Voices of Bam: verschil tussen versies
(3 tussenliggende versies door 2 gebruikers niet weergegeven) | |||
Regel 15: | Regel 15: | ||
===Beschrijving=== | ===Beschrijving=== | ||
Vrijdag 26 december 2003 vond in zuidoost Iran om 4 uur ’s nachts een kleine aardbeving plaats. Sommige mensen stonden op, maar keerden na een tijdje terug naar bed. Anderhalf uur later kwam de tweede beving, ditmaal 6.6 op de schaal van Richter en vlak onder het aardoppervlak. Tienduizenden mensen werden bedolven onder het puin van hun bakstenen huizen en kwamen om. Het epicentrum lag in Bam, een stad tot dan toe vooral bekend vanwege haar eeuwenoude citadel Arg-i-Bam en een verzengend woestijnklimaat. | |||
Voices of Bam speelt zich een jaar na de ramp af. De inwoners hebben de draad weer opgepakt, hoewel ze vaak nog in tenten wonen tussen de scherven van hun vroegere bestaan. Bijna iedereen in de stad heeft wel iemand verloren. Verfomfaaide familiefoto’s, opgedoken uit de stoffige puinhopen, herinneren aan de leemte die een broer, een dochter, een opa of een moeder heeft achteraten. Ze werden het vertrekpunt voor de jonge filmmakers Aliona van der Horst (regie) en Maasja Ooms (co-regie en camera). | |||
De film observeert verschillende inwoners en families tijdens hun dagelijkse beslommeringen. Er wordt gekookt, gespeeld, gewerkt, voor zich uitgestaard, gelachen en gekibbeld. Herkenbare en levendige situaties scènes vloeien over in meer verstilde, poëtische momenten. Dan zijn alleen nog de stemmen van de overlevenden te horen die zich persoonlijk richten tot hun verdwenen kinderen, echtgenotes en ouders. De flarden monologue interieur zitten vol kwetsbare poëzie. Het brengt de wereld van de personages hartverscheurend dichtbij. | |||
Een eenzame vader vertelt zijn overleden dochtertje over de wonderlijke droom die hij had. Een dochter in een gezin dat samen verder moet leven zonder ouders vertelt haar overleden vader hoezeer zijn zwijgzame oudste zoon hem mist. Een weduwe vertelt haar overleden echtgenoot besmuikt dat ze – net als overigens de meeste inwoners van Bam – serieus overweegt opnieuw te trouwen. Zou hij haar uitlachen om die oudere man die een oogje op haar heeft laten vallen? | |||
Behalve enkele droge feiten over de aardbeving aan het begin, ontbreekt in de film elk aanvullend commentaar. Langzaam zweeft de camera door de stoffige, snikhete stad en waait als een lome bries van het ene verhaal naar het andere. Voices of Bam toont de schoonheid van alledag en de universele veerkracht van de bewoners van Bam, gevangen in een louterend filmgedicht. | |||
''Voices of Bam'' is uitgezonden als onderdeel van ''[[Holland Doc]]''. en gedistribueerd door Cinema Delicatessen | |||
===Makers=== | ===Makers=== | ||
Regel 41: | Regel 51: | ||
Muziek [[Harry de Wit]] | Muziek [[Harry de Wit]] | ||
Tolk [[ | Tolk [[Nafiss Nia]] | ||
Productie Nederland [[Laura Bronkers]] | Productie Nederland [[Laura Bronkers]] | ||
Regel 50: | Regel 60: | ||
Eindredactie NPS [[Cees van Ede]] | Eindredactie NPS [[Cees van Ede]] | ||
[[NPS]] | [[NPS]] |
Huidige versie van 25 mei 2012 om 13:43
Periode | 2006 |
Beschikbaar in archief | Beeld en Geluid |
Genre | Documentaire |
Decennia | 2000-2009 |
Lengte | 89’06” |
Medium | Televisie |
Trivia | Trivia |
Beschrijving
Vrijdag 26 december 2003 vond in zuidoost Iran om 4 uur ’s nachts een kleine aardbeving plaats. Sommige mensen stonden op, maar keerden na een tijdje terug naar bed. Anderhalf uur later kwam de tweede beving, ditmaal 6.6 op de schaal van Richter en vlak onder het aardoppervlak. Tienduizenden mensen werden bedolven onder het puin van hun bakstenen huizen en kwamen om. Het epicentrum lag in Bam, een stad tot dan toe vooral bekend vanwege haar eeuwenoude citadel Arg-i-Bam en een verzengend woestijnklimaat.
Voices of Bam speelt zich een jaar na de ramp af. De inwoners hebben de draad weer opgepakt, hoewel ze vaak nog in tenten wonen tussen de scherven van hun vroegere bestaan. Bijna iedereen in de stad heeft wel iemand verloren. Verfomfaaide familiefoto’s, opgedoken uit de stoffige puinhopen, herinneren aan de leemte die een broer, een dochter, een opa of een moeder heeft achteraten. Ze werden het vertrekpunt voor de jonge filmmakers Aliona van der Horst (regie) en Maasja Ooms (co-regie en camera).
De film observeert verschillende inwoners en families tijdens hun dagelijkse beslommeringen. Er wordt gekookt, gespeeld, gewerkt, voor zich uitgestaard, gelachen en gekibbeld. Herkenbare en levendige situaties scènes vloeien over in meer verstilde, poëtische momenten. Dan zijn alleen nog de stemmen van de overlevenden te horen die zich persoonlijk richten tot hun verdwenen kinderen, echtgenotes en ouders. De flarden monologue interieur zitten vol kwetsbare poëzie. Het brengt de wereld van de personages hartverscheurend dichtbij.
Een eenzame vader vertelt zijn overleden dochtertje over de wonderlijke droom die hij had. Een dochter in een gezin dat samen verder moet leven zonder ouders vertelt haar overleden vader hoezeer zijn zwijgzame oudste zoon hem mist. Een weduwe vertelt haar overleden echtgenoot besmuikt dat ze – net als overigens de meeste inwoners van Bam – serieus overweegt opnieuw te trouwen. Zou hij haar uitlachen om die oudere man die een oogje op haar heeft laten vallen?
Behalve enkele droge feiten over de aardbeving aan het begin, ontbreekt in de film elk aanvullend commentaar. Langzaam zweeft de camera door de stoffige, snikhete stad en waait als een lome bries van het ene verhaal naar het andere. Voices of Bam toont de schoonheid van alledag en de universele veerkracht van de bewoners van Bam, gevangen in een louterend filmgedicht.
Voices of Bam is uitgezonden als onderdeel van Holland Doc. en gedistribueerd door Cinema Delicatessen
Makers
Regie Aliona van der Horst, Masja Ooms
Regie-assistent Noliss Nio
Scenario Aliona van der Horst
Camera Masja Ooms, Nina da Costa
Geluid Rick Meijer
Montage Stefan kamp
Montage adviezen Albert Elings, Eugenie Jansen
Geluidsontwerp en mix Jeroen Goeijers
Muziek Harry de Wit
Tolk Nafiss Nia
Productie Nederland Laura Bronkers
Productie Zeppers Film & TV
Producent Frank van den Engel
Eindredactie NPS Cees van Ede