Pieter van Huystee: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 20: | Regel 20: | ||
''[[Carmen Meets Borat]]'' laat zien hoe een Roemeens meisje en haar dorp veranderen door de komst van filmmakers van de film Borat. ''[[On the Way to School]]'' gaat over een Turkse leraar die Turks aan Koerdische kinderen wil leren. Beide films zijn geselecteerd voor de [[Joris Ivens Competitie]]. In het programma [[Workshops Results]] is ''[[Bollywood Blues]]'' te zien, een film over de cultuur van Hindoestaanse Nederlanders. ''[[Het Nieuwe Rijksmuseum]]'' en ''[[Sweety]]'', over de vriendengroep van de vijf jaar geleden vermoorde Maja Bradaric, zijn geselecteerd voor [[Premieres from the Lowlands]]. ''[[Vogel op Sterk Water]]'', in het [[Kids & Docs]] programma, gaat over het meisje Marthe dat in haar kamer haar overleden huisdieren op sterk water heeft staan.Tot slot vertoont het IDFA ''[[De Grens van Frans Bromet]]'', een tragi-komisch portret van [[David de Jong]] over de documentairemaker.’ | ''[[Carmen Meets Borat]]'' laat zien hoe een Roemeens meisje en haar dorp veranderen door de komst van filmmakers van de film Borat. ''[[On the Way to School]]'' gaat over een Turkse leraar die Turks aan Koerdische kinderen wil leren. Beide films zijn geselecteerd voor de [[Joris Ivens Competitie]]. In het programma [[Workshops Results]] is ''[[Bollywood Blues]]'' te zien, een film over de cultuur van Hindoestaanse Nederlanders. ''[[Het Nieuwe Rijksmuseum]]'' en ''[[Sweety]]'', over de vriendengroep van de vijf jaar geleden vermoorde Maja Bradaric, zijn geselecteerd voor [[Premieres from the Lowlands]]. ''[[Vogel op Sterk Water]]'', in het [[Kids & Docs]] programma, gaat over het meisje Marthe dat in haar kamer haar overleden huisdieren op sterk water heeft staan.Tot slot vertoont het IDFA ''[[De Grens van Frans Bromet]]'', een tragi-komisch portret van [[David de Jong]] over de documentairemaker.’ | ||
De meeste carrières beginnen met torenhoge ambities die jaar na jaar naar de realiteit worden bijgesteld, maar Nederlands’ grootste documentaireproducent werkt omgekeerd. Aan het eind van de jaren ’80 is de naam Pieter van Huystee nog voornamelijk verbonden aan spelletjesformats die hij voor [[IDTV]] in Nederland introduceert. Onder Harry de Winter, oprichter en directeur van IDTV brengt producent Van Huystee ''[[Lingo]]'','' [[Boggle]]'' en ''[[Triviant]]'' op de buis. Van Huystee is één van de werknemers van het eerste uur bij het uit 1977 stammende IDTV, dat zich in deze tijd voornamelijk richt op het opnemen en verkopen van popconcerten. Voor IDTV produceert Van Huystee onder meer ''[[ | De meeste carrières beginnen met torenhoge ambities die jaar na jaar naar de realiteit worden bijgesteld, maar Nederlands’ grootste documentaireproducent werkt omgekeerd. Aan het eind van de jaren ’80 is de naam Pieter van Huystee nog voornamelijk verbonden aan spelletjesformats die hij voor [[IDTV]] in Nederland introduceert. Onder Harry de Winter, oprichter en directeur van IDTV brengt producent Van Huystee ''[[Lingo]]'','' [[Boggle]]'' en ''[[Triviant]]'' op de buis. Van Huystee is één van de werknemers van het eerste uur bij het uit 1977 stammende IDTV, dat zich in deze tijd voornamelijk richt op het opnemen en verkopen van popconcerten. In 1988 verzorgt Van Huystee de regie voor de befaamde vierdelige televisiereeks ''[[De wereld van Boudewijn Buch]]'', waarin Buch verslag doet van zijn reis door de VS. Voor IDTV produceert Van Huystee verder onder meer '''[[Hitquiz]]'' (KRO 1988), ''[[Bas Westerweel ontmoet…]]'' (AVRO 1995) en '[[De Week van…]]'' (1996) een praatprogramma met [[Tineke de Groot]]. Hij verzorgt de redactie van het muziekprogramma ''[[Karaoke TV]]'' (TROS) en ''[[Je zaak of je leven]]'' (AVRO 1992). In 1999 verkoopt Harry de Winter IDTV en wordt op slag miljonair. Pieter van Huystee heeft dan al vier jaar zijn eigen mediaproductiebedrijf op de Amsterdamse Noordermarkt. | ||
