Wim de Bie

Uit B&G Wiki
Versie door Mvkooij (overleg | bijdragen) op 31 mrt 2010 om 15:19

Wim de Bie vormt met Kees van Kooten jarenlang een perfect duo: de één geeft een voorzet en de ander schiet in. De Bie kan zich zowel in zijn rollen als privé-persoon oprecht kwaad maken over veel zaken, terwijl Van Kooten meestal de relativerende factor is. Met een ijzeren discipline heeft het tweetal decennia lang televisieprogramma's gemaakt met een fabelachtig gevoel voor het neerzetten van typetjes die zeer populair worden en een eigen leven gaan leiden. Wim de Bie heeft een mooie zangstem en dat is te horen op de verschillende langspeelplaten die hij heeft gemaakt. Zijn taalgevoel helpt eraan mee dat hij een aantal mooie boeken schrijft waarin hij zijn opgekropte woede kwijt kan. Want De Bie is geen optimist van huis uit. Zowel in zijn optreden als in zijn teksten zien we de pessimist die 'moedeloos voorwaarts' gaat omdat hij nu eenmaal leeft en er het beste van moet zien te maken. Wanneer uiteindelijk het televisiewerk ophoudt stort De Bie zich op het Internet en geeft daarop dagelijks zijn commentaar op de actualiteiten: steekt er de draak mee of reageert woedend, maar altijd eerlijk. Want dat is Wim de Bie.

Biografie

Hij wordt geboren op 17 mei 1939 in de Haagse Parsifalstraat als Willem Philippe de Bie. Zijn vader werkt bij het Gemeentelijk Energie Bedrijf, heeft een volkstuin en waagt zich 's avonds aan het schrijven van humoristische verhalen. De moeder van Wim is muzikaal, kan mooi zingen en goed piano spelen. Wanneer Wim acht jaar is krijgt hij pianoles, maar houdt dat slechts twee jaar vol. Wim gaat naar de padvinderij: de Rimboejagers. Na de lagere school gaat Wim naar het Dalton Lyceum in Den Haag en volgt de HBS-kant. Daar ontmoet hij Kees van Kooten. Het tweetal voert op schoolavonden toneelstukjes op en ze schrijven de schoolkrant vol. Na militaire dienst, waarin hij het tot 1e luitenant brengt bij de artillerie, gaat De Bie Nederlands studeren, maar ontdekt na een jaar dat hij geen leraar wil worden. Wanneer hij in de krant aan advertentie ziet staan waarin deelnemers worden gevraagd voor de kleinkunstcursus van de Nederlandse Radio Unie doet hij daarvoor auditie en wordt toegelaten.

Na de tweejarige opleiding wordt hij door de VARA gevraagd als producer/regisseur het radioprogramma Multiplex te maken. Wim vormt het om tot Uitlaat en haalt zijn schoolvriend Kees van Kooten erbij. Uitlaat - een programma voor twintigers - brengt verslag uit van de roerige jaren zestig. Voor Uitlaat schrijven en spelen Kees en Wim de radiostrip 'De Clichémannetjes' en vanaf 1965 is het tweetal daarmee ook te zien in het VARA popprogramma Fenklup. In 1969 stopt Wim met Uitlaat en gaat hij samen met Kees van Kooten als duo spelen in Hadimassa. Ze schrijven het programma samen met regisseur Dimitri Frenkel Frank. In 1972 vraagt Hans Keller hen om sketches te verzorgen voor het VPRO-programma Het Gat van Nederland, een driewekelijks programma met korte documentaire items.

In 1974 starten Van Kooten en De Bie een eigen serie waarna ze voor de VPRO tot 1998 een lange reeks programma's maken zoals, Het Simplisties Verbond, Keek op de Week, Krasse knarren, In bed met Van Kooten en De Bie, Deksel van de Desk en Van Kooten en De Bie. Naast het schrijven van zeven boeken, zingt Wim ook een paar langspeelplaten vol die later op CD worden uitgebracht. Vanaf 2001 verzorgt hij voor de VPRO zijn dagelijkse 'internetkrant' Bieslog.

