Judith de Bruijn: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 23: | Regel 23: | ||
Na een jaar gaat ze weer terug naar Nederland waar ze aan de slag gaat voor [[Domroep]], de lokale omroep in Utrecht. Hier is Judith hoofd van de afdeling televisie en werkt ze mee een radio- en televisiestation op poten te zetten. Als ze daar een jaar werkt, krijgt ze in 1990 een telefoontje van een oud-schoolgenoot die haar vraagt of zij de rol van omroepster voor de [[AVRO]] wil vertolken. Omdat Judith afkomstig is uit een links intellectueel [[VPRO]] gezin, reageert haar familie niet enthousiast als ze dit aanbod krijgt. Haar moeder is bang dat ze een [[“Linda de Mol”]] wordt. Vanuit haar achtergrond is het dan ook een vrij eenzaam beroep, want haar familie vraagt nooit naar haar werk. Toch kiest Judith er voor om het te doen en is drie jaar lang omroepster bij de AVRO. Hiernaast werkt ze ook nog bij Domroep. | Na een jaar gaat ze weer terug naar Nederland waar ze aan de slag gaat voor [[Domroep]], de lokale omroep in Utrecht. Hier is Judith hoofd van de afdeling televisie en werkt ze mee een radio- en televisiestation op poten te zetten. Als ze daar een jaar werkt, krijgt ze in 1990 een telefoontje van een oud-schoolgenoot die haar vraagt of zij de rol van omroepster voor de [[AVRO]] wil vertolken. Omdat Judith afkomstig is uit een links intellectueel [[VPRO]] gezin, reageert haar familie niet enthousiast als ze dit aanbod krijgt. Haar moeder is bang dat ze een [[“Linda de Mol”]] wordt. Vanuit haar achtergrond is het dan ook een vrij eenzaam beroep, want haar familie vraagt nooit naar haar werk. Toch kiest Judith er voor om het te doen en is drie jaar lang omroepster bij de AVRO. Hiernaast werkt ze ook nog bij Domroep. | ||
In het begin vindt ze haar functie als omroepster best moeilijk. Het moet in één keer goed en het moet in een heel kort tijdsbestek gebeuren. Ook de energie die een omroepster uitstraalt moet precies goed zijn, ze moeten op het juiste moment de juiste snaar weten te raken en dat vindt ze niet altijd even makkelijk. Maar na een tijdje voelt ze zich er lekker bij en vindt ze het leuk om te doen. Ze heeft er goed geleerd om in korte tijd helder te verwoorden wat ze kan. Ze ziet de omroep dan ook als een kweekvijver, gaandeweg wordt ze door de omroep gevraagd om andere dingen te doen. Zo werkt ze na een jaar omroepen mee aan het kinderprogramma ''[[Wordt vervolgd]]''. Ook verzorgt ze de publieksopwarming bij | In het begin vindt ze haar functie als omroepster best moeilijk. Het moet in één keer goed en het moet in een heel kort tijdsbestek gebeuren. Ook de energie die een omroepster uitstraalt moet precies goed zijn, ze moeten op het juiste moment de juiste snaar weten te raken en dat vindt ze niet altijd even makkelijk. Maar na een tijdje voelt ze zich er lekker bij en vindt ze het leuk om te doen. Ze heeft er goed geleerd om in korte tijd helder te verwoorden wat ze kan. Ze ziet de omroep dan ook als een kweekvijver, gaandeweg wordt ze door de omroep gevraagd om andere dingen te doen. Zo werkt ze na een jaar omroepen mee aan het kinderprogramma ''[[Wordt vervolgd]]''. Ook verzorgt ze de publieksopwarming bij ''[[Avro servicesalon]''. In dit laatste kan ze zich niet vinden. Het is een programma met publiek en daar is ze niet aan gewend. In het begin vindt ze werken met publiek eng en confronterend. | ||
