De Tweede Kamer

Periode	2003
Beschikbaar in archief	[]
Genre	Documentaire
Decennia	2000-2009
Medium	Televisie
Externe info	Aflevering 1: De nieuwe politiek Aflevering 2: Groeten uit de Trèvezaal Aflevering 3: Op weg naar het einde

Beschrijving

In de documentaire De Tweede kamer heeft de regisseur René Roelofs gedurende negen maanden de Tweede Kamer gevolgd; vanaf de verkiezingen van 15 mei 2002 tot die van 22 januari 2003. In deze periode doet tevens de politieke partij de LPF voor het eerst haar intrede op het Binnenhof. Roelofs tracht in zijn documentaire door te dringen tot de zogenaamde ‘achterkamertjes’ van de politiek. Op deze manier kan hij laten zien hoe de politiek werkelijk tot uiting komt.

De regisseur maakt afspraken met vier verschillende partijen om alles te mogen filmen wat zich afspeelt binnenshuis. Bij elke partij volgt hij één kamerlid gedurende het parlementaire jaar. Zo volgt hij binnen de SP Agnes Kant, bij het CDA Theo Rietkerk, bij D66 Boris Dittrich en bij de LPF eerst Philomena Bijlhout en later haar plaatsvervangster Firouze Zeroual. Door de moord op Pim Fortuyn kan Roelofs min of meer negen maanden lang ongehinderd rondlopen binnen de Tweede Kamer. Naarmate de filmmaker langer aanwezig is, mag hij telkens meer fractievergaderingen en andere besloten bijeenkomsten bijwonen. De documentaire laat een veel bewogen jaar zien in de politiek, waarbij de opkomst en de ondergang van de LPF de scepter zwaait. Naast deze politieke inslag, schetst Roelofs ook een beeld van de organisatie in het Binnenhof.

De documentaire splitst zich op in drie verschillende afleveringen die eerst tijdens het Nederlands Film Festival en het International Documentary Filmfestival Amsterdam in 2003 zijn vertoond en daarna via Dokwerk (nu HollandDoc) bij de Nederlandse Omroep zijn uitgezonden. Aflevering één heet ´De nieuwe politiek´ en gaat over de entree van de LPF, een generaal pardon voor illegalen en de verkiezing van de nieuwe Kamervoorzitter wordt in beeld gebracht. In aflevering twee ´Groeten uit de Trèvezaal´ toont Roelofs de ondergang van de LPF, verlaten De Jong en Eberhart de fractie en neemt Herben het fractievoorzitterschap binnen de LPF over van Wijnschenk. Tevens laat deze aflevering zien hoe minister Nawijn een debat voert over de mogelijkheid om criminele allochtonen het land uit te zetten. Ten slotte laat aflevering drie ´Op weg naar het einde´ zien wat er in de Tweede Kamer gebeurde vanaf de val van het kabinet tot de verkiezingen op 22 januari 2003. Daarnaast zijn komen er ook onderwerpen aan bod over het debat van Nawijn over de doodstraf, de affaire met Prins Bernard die de van mishandeling beschuldigde Albert Heijn medewerkers steunt en het doordrukken van de komst van de Hanzelijn door het CDA.

Makers

Regie en scenario: René Roelofs
Camera: Kester Dixon
Montage: Emile Bensdorp
Geluid: René Roelofs
Productieleiding: Maarten Cornelis
Research: Hendrina Praamsma, Maarten Cornelis
Affiche: Mart Rozenbeek
Muziek: Louis ter Burg, Truus Melissen
Geluidsmontage: Fokke van Saane, Paul Gies, Mark Lizier
Mixage: Michel Schöpping
Productie NPS: Marian van der Willigen
Eindredactie NPS: Cees van Ede
Producent: René Roelofs

Achtergrondinformatie

Op de website Basis online wordt er als volgt over de documentaire van René Roelofs gesproken:
René Roelofs maakte de film De Tweede Kamer over het reilen en zeilen van het parlement en had het voorrecht een jaar lang daar te mogen meelopen. Hij had nooit bedacht dat het zo erg zou zijn. Roelofs film kreeg kritiek. Haasbroek vat die samen: het wetgevingsproces kon niet zichtbaar gemaakt worden waardoor er een scheef beeld is gegeven en er voorbij gegaan is aan het belang van het parlementaire werk. Roelofs: "Wat ik aantrof kon ik niet geloven, ik heb ook fractievergaderingen bijgewoond en gefilmd en ik blijf erbij dat ik nauwelijks inhoud aantrof. Het was een bizarre tijd, men was bezig het kabinet een beetje bij elkaar te houden en daarna was het kabinet demissionair. De Tweede Kamer in deze vorm kan beter opgeheven worden. Ik ben wel bang voor een sterke man of vrouw die zich zal aandienen. Kort geleden was Fortuyn er en ik ben geschrokken van mijn land. Hier zijn volksmassa's die in beweging gezet kunnen worden en die in korte tijd alles overhoop kunnen gooien. Dat is eng. Het is nu een jaar verder en we slapen allemaal weer, het monster ligt nog te wachten. Als iemand dat monster, die sluipende onlustgevoelens, weet te mobiliseren, weet ik niet wat er gebeurt met het nu weer rustige Nederland."

Pieter Hilhorst: "Politici hebben de neiging te zeggen dat de situatie ernstig is maar niet hopeloos. De bestuurskundige Paul Kuypers draaide dit om: "de situatie is hopeloos maar niet ernstig". Ik geloof dat de situatie van de parlementaire democratie vrij hopeloos is maar niet ernstig want ik heb vertrouwen in de veerkracht van de samenleving. Als de veerkracht groot is hoef je niet na te denken over de politiek als oplossingsmachine. De veerkracht kan gedefinieerd worden in macht en tegenmacht. De veerkracht wordt bepaald door een goede ordening van macht en tegenmacht die elkaar scherphouden. Men moet niet denken dat er in Den Haag allerlei oplossingen bedacht worden. Oplossingen komen van de mensen van de praktijk. Aan hen zou men meer vrijheid moeten geven. De rol van de politiek is dan de beoordeling hoe verschillende instellingen met die vrijheid zijn omgegaan. Politici moeten zich niet leiden door de waan van de dag. Regeren is achteruit zien."

Filmografie van de regisseur René Roelofs.