Omroeploopbaan

1963 – 1975

De eindexamenkandidaten van de kleinkunstcursus van de Nederlandse Radio Unie zijn voor het eerst te horen in een radioprogramma1 waarin Wim twee zelfgeschreven liedjes zingt: 'De zwarte fietser' en 'Zoveel maal'. VARA-programmamaker Co de Kloet vraagt Wim voor de VARA het programma Multiplex op de zaterdagmiddag te maken. De Bie gaat dit programma 'voor twintigers' ombouwen en het krijgt een nieuwe naam: Uitlaat dat in oktober 1963 voor het eerst wordt uitgezonden. Hij vraagt zijn oude schoolvriend Kees van Kooten bij het programma en dan ontstaan ook De Clichémannetjes, twee gewone mannen die tijdens een partijtje biljarten in plat-Haags en in clichés praten. In 1967 werkt Wim mee aan het programma Yin-Yang samen met Sonja Barend en Kees van Kooten. Na twee matige afleveringen verdwijnt dit programma van het scherm. Op de televisie zijn Kees en Wim als De Clichémannetjes voor het eerst te zien in het programma Mies en Scène van Mies Bouwman en ze brengen daarin hun versie van 'Ik hou van Holland'. Onder de pseudoniemen Kikkert en Van Troostwijk presenteren Kees en Wim drie maanden lang de Teleaccursus Filosofie.

Een compilatie van sketches en liedjes uit het satirische programma Hadimassa gaat naar het televisiefestival in het Zwitserse Montreux. Kees en Wim schrijven, samen met regisseur Dimitri Frenkel Frank, de teksten en spelen zelf mee met onder andere Annemarie Oster en Ton van Duinhoven. In die tijd schrijven ze ook teksten voor de Johnny & Rijk-show. In 1972 maken zij de overstap naar de VPRO als komisch duo in het journalistieke totaalprogramma Het Gat van Nederland gedurende de seizoenen 1972, 1973 en 1974. Met Het Simplisties Verbond beginnen Kees en Wim in november 1974 een serie eigen programma's. In de eerste uitzending zien we de oprichtingsbijeenkomst in hotel Krasnapolsky en een toespraak van VPRO's- televisiedirecteur Arie Kleywegt, die officieel zendtijd afstaat aan het Simplisties Verbond. Een mattenklopper zal het symbool worden van het Verbond, waarmee 'het stof uit de samenleving zal worden geslagen'. De programma's veranderen in de loop van de jaren van vormgeving, maar het tweetal blijft de formule trouw. Het Simplisties Verbond wordt uitgezonden van 1974 tot en met 1988 en er worden ruim honderd afleveringen van gemaakt.

1976 – 1986

Lengte en frequentie van de programma's worden voortdurend gevarieerd. Zo maken zij in totaal vier avondvullende programma's (van 19.00 tot 23.00 uur) waarin het Simplisties Verbond onder andere een toneelstuk, een kinderprogramma, een persiflage op actualiteitenrubrieken en een kunstveiling presenteert. In het radioprogramma Embargo gaat het over de roddelpers en Van Kooten en De Bie vertellen daarin dat ze er alles aan doen om niet in 'de bladen' te komen en citeren uit een verhaal in Story dat is opgebouwd uit interviews met dagbladen. 1974 is het jaar dat Van Kooten en De Bie voor de eerste keer de Nipkowschijf krijgen voor hun werk in Het Gat van Nederland, de prijs van de televisiecritici voor het beste televisieprogramma en in 1977 gevolgd door een tweede schijf en in het Journaal is de uitreiking te zien en hoe de beide heren er op reageren. In het programma Op hun pik getrapt in het seizoen 1979 - 1980 trekken de Haagse heren Jacobse & Van Es veel aandacht doordat zij hun louche praktijken uitgebreid uit de doeken doen. Het jaar daarna dreigen de heren zich verkiesbaar te stellen voor de Tweede Kamer met hun politieke 'Tegenpartij'. Een bonte avond ten bate van Amnesty International is het programma Een gebaar samengesteld door Freek de Jonge, Wim de Bie en Kees van Kooten. Het tweetal (en drietal!) beeldt diverse typen uit, zoals de 'Positivo's' en Hank den Drijver als actievoerder. In het radioprogramma In Tussen Barend en Van Dorp laten Kees van Kooten en Wim de Bie zich uitgebreid interviewen en gaat het over: populariteit, types als Jacobse en Van Es, hun financieën, de B.V.'s die ze hebben en hun relativeringsvermogen: 'We verdienen belachelijk veel met die flauwekul...'. In 1985 opnieuw een prijs voor het duo: de Ere-Nipkow-schijf.

