen met deze show op te hebben getreden gaat hij zich bezig houden met schrijven en schilderen. Toch kan hij het theater nog niet helemaal achter zich laten. Hij komt in 1988 en 1992 met een nieuwe show op de planken. Deze laatste show moet hij na enkele maanden afbreken. Zijn vrouw en grote liefde, Rietje, overlijdt twee jaar eerder aan kanker. Verschillende liefdesliedjes uit de show grijpen Hermans zo aan dat hij af en toe huilend op het podium staat. Sommigen verwijten hem dat hij te lang is doorgegaan. Zijn laatste show is uiteindelijk in 1996 in de theaters te zien.
 
===Laatste jaren===
 
In 1998 wordt Hermans met succes aan een hersentumor geopereerd. Twee jaar later overlijdt hij aan een hartstilstand. Hij wordt bij zijn vrouw Rietje op de Algemene Begraafplaats in Sittard begraven.
Zijn dood betekent echter niet dat hij uit het beeld verdwijnt. Er is nog steeds regelmatig archiefmateriaal van Hermans te zien in diverse (terugblik)programma's en ook wordt er door verschillende cabaretiers waaronder [[Youp van 't Hek]] en [[Freek de Jonge]] liefdevol en met respect aan hem gerefereerd. Zijn populariteit wordt in 2004 nogmaals bevestigd in het programma ''[[De grootste Nederlander]]''. Er wordt door het Nederlandse publiek zo vaak op Hermans gestemd dat hij op de 22ste plaats eindigt in de lijst met de grootste Nederlanders aller tijden.
Toon Hermans wordt vaak in één adem genoemd met [[Wim Sonneveld]] en [[Wim Kan]]. Samen staan ze lang bekend als 'de grote drie van het Nederlandse cabaret'. Toch is Hermans niet met deze twee cabaretiers te vergelijken. Zijn speciale humor, zijn gevoel voor romantiek, zijn tijdloze acts onderscheiden hem van de rest. Hermans is een meester in het langdurig uitweiden over iets futiels. Zijn werk blinkt uit in lichtvoetigheid, iets dat bij andere cabaretiers vaak oppervlakkigheid tot gevolg heeft, is bij Hermans juist het geniale. Het oeuvre van Hermans leeft tot aan de dag van vandaag voort in de herinnering van velen, in tegenstelling tot bijvoorbeeld het werk van Wim kan dat bijna geheel vergeten is.
 
 
 
 
(Bronnen: -Henk van Gelder - [http://www.inghist.nl/Onderzoek/Projecten/BWN/lemmata/bwn6/hermans Biografisch Woordenboek van Nederland][http://www.toonhermans.nl/index2.php?menu=artiest&submenu=biografie&pagina=3 Biografie Officiële website])
 
 
===Discografie===
 
1968 t/m 1978 - ''Toon Hermans One Man Shows'' (deel 1)
 
1968 t/m 1978 - ''Toon Hermans One Man Shows'' (deel 2)
 
1988-1991 - ''Toon 25 jaar in Carré''
 
1991 - ''Toon 75 jaar'' deel 1
 
1991 - ''Toon 75 Theater Pittoreske Mecaniek''
 
1992 - ''Toon'' deel 2
 
1993 - ''One Man Show Ik heb je lief''
 
1993 - ''Vicki Brown''
 
1996 - ''Ik zing van het leven'' (studio)
 
1996 - ''Jam''
 
1997 - ''Toon Hermans One Man Show''
 
1998 - ''Toon Hermans Compilatie'' (2CD)
 
2000 - ''Als de liefde''
 
2003 - ''Toon. Het verzameld werk'' (20 CD-box)
 
2006 - ''De juiste Toon, het complete overzicht''
 
2007 - ''Kolderliedjes'' (Boekje, CD en bladmuziek)
 
2010 - ''Toon Hermans | Herinneringen aan'' (3 CD-box)
 
