Antoinette van Brink: verschil tussen versies

Uit B&G Wiki
(toevoeging op verzoek van Antoinette)
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 9: Regel 9:
| bekend_van  = [[KRO]], ''[[Daar vraag je me wat]]'', ''[[Klassewerk]]''
| bekend_van  = [[KRO]], ''[[Daar vraag je me wat]]'', ''[[Klassewerk]]''
| periode_actief  = 1970-heden
| periode_actief  = 1970-heden
| werkt_samen_met =  
| werkt_samen_met = [[Chiel de Kruyf]] [[Ben Dingerdis]] [[Jim Rip]]
| trivia =  
| trivia =  
| gallery = [[Gallery: Antoinette van Brink|Gallery]]
| gallery = [[Gallery: Antoinette van Brink|Gallery]]

Versie van 5 sep 2011 07:46

Antoinette van Brink in Daar vraag je me wat (1981)

NaamAntoinette van Brink
GeborenOnbekend, 24 augustus
FunctiesOmroeper, Presentator
Bekend vanKRO, Daar vraag je me wat, Klassewerk
Periode actief1970-heden
Werkt samen metChiel de Kruyf Ben Dingerdis Jim Rip
GalleryGallery

Antoinette van Brink in de media
Oeuvre Antoinette van Brink

Ze wil graag herinnerd worden als een creatieve, journalistieke duizendpoot die veel verschillende dingen heeft mogen doen. Hoewel ze trots is op veel van haar verrichtingen is ze ook bescheiden en noemt ze het ´gewoon werk´. Antoinette van Brink is jarenlang één van de hardst werkende vrouwen in de Nederlandse media. De meeste mensen kennen haar als [KRO]]-omroepster of presentator, maar ze heeft ook veel radiowerk gedaan, documentaires gemaakt en voor diverse vrouwen- en opiniebladen geschreven. Ze heeft Engelse taal- en letterkunde gestudeerd, les gegeven en presentatoren gecoacht. De laatste jaren is ze het rustiger aan gaan doen en is ze te horen in reclamespots, in de metro, als navigatiestem in de duurdere automerken en in diverse automatische spraaksystemen.

Antoinette van Brink groeit samen met haar twee broers op in Hilversum waar ze de basisschool en het gymnasium doorloopt. Haar moeder is journaliste Martha van Brink-Poort, werkzaam bij de AVRO-radio en het weekblad Elsevier.. Haar vader is ingenieur en werkzaam bij Philips en is betrokken bij grote projecten voor vliegtuigen. Voor zijn werk moet hij vaak verre reizen maken, maar hij komt altijd terug met leuke grammofoonplaten uit het buitenland, vooral veel salsamuziek uit Zuid-Amerika.

Haar studie Engelse taal- en letterkunde combineert Antoinette met een baan bij de NCRV-radio. Ze doet onder andere een programma samen met Hans van Willigenburg. Op een dag wordt ze door iemand van de KRO-televisie gebeld met de mededeling dat ze een nieuwe omroepster zoeken en dat Hans heeft gezegd dat Antoinette hiervoor geschikt is. Het overvalt haar. Ze heeft al een leuke baan en is nog met haar studie bezig. Het lijkt haar doodeng om iets in beeld te doen, maar ze stemt in met een screentest.

In 1970 begint ze als omroepster voor de KRO. Vanuit Studio 1 of 2 op het Mediapark, maar op zondag soms ook vanuit een katholieke kerk, kondigt ze de programma’s aan en wenst ze aan het eind van de avond heel Nederland een goede nachtrust. Om de kijkers in de huiskamer echt persoonlijk te bereiken denkt ze bij het uitspreken van haar teksten altijd aan iemand die haar dierbaar is, bijvoorbeeld haar moeder of een goede vriendin. Zo krijgen de mensen thuis echt het gevoel dat ze persoonlijk worden toegesproken. Dat helpt haar ook te vergeten dat er miljoenen mensen kijken. Uiteindelijk doet ze dit werk tien jaar, vaak drie keer per week, maar het blijft voor haar een bijbaan. Na het afronden van haar studie blijft ze namelijk veel radiowerk doen en maakt ze verschillende televisieprogramma’s zoals Klassewerk en Daar vraag je me wat. Daarnaast is ze actief als schrijvend journaliste.

