Herman Emmink
| Naam | Hermanus Christiaan Maria Emmink |
| Geboren | Amsterdam, 6 januari 1927 |
| Gestorven | Laren, 25 maart 2013 |
| Functies | omroeper, presentator, zanger, verslaggever |
| Bekend van | Muzikaal onthaal, AVRO's Radiojournaal, Wie van de drie, Oud plaatwerk, Te gast bij Herman Emmink |
| Periode actief | 1954-1988 |
| Trivia | Trivia |
| Media |  |
Herman Emmink in de media Oeuvre Herman Emmink | |
Herman Emmink is het prototype van een gentleman, een man die er altijd keurig verzorgd uitziet. Herman rookt en drinkt niet en rijdt geen auto. Zijn leven lang fietst hij en in zijn werkzame jaren is dat van zijn Hilversumse huis naar de studio’s. Herman Emmink wil mensen amuseren en doet dat in al zijn programma’s. Hij houdt er niet van om mensen die hij voor de microfoon heeft te slim af te zijn: “Dat is geen kunst; iemand die niet zo goed uit zijn woorden kan komen moet je in zijn waarde laten”.
Zijn grote liefde is Indonesië waar hij als het even kan ieder jaar naar toe gaat. Hij heeft er vrienden voor het leven. De verstokte vrijgezel heeft in zijn tweede vaderland ook een jongen financieel geadopteerd die in staat is om de studeren. Zijn leven lang is hij freelancer en dat brengt hem bij vrijwel alle omroepen. Hij is een vurig pleitbezorger van het Nederlandse lied en Nederlands drama.
Na de lagere school doorloopt hij de Saint Louis Mulo, een broederschool in de Amsterdamse Spuistraat. Daarna gaat hij naar de handelsschool waar hij in 1947 zijn diploma behaalt. In dezelfde tijd studeert hij piano op het conservatorium. Als kleine jongen is hij gek op de radio en op veertienjarige leeftijd staat hij voor het eerst op toneel met een xylofoon in de revue van zijn oom.
‘Omroeper worden bij de radio’ is zijn hartenwens. Direct na zijn schooljaren moet hij in militaire dienst en wordt hij uitgezonden naar Nederlands Indië. Daar komt hij terecht in Menando, op Noord-Celebes en gaat er werken bij ‘Radio Sario’ de omroep voor de strijdkrachten. Weer terug in Nederland solliciteert hij bij de diverse omroepen, maar heeft nergens succes. Een baan bij de Amsterdamse Telefoondienst volgt. Wanneer de VARA in 1954 een advertentie plaatst waarin een omroeper wordt gevraagd solliciteert Herman weer en wordt aangenomen.
Daarna werkt hij ook voor Radio Luxemburg, treedt hij op als zanger met het onsterfelijke ‘Tulpen uit Amsterdam’ en krijgt daardoor het predikaat: ‘De zingende Omroeper’. In de loop der jaren werkt Herman voor bijna alle omroepen, zowel via de radio als op de televisie.
Op 1 mei 1954 gaat Herman Emmink als freelancer aan de slag als omroeper bij de VARA-radio. Met radiocollega Wim Verhagen richt hij een concert- en theaterbureau op dat ‘De Toverfluit’ heet (verwijzing naar Mozart…) Eén van de activiteiten was het programma Met Mozart aan de wandel. Na een jaar krijgt hij van de VARA te horen dat zijn stem toch niet ‘het geluid is dat wij zoeken’.
Emmink kan direct de overstap maken naar de AVRO waar hij op 5 maart 1956 zijn debuut maakt als zanger. Hij maakt dan ook zijn eerste grammofoonplaat; ‘De klaterende lach’ met het koor van Lex Karsemeijer. In 1957 volgt ‘Tulpen uit Amsterdam’ op de vierde grammofoonplaat van Herman Emmink. Het is oorspronkelijk in het Duits geschreven door Ralf Arnie (schuilnaam van componist/tekstdichter Dieter Rasch). Deze maakt het lied samen met Klaus Gunther Neumann die de tekst van ‘Tulpen aus Amsterdam’ schrijft.