Sinds 1995 heeft Van Huystee als producent ruim honderd films op zijn naam staan, waarvan voor het grootste deel lange documentairefilms, maar evengoed de vierendertigdelige reportageserie ''[[In Europa]]''. Het personeel is gegroeid tot tien mensen, waaronder [[Sylvia Baan]] als senior producent en [[Hans Dortmans]] als vaste researcher. Als producent richt Pieter van Huystee zich | Sinds 1995 heeft Van Huystee als producent ruim honderd films op zijn naam staan, waarvan voor het grootste deel lange documentairefilms, maar evengoed de vierendertigdelige reportageserie ''[[In Europa]]''. Het personeel is gegroeid tot tien mensen, waaronder [[Sylvia Baan]] als senior producent en [[Hans Dortmans]] als vaste researcher. Als producent richt Pieter van Huystee zich steeds sterker op internationale coproducties, waarbij hij samenwerkt met buitenlandse producenten en/of omroepen. De film ''[[Shout!]]'', van documentairemakers [[Sabine Lubbe Bakker]] en [[Esther Gould]], waarin een groep studenten wordt gevolgd op de Golan hoogte en ''[[Carmen Meets Borat]]'', een documentaire van [[Mercedes Stalenhoef]] over de komst van een Amerikaanse filmploeg voor de film ''[[Borat]]'' in een Roemeense dorpsgemeenschap, zijn hiervan succesvolle voorbeelden.Voor verschillende internationale filmplatforms treedt van Huystee inmiddels op als expert in selectiecommissies bij het toekennen van coproductietrajecten en intensieve workshops aan jonge documentairemakers. Een recente documentairefilm die langs deze weg tot stand is gekomen is de Turks-Nederlandse productie ''[[On the way to school]]'' van de jonge Turkse documentairemakers [[Orhan Eskikoy]] en [[Özgür Dogan]]. | ||
Bekendheid als documentaireproducent krijgt Van Huystee door zijn samenwerking met [[Johan van der Keuken]], voor wie hij diens laatste lange documentaires produceert. ''[[Bewogen Koper]]'' wordt in 1993 de eerste film die uitkomt onder Van Huystee vleugels. Ook het vier uur lange ''[[Amsterdam Global Village]]'' en ''[[De Grote Vakantie]]'' uit 2000, waarin het afscheid nemen van het leven en het kijken centraal staat. In dat zelfde jaar – waarin zijn bedrijf vijf jaar bestaat – krijgt Van Huystee al een Gouden Kalf voor zijn werk als producent, de hoogste onderscheiding voor de Nederlandse Filmindustrie. | Bekendheid als documentaireproducent krijgt Van Huystee door zijn samenwerking met [[Johan van der Keuken]], voor wie hij diens laatste lange documentaires produceert. ''[[Bewogen Koper]]'' wordt in 1993 de eerste film die uitkomt onder Van Huystee vleugels. Ook produceert hij het vier uur lange ''[[Amsterdam Global Village]]'' en ''[[De Grote Vakantie]]'' uit 2000, waarin het afscheid nemen van het leven en het kijken centraal staat. In dat zelfde jaar – waarin zijn bedrijf vijf jaar bestaat – krijgt Van Huystee al een [[Gouden Kalf]] voor zijn werk als producent, de hoogste onderscheiding voor de Nederlandse Filmindustrie. | ||
