Het hoogbegaafdenklooster
| Periode | 2002 |
| Beschikbaar in archief | Beeld en Geluid. |
| Genre | Documentaire |
| Decennia | 2000-2009 |
| Medium | televisie |
| Externe info | Site Dokwerk |
Beschrijving
Deze documentaire van Hans Polak gaat over het Centrum voor Creatief Leren. Dit centrum biedt hulp aan hoogbegaafde kinderen en hun ouders. De voorzitter van het centrum, drs. Gebert Rebel vertelt dat het probleem 'hoogbegaafdheid' vaak niet serieus genomen wordt, terwijl het voor kinderen en ouders heel erg kan zijn. De kinderen functioneren niet op een normale school, voelen zich eenzaam en buitengesloten.
Daarom is er nu een speciale school, 'Gaaf!' genaamd, die hoogbegaafde kinderen tussen de vier en negentien jaar die zijn vastgelopen in het reguliere onderwijs opvangt. De school bevindt zich in een klooster in het Brabantse plaatsje Sterksel. Hier wordt een geheel nieuwe vorm van onderwijs getest, waarbij de hoogbegaafde kinderen alles op hun eigen tempo mogen doen.
De onderwijsinspectie gaf Gaaf! een experimenteerstatus van twee jaar.De documentaire laat de start van de school zien. Hierbij komen oprichters (directeur Hanny Hanssen en haar man Frank), hoogbegaafde kinderen en hun ouders aan het woord.
Het hoogbegaafdenklooster is uitgezonden in het kader van de documentairereeks Dokwerk.
Makers
Samenstelling en regie: Hans Polak
Camera: Stijn Brinkman en Hans van Paridon
Geluid: Rob van der Veer en Wim Muller
Montage: Andrez de Jong
Productie assistentie: Kim de Jong
Omroep: VPRO
Achtergrondinformatie
Artikel uit het Algemeen dagblad:
Hoogbegaafd
Geschreven door Willem Pekelder
Kinderen van zeven jaar die in een burn out belanden. Geen fabeltje, het komt regelmatig voor onder hoogbegaafde leerlingen. Hoe groot het leed is, blijkt uit de documentaire Hoogbegaafdenklooster van Hans Polak. De vader van Lio - een wel erg wereldwijs kind - vertelt ' Hij is zwaar overspannen van school gegaan. Hier kan hij revalideren'. Hier is een voormalig klooster in het Brabantse Sterksel, waar enkele ouders kortgeleden met toestemming van de Onderwijsinspectie een opvang zijn begonnen voor bollebozen van 4 tot 19 jaar. Verwacht niet dat de kinderen hier op hun eigen niveau les krijgen. Spelletjes spelen op de computer, televisie kijken en muren bekladden, lijken de belangrijkste activiteiten achter de kloostermuren. Toch zal de geestelijke lijdensweg van de kinderen ook in het klooster niet ten einde komen, al was het alleen maar door het lelijke polder-Nederlands dat daar wordt gebezigd. Waarom heet het opvangcentrum Gaaf! In plaats van Schrander? En waarom vraagt de directeur van Gaaf! bij de opname van een nieuw kind: ' Dus, je voelt je eigen niet fijn op school?' Nu valt het natuurlijk ook niet mee op de gewone school, zelf niet voor middelmatige leerlingen. Na 20 jaar afbraakbeleid is het niveau van het Nederlandse onderwijs abominabel slecht. Uitvallende leraren en onbevoegde of onbekwame vervangers -'wat nu nog solliciteert, is brandhout', citeerde de Volkskrant pas een schooldirecteur. Zelfs volgens de soepele normen van de Onderwijsinspectie presteren 400 van 7000 basisscholen onder de maat. 'In Nederland is bijna alles betekenisloos geworden', verzuchtte onlangs de naar Portugal gevluchte dichter des vaderlands Gerrit Komrij naar aanleiding van de verwaarlozing van het literatuur -en cultuuronderwijs. Het belichten van de bedroevende staat waarin het 'gewone' onderwijs verkeert had de documentaire van Polak meer reliëf gegeven. Immers, krijgen we niet steeds meer 'hoogbegaafde' leerlingen- nu zijn het er al 60.000, een getal dat Polak ook best eens had mogen vermelden- naarmate het reguliere onderwijs verder debiliseert? En wordt het niet eens tijd dat de politiek wat meer gaat doen voor hoogbegaafden in plaats van zich alleen maar inspannen voor zwakke leerlingen? Het idee dat VVD Tweede kamerlid Ernst van Splunter vorige week opperde in de Telegraaf- meer speciale scholen oprichten voor bollebozen- had ook in deze Dokwerk -documentaire niet mogen ontbreken. Liever dàt dan al die beelden van computerende kinderen die tot rust moeten komen.
De documentaire werd uitgezonden door de VARA op zondag 13 Januari 2002 (20.48 uur).
Bron: Algemeen Dagblad, 12 Januari 2002
