Als we het zouden weten: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| (Een tussenliggende versie door een andere gebruiker niet weergegeven) | |||
| Regel 13: | Regel 13: | ||
[[afbeelding:Alswehetzoudenwetentitel.jpg]] [[afbeelding:Alswehetzoudenweten.jpg]] | [[afbeelding:Alswehetzoudenwetentitel.jpg]] [[afbeelding:Alswehetzoudenweten.jpg]] | ||
<br clear="all"> | |||
===Beschrijving=== | ===Beschrijving=== | ||
| Regel 44: | Regel 44: | ||
Hoofdredactie [[Bert Janssens]] | Hoofdredactie [[Bert Janssens]] | ||
HUMAN | [[HUMAN]] | ||
===Achtergrondinformatie=== | ===Achtergrondinformatie=== | ||
| Regel 50: | Regel 50: | ||
Aanleiding voor de documentaire is o.a. het zogenaamde Gronings Protocol. In het protocol legt kinderarts Eduard Verhagen richtlijnen vast met betrekking tot actieve levensbeëindiging van kinderen. De gevoeligheid van de kwestie wordt snel duidelijk: een groep kinderartsen van het UMC Groningen wordt in de Amerikaanse en Italiaanse media beschimpt. Ze worden verweten dat zij de behandeling van te vroeg geboren maar levensvatbare kinderen zomaar zouden stoppen. Een Amerikaanse columnist schrijft zelfs: "Dr. Mengele leeft en woont in Holland". | Aanleiding voor de documentaire is o.a. het zogenaamde Gronings Protocol. In het protocol legt kinderarts Eduard Verhagen richtlijnen vast met betrekking tot actieve levensbeëindiging van kinderen. De gevoeligheid van de kwestie wordt snel duidelijk: een groep kinderartsen van het UMC Groningen wordt in de Amerikaanse en Italiaanse media beschimpt. Ze worden verweten dat zij de behandeling van te vroeg geboren maar levensvatbare kinderen zomaar zouden stoppen. Een Amerikaanse columnist schrijft zelfs: "Dr. Mengele leeft en woont in Holland". | ||
De documentaire maakt indruk; in 2009 wint het een [[Beeld en Geluid Award]] in de categorie cultuur. | |||
---- | ---- | ||
[[Category: reportage]] | [[Category: reportage]] | ||
Huidige versie van 3 nov 2010 om 13:53
| Periode | 2008 |
| Beschikbaar in archief | Beeld en Geluid |
| Genre | reportage, documentaire |
| Decennia | 2000-2009 |
| Lengte | 80'21 |
| Medium | televisie |
Beschrijving
Documentaire over de wijze hoe neonatologen en kinderartsen van het Universitair Medisch Centrum Groningen zieke pasgeborenen behandelen. Van heel dichtbij laat de documenteire zien hoe neonatologen en kinderartsen, met grote betrokkenheid en toewijding doodzieke pasgeborenen behandelen. Het resultaat is een fimisch essay over de passie en medemenselijkheid die een beroep als dit verijst.
De documentaire toont de dubbelestrijd die deze artsen strijden. Ze proberen te genezen, maar ze krijgen ook te maken met het lot; de ontoereikendheid van medische kennis. Zo is het soms nodig in plaats van genezing over te gaan op methoden om de dood van een ziek kind te versnellen. Buiten beeld vertellen de artsen hun gedachten, ideeën, zorgen en twijfels over de smalle marges die ze hebben bij het maken van hun beslissingen.
Makers
Scenario Petra Lataster-Czisch, Peter Lataster
Regie Petra Lataster-Czisch, Peter Lataster
Montage Mario Steenbergen
Samenstelling Mario Steenbergen
Camera Peter Lataster
Geluid Gert Jan Miedema, Tom D'Angremond
Uitvoerend Producent Marty de Jong
Geluidsmixage Hugo Dijkstal
Kleurcorrectie Wouter Suyderhout
Eindredactie John Appel, Peter Delpeut, Niek Koppen
Hoofdredactie Bert Janssens
Achtergrondinformatie
Aanleiding voor de documentaire is o.a. het zogenaamde Gronings Protocol. In het protocol legt kinderarts Eduard Verhagen richtlijnen vast met betrekking tot actieve levensbeëindiging van kinderen. De gevoeligheid van de kwestie wordt snel duidelijk: een groep kinderartsen van het UMC Groningen wordt in de Amerikaanse en Italiaanse media beschimpt. Ze worden verweten dat zij de behandeling van te vroeg geboren maar levensvatbare kinderen zomaar zouden stoppen. Een Amerikaanse columnist schrijft zelfs: "Dr. Mengele leeft en woont in Holland".
De documentaire maakt indruk; in 2009 wint het een Beeld en Geluid Award in de categorie cultuur.