2010 - ''Toon Hermans | Herinneringen aan'' (4 CD-longbox met geïllustreerd boek)
 
 
===Bibliografie===
 
1986 - ''Gebedenboekje''
 
1986 - ''Verhalen uit mijn leven''
 
1987 - ''Clownerietjes''
 
1987 - ''Alles is heimwee''
 
1987 - ''Vandaag is de dag''
 
1987 - ''Zet je hart uit je hoofd''
 
1987 - ''Overdrijvende wolkenvelden''
 
1988 - ''Verhalen uit mijn leven''
 
1988 - ''Verzamelde versjes''
 
1988 - ''Waar ben je?''
 
1988 - ''Een mooie dag''
 
1989 - ''Ontbijten met jou''
 
1989 - ''Op blote voeten lopen''
 
1989 - ''Scheurkalender''
 
1989 - ''Dan heb je geluk''
 
1989 - ''Boekje van Geluk''
 
1990 - ''Boekje van Liefde''
 
1990 - ''Wie is jong, wie is oud''
 
1990 - ''Elke dag een treetje''
 
1991 - ''75 Woorden''
 
1991 - ''Vierentwintig rozen''
 
1992 - ''Met hart en ziel'' (gebedenboekje)
 
1992 - ''Verhalen uit mijn leven''
 
1993 - ''Ringele Ringele Roze''
 
1993 - ''Liggen in het gras'' (grote letterdruk)
 
1993 - ''Prayer Bundle'' (gebedenboek engels)
 
1993 - ''Het water is heerlijk''
 
1994 - ''Zo waait de wind''
 
1995 - ''Een boom opzetten''
 
1995 - ''Schilderijenboek''
 
1996 - ''80 gedachten''
 
1997 - ''De danstent in de wei''
 
1997 - ''Met hart en ziel'' (gebedenboekje)
 
1998 - ''Wijsheid en andere versjes''
 
1998 - ''Gewoon God'' (Toon Hermans/Mieke Moosmuller)
 
1998 - ''Verhalen uit mijn leven''
 
2000 - ''Ontbijten met jou''
 
2000 - ''Gebedenboek'' (compilatie)
 
2000 - ''Jezus is jarig''
 
2001 - ''Levensboek''
 
2001 - ''Levenskunstenaar''
 
2001 - ''Op blote voeten lopen''
 
2001 - ''Tussen Mei en September''
 
2001 - ''Fluiten naar de overkant''
 
2001 - ''Van ganser harte''
 
2002 - ''Groot Versjesboek''
 
2005 - ''Toon over Toon'' (Toon Hermans/Lisa Wade)
 
2006 - ''Mariablauw, boerderijenwit, klaproosrood''
 
2006 - ''Van de schaduw en het licht''


Na twee succesvolle seizoenen met deze show op te hebben getreden gaat hij zich bezig houden met schrijven en schilderen. Toch kan hij het theater nog niet helemaal achter zich laten en komt hij in 1988 en 1992 met een nieuwe show op de planken. Deze laatste show moet hij na enkele maanden afbreken. Zijn vrouw en grote liefde, Rietje, overlijdt twee jaar eerder aan kanker. Verschillende liefdesliedjes uit de show grijpen Hermans zo aan dat hij huilend op het podium staat.


Zij laatste show is uiteindelijk in 1996 in de theaters te zien. Vanaf dan verschijnen er nog wel enkele boeken en cd's. In 1998 wordt hij succesvol aan een hersentumor geopereerd. Twee jaar later overlijdt hij aan een hartaanval. Hij wordt bij zijn vrouw Rietje op de Algemene Begraafplaats in Sittard begraven. Zijn dood betekent echter niet dat hij uit het beeld verdwijnt. Er is nog steeds regelmatig archiefmateriaal van Hermans te zien in verschillende terugblikprogramma's en ook wordt er door verschillende cabaretiers waaronder [[Youp van 't Hek]] en [[Paul van Vliet]] liefdevol naar hem gerefereerd.


