Adèle Bloemendaal
| Naam | Adèle Maria Hameetman |
| Geboren | Amsterdam, 11 januari 1933 |
| Functies | acteur, zanger, cabaretier |
| Bekend van | Weekendshow, 't Schaep met de 5 pooten, Citroentje met suiker, De Brekers, Beppie |
| Periode actief | 1960 - 2006 |
| Werkt samen met | Johnny Kraaykamp sr, Rijk de Gooyer, Eli Asser |
| Trivia | Trivia |
| Media |  |
| Externe info | Muziekencyclopedie.nl, Theaterencyclopedie |
Adèle Bloemendaal in de media Oeuvre van Adèle Bloemendaal | |
Adèle Bloemendaal is zangeres en actrice met een groot komisch talent. Ze krijgt haar eigen televisieshow en maakt als cabaretière zeer succesvolle soloprogramma's.
Begin carrière
Na de middelbare school werkt Adèle Maria Hameetman als secretaresse op een kantoor en probeert het later als modeontwerpster. Via het amateurtoneel komt ze in 1953 terecht bij Toneelgroep Puck waar ze kleine rollen speelt. Ze trouwt en noemt zich dan Adèle Bloemendaal, naar de naam van haar eerste man. Met hem vertrekt ze naar Amerika.
In 1957 komt ze alleen weer terug naar Nederland: het huwelijk is voorbij. Ze wordt gevraagd door verschillende cabaretgezelschappen en speelt bij toneelgroepen als Arena en Ensemble. In 1964 schenkt Adèle Bloemendaal het leven aan een zoon: John Jones; de vader is artiest Donald Jones.
In 1958 begint ze bij Cabaret Lurelei en werkt daar twee seizoenen. Dan volgt het Leidseplein Cabaret van Jaap van der Merwe met Alle gekken kijken. Ze treedt op met verschillende gezelschappen voordat ze soloprogramma’s gaat maken.
Bloemendaal op het toneel
In 1960 is ze te zien bij het Cabaret Johnny Kraaykamp sr met Stukjes en beetjes. In 1963 speelt ze opnieuw bij Cabaret Lurelei, waar Bloemendaal invalt voor Jasperina de Jong die in verwachting is. Dan volgen voor Bloemendaal weer een paar seizoenen bij Toneelgroep Ensemble waar ze speelt in stukken als Zwart als een kanarie, Koning Salomo en de schoenlapper, De astrakan jas en Pygmalion.
In 1967 is er de theatershow samen met Frans Halsema en Gerard Cox: Met blijdschap geven wij kennis.
Ze speelt in de musicals: De Club, Sam Sam en King Kong en gaat in 1982 het theater weer in en het resultaat is een aantal zeer succesvolle soloprogramma’s: Adèle’s Keus, Adèle in korte broek, Adèle in Casablanca en Adèle op de Orinoco.
Tussen haar televisiewerk door blijft ze actief op het toneel. In 1996 speelt ze in het toneelstuk De Gidsen met uitsluitend vrouwen. Samen met Hans Dorrestein is er in 1997 de theatershow Samen Solo. Later dat jaar brengt ze de solo show Adèle’s comeback no 1.
Bloemendaal op televisie en op het witte doek
In 1960 maakt ze haar televisiedebuut in Alle gekken kijken met het Leidsepleincabaret. Tevens werkt ze mee aan Juf is jarig. In 1961 is ze te zien in De jaren twintig waarin ze met Albert Mol een komische stijldansdemonstratie geeft met I’m forever blowing bubbles. In de jaren zestig is ze regelmatig te gast in de Weekendshow (AVRO) van Johnny en Rijk. Met hen werkt ze later nog vaak samen.
De eerste Adèle Bloemendaal Show onder regie van Rob Touber is te zien in 1969 en in dat jaar is er ook de televisieserie ’t Schaep met de vijf pooten van Eli Asser met Bloemendaal in een hoofdrol.
Ze doet in twee speelfilms mee: Naakt over de schutting en Op de Hollandse toer van Wim Sonneveld.
Na enkele succesvolle televisieseries (zoals In de Vlaamsche Pot) en een theaterprogramma is er een plan om samen met Jenny Arean een theatershow te maken. In plaats daarvan maken Bloemendaal en Arean in 1995 voor de televisie: Meisjes in de grote stad waarin de dames zingend aan een rijdende vuilniswagen hangen en hiphoppend twee negers een rondleiding door de stad geven.
Bloemendaal op plaat
In 1967 maakt ze haar eerste langspeelplaat met de titel Aaahdèle.
Drie keer maakt ze een carnavalskraker: Wat heb je gedaan, Daan?, Hallelujah kameraden en in 1974 Moe, er ligt een lijster in de la.
Meer informatie over haar muziekcarrière is te vinden op Muziekencyclopedie.nl.
Het besluit om te stoppen
In september 1999 krijgt Adèle Bloemendaal in de trein een beroerte, waarvan ze herstelt. Tijdens de opnamen voor Sesamstraat in 2000 krijgt ze een licht herseninfarct, dat niet direct als zodanig wordt herkend. Een dag later moet Bloemendaal een optreden in de schouwburg afbreken en wordt ze in een ziekenhuis opgenomen. Langzaam maar zeker herstelt ze en neemt het besluit om geen theatershows meer te maken. Wel verschijnt ze nog af en toe op televisie. In 2006 zingt ze met Paul de Leeuw het lied Jaloezie in zijn show Mooi! Weer de Leeuw. Datzelfde jaar heeft ze ook een kleine gastrol in de nieuwe versie van 't Schaep met de vijf pooten. Ze werkt mee aan een documentaire van Maarten Mourik die in 2014 wordt uitgezonden. In Eens wil ik er van af zijn vertelt ze over haar leven en carrière. Haar kenmerkende harde lach blijkt nog steeds aanwezig. In datzelfde jaar wordt echter ook bekend dat ze opnieuw is getroffen door een beroerte.
Prijzen en onderscheidingen
- Edison voor de langspeelplaat Laat mij nu maar begaan (1969).
- De Gouden Televizierring voor 't Schaep met de 5 pooten (1970).
- Gouden Harp (1976).
- Johan Kaart Prijs voor de theatershow Adèle’s keus (1983).
- Scheveningen Cabaret Prijs voor Adèle in korte broek (1986).
- Blijvend Applaus Prijs (2006).