De door Van Huystee geproduceerde documentaires van makers als [[Heddy Honigmann]], [[Peter Delpeut]], [[Maria Ramos]], [[René Roelofs]], [[Carin Goeijers]], [[Ramon Gieling]] [[Hans Hylkema]], [[Mart Dominicus]] en [[Leendert Pot]] worden geplaatst binnen documentaireprogramma’s als ''[[NPS.DOC]]'', ''[[Dokwerk]]'', ''[[Het uur van de Wolf]]'', ''[[Werelden]]'', ''[[De Donderdag Documentaire]]'' en ''[[Holland Doc]]''. Naast de gevestigde makers, gaat Van Huystee ook filmprojecten aan met minder bekende en beginnende makers. De fictiefilm ''[[Beat]]'', voor vijfhonderd euro gemaakt door [[David Verbeek]] en [[Rogier de Blok]], twee derdejaars filmacademiestudenten, is hiervan een voorbeeld. De in vijf dagen opgenomen film is in première gegaan op het [[Internationaal Filmfestival Rotterdam]] in 2004. Af en toe maakt Van Huystee een film in eigen beheer, in de hoop dat een omroep hem later toch wil aankopen. Dat gebeurt met ''[[24 uur bedreigd]]'', een documentairefilm van [[Frank Vellenga]], over de Marokkaanse schilder Rachid Ben Ali die bedreigd wordt naar aanleiding van zijn schilderijen waarin hij zijn woede over de moord op Van Gogh visualiseert. | De door Van Huystee geproduceerde documentaires van makers als [[Heddy Honigmann]], [[Peter Delpeut]], [[Maria Ramos]], [[René Roelofs]], [[Carin Goeijers]], [[Ramon Gieling]] [[Hans Hylkema]], [[Mart Dominicus]] en [[Leendert Pot]] worden geplaatst binnen documentaireprogramma’s als ''[[NPS.DOC]]'', ''[[Dokwerk]]'', ''[[Het uur van de Wolf]]'', ''[[Werelden]]'', ''[[De Donderdag Documentaire]]'' en ''[[Holland Doc]]''. Naast de gevestigde makers, gaat Van Huystee ook filmprojecten aan met minder bekende en beginnende makers. De fictiefilm ''[[Beat]]'', voor vijfhonderd euro gemaakt door [[David Verbeek]] en [[Rogier de Blok]], twee derdejaars filmacademiestudenten, is hiervan een voorbeeld. De in vijf dagen opgenomen film is in première gegaan op het [[Internationaal Filmfestival Rotterdam]] in 2004. Af en toe maakt Van Huystee een film in eigen beheer, in de hoop dat een omroep hem later toch wil aankopen. Dat gebeurt met ''[[24 uur bedreigd]]'', een documentairefilm van [[Frank Vellenga]], over de Marokkaanse schilder Rachid Ben Ali die bedreigd wordt naar aanleiding van zijn schilderijen waarin hij zijn woede over de moord op Van Gogh visualiseert. | ||
In 1999 zet PvH films een eigen distributiemaatschappij op: Public Film. Directe aanleiding is het feit dat Van Huystee geen distributeur kan vinden voor ''[[Twee Minuten Stilte a.u.b.]]'', een film van [[Heddy Honigmann]]. Van Huystee besluit de film zelf uit te brengen en dat bevalt. Met Public Film wil Van Huystee Nederlandse documentaires in bioscooprelease brengen. Een | In 1999 zet PvH films een eigen distributiemaatschappij op: [[Public Film]]. Directe aanleiding is het feit dat Van Huystee geen distributeur kan vinden voor ''[[Twee Minuten Stilte a.u.b.]]'', een film van [[Heddy Honigmann]]. Van Huystee besluit de film zelf uit te brengen en dat bevalt. Met Public Film wil Van Huystee Nederlandse documentaires in bioscooprelease brengen. Een moeizame twee jaar later komt het [[Filmfonds]] met een nieuw initiatief onder de naam [[DocuZone]]: het fonds leent een twintigtal filmtheaters de beamers die nodig zijn voor een dvd vertoning op 35 mm film kwaliteit en selecteert wekelijks een Nederlandse documentairefilm voor bioscoopvertoning. Van Huystee’s bioscoopdistributieplannen raken op de achtergrond en zijn 'in-huis' distributeur [[Sara Hohner]], verlaat Van Huystee en zet [[Cinema Delicatessen]] op, dat het DocuZone programma overneemt en in 2002 de eerste digitale distributeur van documentairefilms voor de Nederlandse filmtheaters wordt. | ||