Een andere nalatenschap zijn de verschillende Toon Hermans Huizen die Nederland telt. De stichting Toon Hermans Huis wordt, nadat zijn vrouw aan kanker overlijdt, door hem opgericht om kankerpatiënten en hun familie op te vangen.


[[Category:personen|Hermans, Toon]] [[Category:cabaretier|Hermans, Toon]]  [[Category:zanger|Hermans, Toon]]
[[Category:personen|Hermans, Toon]] [[Category:cabaretier|Hermans, Toon]]  [[Category:zanger|Hermans, Toon]]

Huidige versie van 10 mrt 2017 om 10:09

Toon Hermans

NaamAntoine Gerard Theodore Hermans
GeborenSittard, 17 december 1916
GestorvenNieuwegein, 22 april 2000
FunctiesCabaretier, Zanger
Bekend vanDe bonte dinsdagavondtrein, Toons surprise, Gewoon Toon, Toon Hermans: One man show
Periode actief1947 - 2000
TriviaWordt als één van de "Grote Drie van het Nederlandse cabaret" beschouwd, samen met Wim Kan en Wim Sonneveld
GalleryGallery
Externe infoWebsite Toon Hermans, Kanaal Toon Hermans buiten het toneel

Toon Hermans in de media
Oeuvre van Toon Hermans

De grootste van de grote drie


Jeugd

Hermans wordt in Sittard geboren als de zoon van een bankier. Het is een welvarend gezin tot de bank waarvoor Hermans' vader werkt failliet gaat. Ze verhuizen naar een kleinere woning in de binnenstad van Sittard. Als Hermans twaalf jaar is overlijdt zijn vader en verhuist het gezin noodgedwongen naar een kleinere huurwoning buiten het centrum.

Samen met vriendjes organiseert Hermans op jonge leeftijd circusvoorstellingen waarbij hij clown speelt. De kermis, het circus, processies en carnavalsoptochten zijn inspiratiebronnen voor zijn optredens. Al puberend is Hermans bezig met het bedenken van versjes en het maken van tekeningen. Nadat hij de mulo heeft afgerond gaat hij aan de slag als etaleur en reclametekenaar.

Buziau

Hermans' toekomst wordt mede bepaald wanneer hij als jongen een optreden van clown Johan Buziau ziet. Hij is zo onder de indruk, dat het een van zijn grote voorbeelden zal zijn. In 1935 staat hij voor het eerst op de planken met een eigen revue. Zeven jaar later gaat hij in het Leidschepleintheater aan de slag bij het ensemble van Carl Tobi. Er volgen de jaren daarop verschillende shows, revues en samenwerkingen.

In 1947 verwerft Hermans landelijke bekendheid door zijn medewerking aan het radioprogramma De bonte dinsdagavondtrein. Tegelijkertijd, van 1946 tot 1952, speelt hij bij Theater Plezier van Floris Meslier. Van 1953 tot 1955 treedt hij met zijn eigen cabaret 275 keer op.

One-man show

In 1955 introduceert Hermans de 'One man show', een in Nederland toen onbekende vorm van cabaret. Naar een Amerikaans format staat hij alleen op het podium onder begeleiding van een orkestje. Deze shows zijn ook gelijk op de AVRO televisie (Toon Hermans: One man show) te zien. Net zoals de shows trekken deze uitzendingen veel kijkers. De carrière van Hermans neemt een enorme vlucht.