1987 – 1997

Keek op de Week start op 10 oktober 1988, waarin Kees van Kooten en Wim de Bie hun satirische kijk geven op de nieuwsfeiten van de afgelopen week en haken even in op het Journaal dat aan hun programma vooraf gaat. Keek op de week draait vijf seizoenen: van 1988 tot en met 1993. Krasse Knarren is het tweewekelijkse satirische programma dat in oktober 1993 start en waarin zij verschillende types uitbeelden, bijvoorbeeld Rik Dubois en Phons van der Kuil, twee actieve vijftigers. In bed met Van Kooten en De Bie start in oktober 1994 en duurt een seizoen. In 'Uit: boeken' een vraaggesprek met Wim de Bie over zijn verzameling schetsen, columns en verhalen onder de titel 'Meneer Foppe in zijn blootje'. De Bie gaat uitgebreid in op het karakter van meneer Foppe, dat van oorsprong een type uit Van Kooten en De Bie is "...er zit veel van die man in mijzelve..." Het volgende programma van het duo is in 1995 Deksel van de Desk dat een seizoen zal duren. Wim de Bie keert zich fel tegen de plannen om een zeventien kilometer lang eiland voor de Noordzeekust te maken. Hij vreest dat het schadelijk is voor het strandgebied en klimaatveranderingen tot gevolg zal hebben. In het Journaal zien we Wim als 'stamhoofd van de Cananefaten'. In De Avonden leest Wim de eerste aflevering van het verhaal 'Mijnheer Foppe over de rooie'. De laatste serie van het duo is Van Kooten en De Bie die van 1996 tot 1998 wordt uitgezonden.

1998 – heden

In Met het oog op morgen maken Kees van Kooten en Wim de Bie bekend dat ze het volgend seizoen niet meer als duo op de televisie zullen verschijnen. Later zegt Van Kooten dat hij 'op' is wat het maken van televisie betreft. Er komt nog een speciale aflevering van hun satirische programma met als titel Dat lossen we samen wel op met een compilatie van sketches uit 1996, 1997 en 1998. Wim de Bie gaat verder met televisie maken en brengt de achtdelige, wekelijkse serie Spreker: Wim de Bie. Dat Kees en Wim taalvernieuwers zijn bewijst het boek 'Jemig de pemig' dat taalhistoricus Ewoud Sanders schrijft. Zo introduceerde het duo de woorden regelneef en doemdenken. Wim de Bie brengt opnieuw een achtdelige, wekelijkse serie: De bunker van De Bie waarin Wim vanuit een voormalige oorlogsbunker, die is ingericht als observatiepost een roman zit te schrijven en waarvan een aantal passages in scène worden gezet. Nachtcrème is een persiflage op het programma Nachtsuite van Christine van der Horst. De Bie speelt in Nachtcrème de televisiediva Christa van der Molen en ontvangt fictieve gasten en speelt telefoonspelletjes. Samen met actrice Annet Malherbe maakt De Bie in 2000 het programma Beetje laat waarin zij persoonlijk en als diverse typetjes reageren op onderwerpen uit nieuws en samenleving. In het najaar van 2000 een nieuwe serie van acht programma's van Wim: De Buhne van De Bie en ook hierin levert hij door middel van sketches commentaar op de actualiteit, samen met Leny Breederveld en Marleen Stoltz.

In 2002 stapt Wim de Bie van de televisie over naar de Nieuwe Media. Hij gaat een dagelijks weblog voor de digitale afdeling van de VPRO maken met commentaar op de actualiteit, herinneringen en observaties. Hij is daarmee de eerste programmamaker van de publieke omroep wiens werk uitsluitend op het Internet is te zien. In de loop van ruim vijf jaar publiceert Wim ongeveer 7000 teksten en een stroom eigengemaakte foto's en audio- en videostukken. Bieslog verwerft een groot en vast internetpubliek.,,,,

Overgenomen van "https://wiki.beeldengeluid.nl/index.php?title=Wim_de_Bie&oldid=70125"