Tien jaar later is Van Huystee naast producent ook als regisseur te vinden bij televisieomroep [[Het Gesprek]] in het praatprogramma ''[[DocTalk]]''. Een documentairefilm wordt vertoond en met de documenairemaker besproken op de drie momenten waarop de film wordt stopgezet. Het is opnieuw een | Tien jaar later is Van Huystee naast producent ook als regisseur te vinden bij televisieomroep [[Het Gesprek]] in het praatprogramma ''[[DocTalk]]''. Een documentairefilm wordt vertoond en met de documenairemaker besproken op de drie momenten waarop de film wordt stopgezet. Het is opnieuw een initiatief van Van Huystee. En dat nog eens in het bijzijn van zijn oude vriend en werkgever Harry de Winter, die als programmadirecteur en ‘gedelegeerd commissaris programmazaken’ aan de omroep verbonden is. ‘Meer documentairefilms op televisie’ was De Winters’ antwoord, op het moment dat bekend werd dat hij zich middels aandelen had ingekocht in de omroep. Een goede vriend heeft weinig woorden nodig. | ||
[[Category:personen|Huystee, Pieter van]] [[Category:Producent|Huystee, Pieter van]] [[Category:Regisseur|Huystee, Pieter van]] | [[Category:personen|Huystee, Pieter van]] [[Category:Producent|Huystee, Pieter van]] [[Category:Regisseur|Huystee, Pieter van]] | ||
Versie van 27 okt 2009 15:34
| Naam | Pieter van Huystee |
| Geboren | , 21 april 1956 |
| Functies | regisseur, producent |
| Bekend van | |
| Periode actief | 1977-heden |
| Werkt samen met | Hans Hylkema, Rene Roelofs, Ramon Gieling, Carin Goeijers |
Pieter van Huystee in de media Oeuvre Pieter van Huystee | |
‘Zeven films van Pieter van Huystee op IDFA 2008’ bericht de Volkskrant begin november van dat jaar. Het vervolgt: Carmen Meets Borat laat zien hoe een Roemeens meisje en haar dorp veranderen door de komst van filmmakers van de film Borat. On the Way to School gaat over een Turkse leraar die Turks aan Koerdische kinderen wil leren. Beide films zijn geselecteerd voor de Joris Ivens Competitie. In het programma Workshops Results is Bollywood Blues te zien, een film over de cultuur van Hindoestaanse Nederlanders. Het Nieuwe Rijksmuseum en Sweety, over de vriendengroep van de vijf jaar geleden vermoorde Maja Bradaric, zijn geselecteerd voor Premieres from the Lowlands. Vogel op Sterk Water, in het Kids & Docs programma, gaat over het meisje Marthe dat in haar kamer haar overleden huisdieren op sterk water heeft staan.Tot slot vertoont het IDFA De Grens van Frans Bromet, een tragi-komisch portret van David de Jong over de documentairemaker.’
De meeste carrières beginnen met torenhoge ambities die jaar na jaar naar de realiteit worden bijgesteld, maar Nederlands’ grootste documentaireproducent werkt omgekeerd. Aan het eind van de jaren ’80 is de naam Pieter van Huystee nog voornamelijk verbonden aan spelletjesformats die hij voor IDTV in Nederland introduceert. Onder Harry de Winter, oprichter en directeur van IDTV brengt producent Van Huystee Lingo, Boggle en Triviant op de buis. Van Huystee is één van de werknemers van het eerste uur bij het uit 1977 stammende IDTV, dat zich in deze tijd voornamelijk richt op het opnemen en verkopen van popconcerten. In 1988 verzorgt Van Huystee de regie voor de befaamde vierdelige televisiereeks De wereld van Boudewijn Buch, waarin Buch verslag doet van zijn reis door de VS. Voor IDTV produceert Van Huystee verder onder meer Hitquiz (KRO 1988), Bas Westerweel ontmoet… (AVRO 1995) en 'De Week van… (1996) een praatprogramma met Tineke de Groot. Hij verzorgt de redactie van het muziekprogramma Karaoke TV (TROS) en Je zaak of je leven (AVRO 1992). In 1999 verkoopt Harry de Winter IDTV en wordt op slag miljonair. Pieter van Huystee heeft dan al vier jaar zijn eigen mediaproductiebedrijf op de Amsterdamse Noordermarkt.