Als zanger laat Herman ook van zich horen tijdens het Nationale Songfestival in 1961 waar hij het lied In mijn hart zingt. Rudi Carrell wint die wedstrijd met ‘Wat een geluk’.
Tussen 1960 en 1963 werkt Emmink ook voor Radio Luxemburg, de commerciële zender met Nederlandstalige programma’s. Hij verzorgt vier jaar lang elke week drie uitzendingen, waarin onder andere een quiz voor mensen die Herman bij benzinestations overvalt en natuurlijk reclame wordt gemaakt voor het benzinemerk. De zanger Emmink doet ook mee met ‘De Zingmannen’ in Een avondje met…Corry van de zangeres Corry Brokken. Herman zingt daar samen met Wim van der Beek, Wim Scholten, Bert Visser, Dick Doorn, Henk Janmaat en John de Mol de liedjes Let her sing en Bonanza.
Langzamerhand krijgt Herman Emmink meer werk als omroeper en verslaggever. Op 16 mei 1965 gaat zijn eerste eigen radioprogramma de lucht in: Muzikaal onthaal op de zondagmiddag tussen twaalf en een uur. Daarvan maakt hij tussen 1965 en 1982 maar liefst 830 live-uitzendingen! Op 27 juni 1982 is de laatste uitzending. Legendarische gast is de heer Ruigrok uit Den Haag die aan een sprakeloze Emmink vertelt dat hij al 473 keer de uitzending heeft bijgewoond.
Vanaf 1966 verleent Emmink jarenlang zijn medewerking aan de actualiteitenrubriek AVRO’s Radiojournaal waarin hij vooral de lichtere onderwerpen voor zijn rekening neemt, zoals in de uitzending waar hij de harpiste Rosa Spier bezoekt wanneer zij 75 jaar wordt.
Hoewel de naam van Herman Emmink onlosmakelijk is verbonden aan het televisiespelletje Wie van de drie is hij de derde spelleider: de Vlaming Nand Baert en jazzmuzikant Pim Jacobs gaan hem voor en daarna zouden Flip van der Schalie (1983), Rob van Hulst (1994) en Joop Braakhekke (1997) hem opvolgen. Emmink presenteert Wie van de drie van 1971 tot 1982.
Omdat Herman Emmink al zijn leven lang freelancer is werkt hij behalve voor de AVRO ook voor de TROS. Hij presenteert voor die omroep Pierewaaien en Café chantant. Dat is zo langzamerhand voor de TROS een reden om Emmink in de lente van 1982 een vijfjarig contract aan te bieden. Emmink vertelt de AVRO over het aanbod, maar omroepdirecteur Nico van Vliet laat de publiekslieveling Emmink gaan en dat betekent het einde van de samenwerking tussen hem en de AVRO.
Voor de TROS presenteert hij onder andere lange tijd het radioprogramma Oud plaatwerk en Te gast bij Herman Emmink. In 1988 presenteert Emmink voor de NCRV de driehonderdste aflevering van Zo vader, zo zoon, waarin de vaste presentator Gerard van den Berg op de ‘vaderstoel’ zit. Na zijn pensionering komt Emmink af en toe op de radio. Bijvoorbeeld wanneer het lied ‘Tulpen uit Amsterdam’ veertig jaar bestaat en Sjors Fröhlich hem in zijn radioprogramma Cappuccino haalt. Herman Emmink voor de microfoon die vertelt dat hij nauwelijks iets aan het lied heeft verdiend, maar dat er wel een tulp naar hem is vernoemd. Samen met prominente senioren als Eddy Christiani en Sjoukje Smit steunt Emmink de oprichting van een seniorenomroep MAX en in het Journaal16 legt hij uit waarom: er is te weinig Nederlandstalig product op radio en televisie.
Herman Emmink overlijdt in 2013 op 86-jarige leeftijd in Laren.
Discografie
Tulpen uit Amsterdam (1957)
In mijn hart (1960)