Na het omroepen gaat Judith kinderprogramma’s maken en wordt ze producer bij de AVRO. Hier produceert en presenteert ze onder meer | Na het omroepen gaat Judith kinderprogramma’s maken en wordt ze producer bij de AVRO. Hier produceert en presenteert ze onder meer ''[[De droomshow]]''. Dit heeft ze samen met twee collega’s bedacht en aan de man gebracht. Daarom ziet ze het als één van de hoogtepunten van haar carrière. Het is een groots proces en het geeft haar de ruimte om eigen ideeën vorm te geven. Op een gegeven moment moet Judith kiezen tussen kinderprogramma’s of programma’s voor volwassenen. Ze kiest voor dit laatste omdat dit naar eigen zeggen een “langere adem” heeft. Het eerste programma voor volwassenen wat Judith presenteert is ''[[Duel over de grens]]''. Judith vindt dat het in feite niet zo zeer van ''De droomshow'' verschilt, omdat het ook niet zo serieus hoeft te zijn en avontuurlijk is. Daarom ervaart ze het nog niet echt als volwassenen televisie, maar meer als een spannend avontuur. Hierna mag ze spelletjes presenteren. Niet dat ze dit per sé wilt, maar ze krijgt de kans er voor en dat doet ze dan ook. Daarna heeft ze nog live talkshows gedaan in de ochtend en dat vindt ze erg leuk. Op het moment dat ze ''[[Boggle]]'' en later ook ''[[Get the picture]]'' gaat presenteren, wordt het wat serieuzer, maar het blijft een spelletje wat vrolijk moet zijn. Het echte informatieve karakter komt pas naar voren in de praatprogramma’s ''[[De ochtenden]]'' en ''[[De late ochtend]]''. Dat ze deze kans krijgt vindt Judith geweldig en ook het feit dat het een live programma is spreekt haar erg aan. Dit ziet ze tevens als een hoogtepunt in haar televisiecarrière, omdat het live is en er interessante gasten een bod komen. Haar dieptepunt beleeft ze met het programma ''[[Panda patrouille]]''. In dit programma gaat ze op zoek naar uitstervende diersoorten en reist ze af naar Costa Rica om een zeldzame vogel te vinden. Judith vindt dit programma nep, omdat het volledig gescript is. | ||
Als [[Ad s’- Gravesande]] in 2000 de nieuwe directeur van de AVRO wordt, wordt Judith ontslagen. Ze zou niet in het nieuwe beleid passen en te weinig warmte uitstralen. Zelf ziet ze dit als een mooie kans. In die tijd zit Judith zich toch al enigszins te vervelen bij de AVRO, omdat ze haar plafond heeft bereikt. Ze wil en kan meer, maar kan dit bij de AVRO niet uiten. Na haar ontslag gaat Judith gelijk creatief aan de slag en zet haar eigen bedrijf op. Ze wordt gevraagd voor congressen, omdat ze toch die televisie-ervaring heeft en onderwijskundige is. Ze geeft commerciële-, communicatie-, en creativiteitstrainingen, ze faciliteert processen en zet werkconferenties op. Gaandeweg leert ze zichzelf een nieuw vak aan. | Als [[Ad s’- Gravesande]] in 2000 de nieuwe directeur van de AVRO wordt, wordt Judith ontslagen. Ze zou niet in het nieuwe beleid passen en te weinig warmte uitstralen. Zelf ziet ze dit als een mooie kans. In die tijd zit Judith zich toch al enigszins te vervelen bij de AVRO, omdat ze haar plafond heeft bereikt. Ze wil en kan meer, maar kan dit bij de AVRO niet uiten. Na haar ontslag gaat Judith gelijk creatief aan de slag en zet haar eigen bedrijf op. Ze wordt gevraagd voor congressen, omdat ze toch die televisie-ervaring heeft en onderwijskundige is. Ze geeft commerciële-, communicatie-, en creativiteitstrainingen, ze faciliteert processen en zet werkconferenties op. Gaandeweg leert ze zichzelf een nieuw vak aan. | ||