Sinds 1995 heeft Van Huystee als producent ruim honderd films op zijn naam staan, waarvan voor het grootste deel lange documentairefilms, maar evengoed de vierendertigdelige reportageserie In Europa. Het personeel is gegroeid tot tien mensen, waaronder Sylvia Baan als senior producent en Hans Dortmans als vaste researcher. Als producent richt Pieter van Huystee zich steeds sterker op internationale coproducties, waarbij hij samenwerkt met buitenlandse producenten en/of omroepen. De film Shout!, van documentairemakers Sabine Lubbe Bakker en Esther Gould, waarin een groep studenten wordt gevolgd op de Golan hoogte en Carmen Meets Borat, een documentaire van Mercedes Stalenhoef over de komst van een Amerikaanse filmploeg voor de film Borat in een Roemeense dorpsgemeenschap, zijn hiervan succesvolle voorbeelden.Voor verschillende internationale filmplatforms treedt van Huystee inmiddels op als expert in selectiecommissies bij het toekennen van coproductietrajecten en intensieve workshops aan jonge documentairemakers. Een recente documentairefilm die langs deze weg tot stand is gekomen is de Turks-Nederlandse productie On the way to school van de jonge Turkse documentairemakers Orhan Eskikoy en Özgür Dogan.
Bekendheid als documentaireproducent krijgt Van Huystee door zijn samenwerking met Johan van der Keuken, voor wie hij diens laatste lange documentaires produceert. Bewogen Koper wordt in 1993 de eerste film die uitkomt onder Van Huystee vleugels. Ook produceert hij het vier uur lange Amsterdam Global Village en De Grote Vakantie uit 2000, waarin het afscheid nemen van het leven en het kijken centraal staat. In dat zelfde jaar – waarin zijn bedrijf vijf jaar bestaat – krijgt Van Huystee al een Gouden Kalf voor zijn werk als producent, de hoogste onderscheiding voor de Nederlandse Filmindustrie.
De door Van Huystee geproduceerde documentaires van makers als Heddy Honigmann, Peter Delpeut, Maria Ramos, René Roelofs, Carin Goeijers, Ramon Gieling Hans Hylkema, Mart Dominicus en Leendert Pot worden geplaatst binnen documentaireprogramma’s als NPS.DOC, Dokwerk, Het uur van de Wolf, Werelden, De Donderdag Documentaire en Holland Doc. Naast de gevestigde makers, gaat Van Huystee ook filmprojecten aan met minder bekende en beginnende makers. De fictiefilm Beat, voor vijfhonderd euro gemaakt door David Verbeek en Rogier de Blok, twee derdejaars filmacademiestudenten, is hiervan een voorbeeld. De in vijf dagen opgenomen film is in première gegaan op het Internationaal Filmfestival Rotterdam in 2004. Af en toe maakt Van Huystee een film in eigen beheer, in de hoop dat een omroep hem later toch wil aankopen. Dat gebeurt met 24 uur bedreigd, een documentairefilm van Frank Vellenga, over de Marokkaanse schilder Rachid Ben Ali die bedreigd wordt naar aanleiding van zijn schilderijen waarin hij zijn woede over de moord op Van Gogh visualiseert.
In 1999 zet PvH films een eigen distributiemaatschappij op: Public Film. Directe aanleiding is het feit dat Van Huystee geen distributeur kan vinden voor Twee Minuten Stilte a.u.b., een film van Heddy Honigmann. Van Huystee besluit de film zelf uit te brengen en dat bevalt. Met Public Film wil Van Huystee Nederlandse documentaires in bioscooprelease brengen. Een moeizame twee jaar later komt het Filmfonds met een nieuw initiatief onder de naam DocuZone: het fonds leent een twintigtal filmtheaters de beamers die nodig zijn voor een dvd vertoning op 35 mm film kwaliteit en selecteert wekelijks een Nederlandse documentairefilm voor bioscoopvertoning. Van Huystee’s bioscoopdistributieplannen raken op de achtergrond en zijn 'in-huis' distributeur Sara Hohner, verlaat Van Huystee en zet Cinema Delicatessen op, dat het DocuZone programma overneemt en in 2002 de eerste digitale distributeur van documentairefilms voor de Nederlandse filmtheaters wordt.
Tien jaar later is Van Huystee naast producent ook als regisseur te vinden bij televisieomroep Het Gesprek in het praatprogramma DocTalk. Een documentairefilm wordt vertoond en met de documenairemaker besproken op de drie momenten waarop de film wordt stopgezet. Het is opnieuw een initiatief van Van Huystee. En dat nog eens in het bijzijn van zijn oude vriend en werkgever Harry de Winter, die als programmadirecteur en ‘gedelegeerd commissaris programmazaken’ aan de omroep verbonden is. ‘Meer documentairefilms op televisie’ was De Winters’ antwoord, op het moment dat bekend werd dat hij zich middels aandelen had ingekocht in de omroep. Een goede vriend heeft weinig woorden nodig.
