Een zwaar hart: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 42: | Regel 42: | ||
Al in 1994, komt Tata Mirando in het nieuws. Het ''NRC'' schrijft dan een artikel over een familieruzie. Dit zou een aanleiding geweest kunnen zijn om verder onderzoek te doen naar de familie. Naar aanleiding van de documentaire zijn er een aantal vragen gesteld aan de minister van Volksgezondheid, Sport en Welzijn, dr. E. Borst-Eilers. Deze betreffen de (inmiddels overleden) agent die mogelijk verantwoordelijk is voor het transport van de zigeuners naar Westerbork. De documentaire heeft dus zijn weerslag gevonden in de maatschappij en zelfs in de politiek. | Al in 1994, komt Tata Mirando in het nieuws. Het ''NRC'' schrijft dan een artikel over een familieruzie. Dit zou een aanleiding geweest kunnen zijn om verder onderzoek te doen naar de familie. Naar aanleiding van de documentaire zijn er een aantal vragen gesteld aan de minister van Volksgezondheid, Sport en Welzijn, dr. E. Borst-Eilers. Deze betreffen de (inmiddels overleden) agent die mogelijk verantwoordelijk is voor het transport van de zigeuners naar Westerbork. De documentaire heeft dus zijn weerslag gevonden in de maatschappij en zelfs in de politiek. | ||
[[category: | [[category:productielijst Z|Zwaar hart, Een]] | ||
[[category :documentaire|Zwaar hart, Een]] | [[category :documentaire|Zwaar hart, Een]] | ||
[[category :2000-2009|Zwaar hart, Een]] | [[category :2000-2009|Zwaar hart, Een]] | ||
---- | ---- | ||
Versie van 9 okt 2009 13:42
| Periode | 2001 |
| Beschikbaar in archief | Archief Beeld en Geluid |
| Genre | Documentaire |
| Decennia | 2000-2009 |
| Lengte | 1'10'45 |
| Medium | televisie |
Beschrijving
Een zwaar hart; de roerige geschiedenis van het zigeunerorkest Tata Mirando is een documentaire uit de reeks Dokwerk. Op eenvoudige wijze wordt het verhaal van de familie Mirando verteld, een bekende zigeunerfamilie die het orkest Tata Mirando vormen. Hun geschiedenis vertelt over de Tweede Wereldoorlog, concentratiekampen en hoe hun leven daar nu nog betekenis door krijgt. Voor de camera vertellen zij hun verhaal, ondersteunend bij de beelden van hun concerten en hun bezoek aan Birkenau. De sfeer van de documentaire is vrij grimmig, een sfeer die nauw aansluit bij het verhaal.
Makers
Regie Hans Fels, Shuchen Tan
Montage Andrez de Jong
Camera Hans Fels
Camera-assistentie Anne de Clercq, Jacques Ghijsers
Geluid Mark Wessner, Jac Vleeshouwers, Tom D’Angremond, Joris van Ballegoijen, Fokke van Saane
Geluidsmixage Stehan Warnas
Kleurcorrectie Gerhard van der Beek
Productie Nellie Kamer, Alex Klippel
Achtergrondinformatie
Al in 1994, komt Tata Mirando in het nieuws. Het NRC schrijft dan een artikel over een familieruzie. Dit zou een aanleiding geweest kunnen zijn om verder onderzoek te doen naar de familie. Naar aanleiding van de documentaire zijn er een aantal vragen gesteld aan de minister van Volksgezondheid, Sport en Welzijn, dr. E. Borst-Eilers. Deze betreffen de (inmiddels overleden) agent die mogelijk verantwoordelijk is voor het transport van de zigeuners naar Westerbork. De documentaire heeft dus zijn weerslag gevonden in de maatschappij en zelfs in de politiek.
