Kees van Kooten
| Naam | Cornelis Reinier van Kooten |
| Geboren | Den Haag, 10 augustus 1941 |
| Functies | cabaretier, schrijver, acteur, televisiemaker, satiricus |
| Bekend van | Hadimassa, Het Simplisties Verbond, Van Kooten en de Bie, Keek op de Week |
| Periode actief | 1963-heden |
| Werkt samen met | Wim de Bie, Maud Keus, Arjen van der Grijn, Roel Bazen |
| Trivia | Vader van actrice en scenarioschrijver Kim van Kooten en van acteur en cabaretier Kasper van Kooten |
| Media |  |
| Gallery | Gallery |
| Externe info | Uitgever Bezige Bij |
Kees van Kooten in de media Oeuvre Kees van Kooten | |
Ik ben wel eens mijn eigen bananeschil heb ik het gevoel
Jeugd
Kees van Kooten is geboren als Cornelis Reinier van Kooten op 10 augustus 1941 in Den Haag. Hij is de zoon van Cornelis Reinier van Kooten, vertegenwoordiger in Ryam-agenda's, en Anna Geertruida Snaauw, kleuteronderwijzeres. Hij krijgt de roepnaam Kees. In 1945 wordt zus Anke geboren. Na de lagere school gaat Kees van Kooten naar het Dalton Lyceum in Den Haag waar hij Wim de Bie ontmoet die de HBS-kant volgt. Het tweetal schrijft in de schoolkrant en vormt de cabaretgroep "Cebrah". Hun eerste programma heet "Grapsgewijs" en het tweede "Te hooi en te grap". In 1961 gaat hij van het Dalton Lyceum af na een conflict met de leraar klassieke talen. Van Kooten doet vervolgens staatsexamen. Hij gaat in militaire dienst en wordt sergeant-instructeur bij het Regiment van Heutz. Na 21 maanden diensttijd gaat hij werken bij Sikkens Lakfabrieken en het Rotterdamse reclamebureau Nijgh & Van Ditmar als tekstschrijver. Voor de merknaam Flexa bedenkt hij: "Verf te kust en te kleur". Ook werkt hij af en toe als fotomodel.
Beginjaren
De eerste teksten voor de omroep schrijft Van Kooten voor het programma Uitlaat dat in oktober 1963 voor het eerst wordt uitgezonden. Samenstelling Co de Kloet en Wim de Bie. Daar ontstaan ook de Clichémannetjes, twee Hagenezen die tijdens een partijtje biljarten gesprekken in clichés voeren. Wanneer Van Kooten bij het Lurelei Cabaret werkt, met onder andere John Lanting, Jasperina de Jong en Eric Herfst, is hij in een scène te zien in het televisieprogramma Uit. In 1967 werkt hij mee aan het programma Yin-Yang samen met Sonja Barend en Wim de Bie. Na twee matige afleveringen verdwijnt dit programma van het scherm. Op de televisie verschijnt het duo als Clichémannetjes voor het eerst in het programma Mies en scène van Mies Bouwman. Ze brengen daarin hun versie van "Ik hou van Holland". Onder de pseudoniemen Kikkert en Van Troostwijk presenteren ze drie maanden lang de Teleac-cursus Filosofie.
Van Kooten schrijft voor Haagse Post van 1969 tot 1972 de column Treitertrends. Later schrijft hij voor het Vlaamse weekblad Humo, Holland Herald en Vrij Nederland. Een compilatie van sketches en liedjes uit het satirische programma Hadimassa gaat naar het televisiefestival in het Zwitserse Montreux. Met regisseur Dimitri Frenkel Frank schrijven Van Kooten en De Bie de teksten voor Hadimassa. Van Kooten schrijft bovendien teksten voor de Johnny & Rijk Show. In 1972 schrijven en spelen ze in een televisiecursus Esperanto voor Teleac. Regelmatig werkt het tweetal ook mee aan Het Gat van Nederland.
Simplistisch Verbond
In november 1974 ontstaat het Simplisties Verbond. In het hotel Krasnapolsky wordt een oprichtingsbijeenkomst gehouden. VPRO-voorzitter Arie Kleywegt houdt een toespraak en staat officieel VPRO-zendtijd af aan het Simplisties Verbond. Het Verbond krijgt een mattenklopper als logo. Iedereen die zondigt tegen het simplisme krijgt daar symbolisch een klap mee. De programma's veranderen in de loop van de jaren van vormgeving, maar het tweetal blijft de formule trouw. Het Simplisties Verbond wordt uitgezonden van 1974 tot en met 1988 en er worden ruim honderd afleveringen gemaakt. De typetjes die ze neerzetten worden wereldberoemd in Nederland en Vlaanderen. In december 1976 verzorgt het Simplisties Verbond zelfs een hele avond met daarin onder andere een toneelstuk, een kinderprogramma, een persiflage op actualiteitenrubrieken en een kunstveiling.
1977 is het jaar dat Van Kooten en De Bie voor de eerste keer de Nipkowschijf krijgen, de prijs van de televisiecritici voor het beste televisieprogramma. Een bonte avond ten bate van Amnesty International is het programma Een gebaar, samengesteld door Freek de Jonge, Wim de Bie en Kees van Kooten. Het zijn twee avonden in een uitverkocht Carré in 1984. Het tweetal beeldt diverse typen uit, zoals de "Positivo's" en Hank den Drijver als actievoerder. Opnieuw een prijs voor het duo: de Ere Nipkowschijf.
Keek op de week
In Keek op de Week, dat start op 10 oktober 1988, geven Kees van Kooten en Wim de Bie hun satirische kijk geven op de nieuwsfeiten van de afgelopen week en haken in op het Journaal dat aan hun programma vooraf gaat. "Keek op de week" draait tot en met 1993. Daarna start in oktober 1993 Krasse knarren, een tweewekelijkse satirische programma waarin Van Kooten en De Bie verschillende types uitbeelden, zoals Rik Dubois en Phons van der Kuil, twee actieve vijftigers. In bed met Van Kooten en De Bie start in oktober 1994 en duurt twee seizoenen. Daarna volgt Deksel van de desk dat een seizoen zal duren. De laatste serie van het duo is Van Kooten en De Bie die van 1996 tot 1998 wordt uitgezonden.
In Met het oog op morgen maken Kees van Kooten en Wim de Bie bekend dat ze het volgend seizoen niet meer als duo op de televisie zullen verschijnen. Later zegt Van Kooten dat hij 'op' is wat het maken van televisie betreft. Er komt nog een speciale aflevering van hun satirische programma met als titel Dat lossen we samen wel op met een compilatie van sketches uit 1996, 1997 en 1998.
Van Kooten en De Bie hebben altijd met een kleine crew en tegen geringe productiekosten gewerkt. De vaste opnameploeg bestaat uit Roel Bazen (geluid), Arjen van der Grijn (kap en grime) en Maud Keus (productie). Het duo verzorgt zelf de regie.
Prijzen
- Ere Zilveren Nipkowschijf (1985), samen met Wim de Bie voor het Simplisties Verbond
- Gouden Beeld Carrière Award (1998), samen met Wim de Bie