Speelfilm

In 1959 stort Hermans zich op het maken van een speelfilm genaamd Moutarde van Sonaansee. Hermans' enige speelfilm krijgt in de pers de nodige kritiek. In het Algemeen Handelsblad (23 oktober 1959) schrijft Jan Blokker het "een slordig rijgsel" van "onbeholpen dialogen, liedjes die geen zin hebben op een filmdoek en rommelige decors" te vinden. Toch trekt de film zo'n 250.000 mensen naar de bioscoop. Moutarde van Sonaansee mag cinematografisch amateuristisch zijn - zoals Hermans later ook toegaeeft - de film bood wel een staalkaart van Hermans' talenten als komiek en performer. Behalve voor de regie en de hoofdrol tekende Hermans ook voor het scenario, de decors en voor de muziek (met Dolf van der Linden). Moutarde van Sonaansee is tevens het speelfilmdebuut van actrice Nelly Frijda, de latere Ma Flodder. Het zou overigens wel de enige speelfilm blijven die Hermans maakt.

Populariteit

De populariteit van Hermans groeit sterk door de jaren heen. In zijn carrière staat hij 615 avonden in een vol Carré. Ook verlegt hij zijn grenzen. Hij treedt op in Duitsland en Oostenrijk en in 1965 vertrekt hij naar Amerika om een mogelijke serie voorstellingen op Broadway te bespreken. Hij besluit het eerst in Canada te proberen, hij treedt een aantal keren in Toronto op. Op Broadway is hij uiteindelijk niet te zien geweest, volgens eigen zeggen ziet hij er tegenop zo lang van huis te zijn.

Kritiek en depressie

In de jaren 70 waarin maatschappijkritiek en politiek bewustzijn volop aanwezig zijn, worden de shows van Hermans nogal eens bekritiseerd, het geëngageerde cabaret komt op. Over zijn One man show die in 1970 in première gaat is dan ook niet iedereen enthousiast. In het voorjaar van 1971 wordt het Hermans, na tien weken Luxor, te veel. Zestien dagen houdt hij rust voordat hij weer op het podium verschijnt. Dit houdt hij acht weken vol maar daarna volgt een vier maanden durende depressie. Hij is een tijd lang niet in het theater te zien tot 1974. In een nieuwe show met legendarische conferences over de armoedige Sinterklaasvieringen (Snieklaas) uit zijn jeugd en de auditie van goochelaar Charles Hartmann is hij weer helemaal terug.

Jaren 80

Tot in de jaren tachtig staat hij regelmatig in het theater, totdat hij steeds vaker voorstellingen moet afzeggen in verband met stemproblemen. Op 67-jarige leeftijd, in 1984, kondigt Hermans aan dat de nieuwe One man show meteen ook de laatste is. Na twee succesvolle seizoenen met deze show op te hebben getreden gaat hij zich bezig houden met schrijven en schilderen. Toch kan hij het theater nog niet helemaal achter zich laten. Hij komt in 1988 en 1992 met een nieuwe show op de planken. Deze laatste show moet hij na enkele maanden afbreken. Zijn vrouw en grote liefde, Rietje, overlijdt twee jaar eerder aan kanker. Verschillende liefdesliedjes uit de show grijpen Hermans zo aan dat hij af en toe huilend op het podium staat. Sommigen verwijten hem dat hij te lang is doorgegaan. Zijn laatste show is uiteindelijk in 1996 in de theaters te zien.

Laatste jaren

In 1998 wordt Hermans met succes aan een hersentumor geopereerd. Twee jaar later overlijdt hij aan een hartstilstand. Hij wordt bij zijn vrouw Rietje op de Algemene Begraafplaats in Sittard begraven. Zijn dood betekent echter niet dat hij uit het beeld verdwijnt. Er is nog steeds regelmatig archiefmateriaal van Hermans te zien in diverse (terugblik)programma's en ook wordt er door verschillende cabaretiers waaronder Youp van 't Hek en Freek de Jonge liefdevol en met respect aan hem gerefereerd. Zijn populariteit wordt in 2004 nogmaals bevestigd in het programma De grootste Nederlander. Er wordt door het Nederlandse publiek zo vaak op Hermans gestemd dat hij op de 22ste plaats eindigt in de lijst met de grootste Nederlanders aller tijden. Toon Hermans wordt vaak in één adem genoemd met Wim Sonneveld en Wim Kan. Samen staan ze lang bekend als 'de grote drie van het Nederlandse cabaret'. Toch is Hermans niet met deze twee cabaretiers te vergelijken. Zijn speciale humor, zijn gevoel voor romantiek, zijn tijdloze acts onderscheiden hem van de rest. Hermans is een meester in het langdurig uitweiden over iets futiels. Zijn werk blinkt uit in lichtvoetigheid, iets dat bij andere cabaretiers vaak oppervlakkigheid tot gevolg heeft, is bij Hermans juist het geniale. Het oeuvre van Hermans leeft tot aan de dag van vandaag voort in de herinnering van velen, in tegenstelling tot bijvoorbeeld het werk van Wim kan dat bijna geheel vergeten is.