Het omroepen is echter het werk waar ze de meeste reacties op krijgt. Dat is niet verwonderlijk, aangezien er op een avond zo’n acht miljoen mensen naar haar kijken. Ze krijgt veel brieven van fans en verzoeken om foto’s met handtekening. Ze benadrukt dat ze gewoon haar werk doet, maar de kijkers blijven het bijzonder vinden. Achteraf is ze best trots op het omroepen, omdat dat het geen gemakkelijk vak is.

Ze werkt jarenlang gelijktijdig met TROS-omroepster Monique van Erp waarmee ze leuk contact heeft. Hoewel ze elkaar daarna jarenlang uit het oog verliezen ontmoeten ze elkaar weer regelmatig via de Gouden Meiden club, opgericht door Karin Kraaykamp.

Gaandeweg gaat Antoinette meer programma’s presenteren, zowel op radio als televisie. In 1980 besluit ze daarom te stoppen met het omroepen. De KRO biedt haar de kans aan de kijkers uit te leggen waarom ze stopt. Ze mag ook in beeld het stokje overdragen aan haar opvolgster, Dieuwertje Blok. Vooraf heeft ze Dieuwertje nog gecoacht, maar ze beschouwt haar als een natuurtalent. Het coachen van presentatoren blijft Antoinette doen, vanaf 1997 ook samen met Judith Bosch aan de Media Academie.

Tot haar radiowerk behoort onder andere Zoeklicht op Nederland, een informatief en toeristisch magazine, vergelijkbaar met Van gewest tot gewest. In Hobbyscoop (NOS) komen allerlei technische ontwikkelingen en apparatuur aan de orde. Voor dit programma bezoekt ze de Firato waar ze uitvinders en verkopers van de nieuwste snufjes interviewt. Ze vraagt af en toe advies aan haar vader, omdat ze alles wil begrijpen zodat ze het goed kan uitleggen aan de luisteraars. Later maakt ze muziekprogramma’s: jazz en easy-listening muziek voor Radio 2 en klassieke muziekprogramma’s voor Radio 4, zowel overdag als ’s nachts. Het zijn vooral de avond- en nachtprogramma’s waar veel luisteraars op afstemmen. Voor de avondprogramma’s van Radio 2 steekt Antoinette kaarsjes aan in de studio om in de sfeer te komen en dan zet ze haar ‘zwoele stem’ op. De intieme sfeer van radiowerk vindt ze veel leuker dan het drukke televisiewerk.

Televisiekijkers zullen zich Antoinette vooral herinneren van het jeugdprogramma Klassewerk en het populair wetenschappelijk programma Daar vraag je me wat. Voor dit programma neemt ze vaak filmpjes op locatie op, iets wat ze bijzonder leuk vindt. Minder bekend is haar werk voor de Humanistische Omroep Stichting (HOS). Daar mag ze naar eigen zeggen “prachtige programma’s maken, portretten van mensen”. Ze snijdt serieuze onderwerpen aan zoals suïcide onder jongeren, anorexia en boulimie, afgewisseld met lichtere kost zoals een programma over nudisme.

Naast haar presentatiewerk schrijft Antoinette voor NRC Handelsblad, Margriet, HP/De Tijd en Opzij. Het liefst schrijft ze over vrouwen, wat zij kunnen en wat zij hebben overwonnen. Ze heeft veel met journaliste en schrijfster Renate Dorrestein gewerkt. In de jaren negentig wordt ze via MultiVoice gevraagd om haar stem te lenen aan de automatische systemen van de Postbank en de ING. Haar stem is tevens te horen in geïntegreerde GPS-systemen in auto’s van Audi, Mercedes, BMW en Volvo. In de Amsterdamse metro meldt haar stem de haltes. Ze is ook de voicemail stem van KPN, waarbij een computersysteem gebruik maakt van lettergrepen uit door Antoinette voorgelezen zinnen.

Antoinette van Brink heeft twee dochters. Sinds haar man met de VUT is doet ze het zelf ook rustiger aan. Ze doet voornamelijk nog stemmenwerk waaronder reclamespots voor bijvoorbeeld Davitamon. Het coachen van jonge talenten doet ze ook nog. Ze vindt het geweldig om aan jonge mensen dingen over te brengen die zij zelf jarenlang in de praktijk heeft geleerd.