Noraly Beyer
| Naam | Noraly Beyer |
| Geboren | Curaçao, 20 juli 1946 |
| Functies | nieuwslezer, presentator |
| Bekend van | NOS Journaal, Studio NOS |
| Periode actief | 1977-heden |
| Trivia | Opgegroeid op Curaçao, van Surinaamse afkomst, werkte in Suriname 1977-1982 |
Noraly Beyer in de media Oeuvre Noraly Beyer | |
In Nederland Noraly de tweede ‘gekleurde’ presentatrice van het Journaal. Eugenie Herlaar ging haar in de jaren zeventig voor. Noraly is een vrouw van principes. Zo weigert ze op 25 februari 1982, de dag van de coup in Suriname, een verklaring van de militairen in de studio voor te lezen. Hoewel ze bij sommige onderzoekjes samen met Marga van Praag tot de ‘slechtste’ nieuwslezeressen wordt gerekend, zijn vooral veel oudere kijkers bijzonder op haar gesteld. Ze vinden haar presentatie prettig en geloofwaardig.
Noraly verlaat in haar tienerjaren Curaçao en vestigt zich samen met haar familie in Roermond. Hier doorloopt ze de MMS. Vervolgens gaat ze naar de Kweekschool in Den Haag. Daar staat ze een jaar als vakleerkracht handvaardigheid voor de klas. In 1967 vertrekt ze naar Suriname en geeft drie jaar les op een basisschool.
In Suriname komt Noraly in aanraking met het medium televisie. In 1977 mag ze aan de slag als nieuwslezeres bij de Surinaamse Televisie Stichting. Ze vindt de overgang van onderwijs naar televisie geen grote stap, omdat het raakvlak tussen de beroepen het overdragen van kennis is. Het voordeel in Suriname is dat er in een klein team wordt gewerkt (Vergelijkbaar met een regionaal televisiestation in Nederland). Hierdoor is ze meer betrokken bij de onderwerpen, ze mag haar teksten zelf aanpassen in ‘begrijpelijke spreektaal’, zoals ze zelf zegt.
In 1982 vinden de ‘decembermoorden’ plaats en dat is voor Noraly reden om terug te keren naar Nederland. Noraly gaat bij de Wereldomroep werken en maakt programma’s die gericht zijn op Suriname. Ze ziet de daarop volgende jaren als een soort Radio Vrij Oranje (te vergelijken met de radiozender in Londen in de Tweede Wereldoorlog, gericht op het bezette Nederland). In 1985 komt het aanbod om voor het NOS-Journaal te gaan werken. Hoofd-redacteur Peter Brusse neemt haar aan.
Naast haar werk voor de NOS is Noraly met regelmaat te zien als gast in programma's als er gesproken wordt over Suriname. Zo verschijnt ze als gast in Vesuvius en De Plantage. Een persoonlijk favoriet programma uit haar oeuvre is het televisie-programma Suri’jazz en Para’pop, een driedelige serie over Surinaamse jazz- en popmusici in Nederland dat ze presenteert. Hierin kan ze helemaal uitleven.
Noraly laat zien dat ze meer kan dan presenteren. Wanneer in Nederland het door de Amerikaanse Eve Enslere geschreven toneelstuk De vagina monologen in 2001 wordt opgevoerd, is Noraly één van de vrouwen die daarin op het toneel is te zien. Ze krijgt goede kritieken; volgens de krant Metro: “…een overtuigende rol van Noraly Beyer…”.
Noraly is inmiddels uitgegroeid tot een echte BN-er. Zo nu en dan is ze dan ook het middelpunt van spot. Jeroen Kijk in de Vegte doet wel eens een imitatie van haar als de ietwat verstrooide nieuwslezeres Moraly. Dat ze door haar werk bij het NOS Journaal wat van haar privacy heeft moeten inleveren, neemt ze op de koop toe. "Ik heb er niet zo'n last van. Je leert ermee omgaan. Ik ga niet voor mijn plezier naar bijvoorbeeld de Spaanse Costa's. Maar ik laat me er niet van weerhouden om in Amsterdam over de markt te lopen."