(Bronnen: -Henk van Gelder - Biografisch Woordenboek van NederlandBiografie Officiële website)


Discografie

1968 t/m 1978 - Toon Hermans One Man Shows (deel 1)

1968 t/m 1978 - Toon Hermans One Man Shows (deel 2)

1988-1991 - Toon 25 jaar in Carré

1991 - Toon 75 jaar deel 1

1991 - Toon 75 Theater Pittoreske Mecaniek

1992 - Toon deel 2

1993 - One Man Show Ik heb je lief

1993 - Vicki Brown

1996 - Ik zing van het leven (studio)

1996 - Jam

1997 - Toon Hermans One Man Show

1998 - Toon Hermans Compilatie (2CD)

2000 - Als de liefde

2003 - Toon. Het verzameld werk (20 CD-box)

2006 - De juiste Toon, het complete overzicht

2007 - Kolderliedjes (Boekje, CD en bladmuziek)

2010 - Toon Hermans | Herinneringen aan (3 CD-box)

2010 - Toon Hermans | Herinneringen aan (4 CD-longbox met geïllustreerd boek)


Bibliografie

1986 - Gebedenboekje

1986 - Verhalen uit mijn leven

1987 - Clownerietjes

1987 - Alles is heimwee

1987 - Vandaag is de dag

1987 - Zet je hart uit je hoofd

1987 - Overdrijvende wolkenvelden

1988 - Verhalen uit mijn leven

1988 - Verzamelde versjes

1988 - Waar ben je?

1988 - Een mooie dag

1989 - Ontbijten met jou

1989 - Op blote voeten lopen

1989 - Scheurkalender

1989 - Dan heb je geluk

1989 - Boekje van Geluk

1990 - Boekje van Liefde

1990 - Wie is jong, wie is oud

1990 - Elke dag een treetje

1991 - 75 Woorden

1991 - Vierentwintig rozen

1992 - Met hart en ziel (gebedenboekje)

1992 - Verhalen uit mijn leven

1993 - Ringele Ringele Roze

1993 - Liggen in het gras (grote letterdruk)

1993 - Prayer Bundle (gebedenboek engels)

1993 - Het water is heerlijk

1994 - Zo waait de wind

1995 - Een boom opzetten

1995 - Schilderijenboek

1996 - 80 gedachten

1997 - De danstent in de wei

1997 - Met hart en ziel (gebedenboekje)

1998 - Wijsheid en andere versjes

1998 - Gewoon God (Toon Hermans/Mieke Moosmuller)

1998 - Verhalen uit mijn leven

2000 - Ontbijten met jou

2000 - Gebedenboek (compilatie)

2000 - Jezus is jarig

2001 - Levensboek

2001 - Levenskunstenaar

2001 - Op blote voeten lopen

2001 - Tussen Mei en September

2001 - Fluiten naar de overkant

2001 - Van ganser harte

2002 - Groot Versjesboek

2005 - Toon over Toon (Toon Hermans/Lisa Wade)

2006 - Mariablauw, boerderijenwit, klaproosrood

2006 - Van de schaduw en het licht

Overgenomen van "https://wiki.beeldengeluid.nl/index.php?title=Toon_Hermans&oldid=168261"