Versie van 17 jun 2010 08:33
| Naam | Judith de Bruijn |
| Geboren | Nuenen, 31 maart 1963 |
| Functies | Presentator, Omroeper |
| Bekend van | Droomshow, Boggle, Get the picture, De ochtenden |
| Periode actief | 1989 - 2001 |
| Werkt samen met | Beau van Erven Dorens, Manon Thomas |
| Externe info | officiële site |
Judith de Bruijn in de media Oeuvre Judith de Bruijn | |
Judith de Bruijn wordt op 31 maart 1961 geboren in het Brabantse Nuenen, waar ze ook naar de basisschool gaat. De middelbare school doet ze in Eindhoven, waar ze eerst het gymnasium volgt. Later maakt ze toch de overstap naar het atheneum omdat klassieke talen haar niet zo blijken te liggen. Als ze de middelbare school heeft afgerond twijfelt ze tussen pedagogiek en de academie van expressie. Uiteindelijk wordt het pedagogiek en studeert ze in 1987 af als onderwijskundige aan de Universiteit van Utrecht. Hierna gaat Judith werken als ontwikkelaar voor lesmaterialen voor bedrijven en onderwijsorganisaties. Dan krijgt ze via een internationaal contact het aanbod om voor een televisiekanaal in Engeland te werken als een soort Dutch representative. Dit ziet Judith als haar kans om zich op een andere manier te ontwikkelen.
In Engeland heeft ze in eerste instantie een organiserende taak, maar al snel wordt ze ook wel eens gevraagd om voor de camera te staan.
Na een jaar gaat ze weer terug naar Nederland waar ze aan de slag gaat voor Domroep, de lokale omroep in Utrecht. Hier is Judith hoofd van de afdeling televisie en werkt ze mee een radio- en televisiestation op poten te zetten. Als ze daar een jaar werkt, krijgt ze in 1990 een telefoontje van een oud-schoolgenoot die haar vraagt of zij de rol van omroepster voor de AVRO wil vertolken. Omdat Judith afkomstig is uit een links intellectueel VPRO gezin, reageert haar familie niet enthousiast als ze dit aanbod krijgt. Haar moeder is bang dat ze een “Linda de Mol” wordt. Vanuit haar achtergrond is het dan ook een vrij eenzaam beroep, want haar familie vraagt nooit naar haar werk. Toch kiest Judith er voor om het te doen en is drie jaar lang omroepster bij de AVRO. Hiernaast werkt ze ook nog bij Domroep.
In het begin vindt ze haar functie als omroepster best moeilijk. Het moet in één keer goed en het moet in een heel kort tijdsbestek gebeuren. Ook de energie die een omroepster uitstraalt moet precies goed zijn, ze moeten op het juiste moment de juiste snaar weten te raken en dat vindt ze niet altijd even makkelijk. Maar na een tijdje voelt ze zich er lekker bij en vindt ze het leuk om te doen. Ze heeft er goed geleerd om in korte tijd helder te verwoorden wat ze kan. Ze ziet de omroep dan ook als een kweekvijver, gaandeweg wordt ze door de omroep gevraagd om andere dingen te doen. Zo werkt ze na een jaar omroepen mee aan het kinderprogramma Wordt vervolgd. Ook verzorgt ze de publieksopwarming bij [[Avro servicesalon]. In dit laatste kan ze zich niet vinden. Het is een programma met publiek en daar is ze niet aan gewend. In het begin vindt ze werken met publiek eng en confronterend.
Na het omroepen gaat Judith kinderprogramma’s maken en wordt ze producer bij de AVRO. Hier produceert en presenteert ze onder meer De droomshow. Dit heeft ze samen met twee collega’s bedacht en aan de man gebracht. Daarom ziet ze het als één van de hoogtepunten van haar carrière. Het is een groots proces en het geeft haar de ruimte om eigen ideeën vorm te geven. Op een gegeven moment moet Judith kiezen tussen kinderprogramma’s of programma’s voor volwassenen. Ze kiest voor dit laatste omdat dit naar eigen zeggen een “langere adem” heeft. Het eerste programma voor volwassenen wat Judith presenteert is Duel over de grens. Judith vindt dat het in feite niet zo zeer van De droomshow verschilt, omdat het ook niet zo serieus hoeft te zijn en avontuurlijk is. Daarom ervaart ze het nog niet echt als volwassenen televisie, maar meer als een spannend avontuur. Hierna mag ze spelletjes presenteren. Niet dat ze dit per sé wilt, maar ze krijgt de kans er voor en dat doet ze dan ook. Daarna heeft ze nog live talkshows gedaan in de ochtend en dat vindt ze erg leuk. Op het moment dat ze Boggle en later ook Get the picture gaat presenteren, wordt het wat serieuzer, maar het blijft een spelletje wat vrolijk moet zijn. Het echte informatieve karakter komt pas naar voren in de praatprogramma’s De ochtenden en De late ochtend. Dat ze deze kans krijgt vindt Judith geweldig en ook het feit dat het een live programma is spreekt haar erg aan. Dit ziet ze tevens als een hoogtepunt in haar televisiecarrière, omdat het live is en er interessante gasten een bod komen. Haar dieptepunt beleeft ze met het programma Panda patrouille. In dit programma gaat ze op zoek naar uitstervende diersoorten en reist ze af naar Costa Rica om een zeldzame vogel te vinden. Judith vindt dit programma nep, omdat het volledig gescript is.
Als Ad s’- Gravesande in 2000 de nieuwe directeur van de AVRO wordt, wordt Judith ontslagen. Ze zou niet in het nieuwe beleid passen en te weinig warmte uitstralen. Zelf ziet ze dit als een mooie kans. In die tijd zit Judith zich toch al enigszins te vervelen bij de AVRO, omdat ze haar plafond heeft bereikt. Ze wil en kan meer, maar kan dit bij de AVRO niet uiten. Na haar ontslag gaat Judith gelijk creatief aan de slag en zet haar eigen bedrijf op. Ze wordt gevraagd voor congressen, omdat ze toch die televisie-ervaring heeft en onderwijskundige is. Ze geeft commerciële-, communicatie-, en creativiteitstrainingen, ze faciliteert processen en zet werkconferenties op. Gaandeweg leert ze zichzelf een nieuw vak aan.
Voor Teleac heeft ze wel nog drie keer een televisieserie gedaan. Dat vindt ze de eerste twee keer erg leuk, maar de derde keer niet meer. Ze vindt het niet goed opgezet en vindt het werk saaier. Ze denkt niet dat er nu nog veel dingen zijn die ze interessant vindt om voor televisie te doen. Bovendien vindt ze het best moeilijk om zichzelf te kunnen blijven in de televisiewereld, omdat er zo veel meningen zijn. Daar wordt ze niet sterker van. Waar ze wel sterker van wordt is om haar eigen bedrijf te hebben en om nieuwe klussen te doen waarvan ze leert, zij het op een positieve of een negatieve manier. Tegenwoordig is ze facilitator, iemand die groepsprocessen begeleid, en creativity expert. Bij dit laatste houdt ze zich bezig met vraagstukken over hoe een organisatie creatiever gemaakt kan worden. Ze ziet zichzelf als iemand die het fijn vindt om voor andere mensen iets te betekenen. Dit hoeft niet per sé op televisie te zijn, het kan wat haar betreft ook op een ander podium. In de toekomst zou Judith meer in de agrarische sector willen doen, zoals iets met duurzame vernieuwing in de landbouw. Wederom iets waar ze iets kan betekenen.
