Een zwaar hart: verschil tussen versies

Uit B&G Wiki
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
 
(9 tussenliggende versies door 3 gebruikers niet weergegeven)
Regel 1: Regel 1:
{{ Infobox Productie
{{ Infobox Productie
| periode = 2001
| periode = 2001
| archief_link = [http://zoeken.beeldengeluid.nl/internet/index.aspx?ChapterID=1164&searchText=Een%20zwaar%20hart Archief Beeld en Geluid]
| archief_link = [http://zoeken.beeldengeluid.nl/internet/index.aspx?ChapterID=1164&searchText=Een%20zwaar%20hart Beeld en Geluid]
| makers = [[#Makers|Makers]]
| makers = [[#Makers|Makers]]
| genre = [[:category:documentaire|Documentaire]]
| genre = [[:category:documentaire|Documentaire]]
| decennia = [[:category:2000-2009|2000-2009]]
| decennia = [[:category:2000-2009|2000-2009]]
| lengte =1'10''45
| lengte = 70'45
|medium = televisie
|medium = televisie
}}
}}


<br clear="all" />
<br clear="all" />


===Beschrijving===
===Beschrijving===


''Een zwaar hart, de roerige geschiedenis van het zigeunerorkest Tata Mirando'' is de 13e aflevering in de serie Dokwerk van de VPRO. Deze serie bevat documentaires met verschillende onderwerpen, maar allemaal pogen ze een uniek verhaal van individuen of een hele groep te vertellen. In deze aflevering wordt op eenvoudige wijze het verhaal van de familie Mirando verteld, een bekende zigeunerfamilie die het orkest Tata Mirando vormen. Hun geschiedenis vertelt over de Tweede Wereldoorlog, concentratiekampen en hoe hun leven daar nu nog betekenis door krijgt.  
''Een zwaar hart; de roerige geschiedenis van het zigeunerorkest Tata Mirando'' is een documentaire uit de reeks ''[[Dokwerk]]''. Op eenvoudige wijze wordt het verhaal van de familie Mirando verteld, een bekende zigeunerfamilie die het orkest Tata Mirando vormen. Hun geschiedenis vertelt over de Tweede Wereldoorlog, concentratiekampen en hoe hun leven daar nu nog betekenis door krijgt. Voor de camera vertellen zij hun verhaal, ondersteunend bij de beelden van hun concerten en hun bezoek aan Birkenau. De sfeer van de documentaire is vrij grimmig, een sfeer die nauw aansluit bij het verhaal.
 
Kokalo Mirando, Nello Mirando Sr., Lupa Mirando, Nello Mirando de 3e en Bokkie Vink vormen de hoofdpersonen. In de documentaire word er gesproken over hun ouders en grootouders, tegelijkertijd worden de levens van de mannen en hun orkest getoond. Ze maken, net als hun voorvaderen, nog steeds muziek. Ze gaan naar het voormalige kamp Birkenau om een concert te geven voor de overleden Roma’s en Sinti’s, in de volksmond bekend als zigeuners. Daarnaast speelt het verhaal van Bokkie Vink, die via een foto moest ontdekken dat hij zigeuner was.
 
Voor de camera vertellen zij hun verhaal, ondersteunend bij de beelden van hun concerten en hun bezoek aan Birkenau. De sfeer van de documentaire is vrij grimmig, een sfeer die nauw aansluit bij het verhaal.  
 


===Makers===
===Makers===
Regel 40: Regel 33:
Productie [[Nellie Kamer]], [[Alex Klippel]]
Productie [[Nellie Kamer]], [[Alex Klippel]]


[[VPRO]], [[Nederland 2]]
[[VPRO]]
 


===Achtergrondinformatie===
===Achtergrondinformatie===


Al eerder, in 1994, kwam Tata Mirando in het nieuws. Het NRC schreef toen een artikel over een familieruzie. Dit zou een aanleiding geweest kunnen zijn om verder onderzoek te doen naar de familie.  
Al in 1994, komt Tata Mirando in het nieuws. Het ''NRC'' schrijft dan een artikel over een familieruzie. Dit zou een aanleiding geweest kunnen zijn om verder onderzoek te doen naar de familie. Naar aanleiding van de documentaire zijn er een aantal vragen gesteld aan de minister van Volksgezondheid, Sport en Welzijn, dr. E. Borst-Eilers. Deze betreffen de (inmiddels overleden) agent die mogelijk verantwoordelijk is voor het transport van de zigeuners naar Westerbork. De documentaire heeft dus zijn weerslag gevonden in de maatschappij en zelfs in de politiek.
 
De documentaire zal vertoond worden op de 22e editie van het Documentary Film Festival Amsterdam in November 2009.
 
Naar aanleiding van de documentaire zijn er een aantal vragen gesteld aan de minister van Volksgezondheid, Sport en Welzijn, dr. E. Borst-Eilers. Deze betreffen de (inmiddels overleden) agent die mogelijk verantwoordelijk is voor het transport van de zigeuners naar Westerbork. De documentaire heeft dus zijn weerslag gevonden in de maatschappij en zelfs in de politiek. Andere documentaires binnen de serie Dokument hebben invloed gehad op beleid en op de maatschappij. Zo maakte minister Gerda Verburg mensen er op attent meer aan het milieu te denken na een van de afleveringen.


[[category:producties|Zwaar hart, een]]
[[category:productielijst Z|Zwaar hart, Een]]
[[category :documentaire]]
[[category :documentaire|Zwaar hart, Een]]
[[category :2000-2009]]
[[category :2000-2009|Zwaar hart, Een]]


----
----

Huidige versie van 15 feb 2010 om 13:51

Periode2001
Beschikbaar in archiefBeeld en Geluid
GenreDocumentaire
Decennia2000-2009
Lengte70'45
Mediumtelevisie


Beschrijving

Een zwaar hart; de roerige geschiedenis van het zigeunerorkest Tata Mirando is een documentaire uit de reeks Dokwerk. Op eenvoudige wijze wordt het verhaal van de familie Mirando verteld, een bekende zigeunerfamilie die het orkest Tata Mirando vormen. Hun geschiedenis vertelt over de Tweede Wereldoorlog, concentratiekampen en hoe hun leven daar nu nog betekenis door krijgt. Voor de camera vertellen zij hun verhaal, ondersteunend bij de beelden van hun concerten en hun bezoek aan Birkenau. De sfeer van de documentaire is vrij grimmig, een sfeer die nauw aansluit bij het verhaal.

Makers

Regie Hans Fels, Shuchen Tan

Montage Andrez de Jong

Camera Hans Fels

Camera-assistentie Anne de Clercq, Jacques Ghijsers

Geluid Mark Wessner, Jac Vleeshouwers, Tom D’Angremond, Joris van Ballegoijen, Fokke van Saane

Geluidsmixage Stehan Warnas

Kleurcorrectie Gerhard van der Beek

Productie Nellie Kamer, Alex Klippel

VPRO

Achtergrondinformatie

Al in 1994, komt Tata Mirando in het nieuws. Het NRC schrijft dan een artikel over een familieruzie. Dit zou een aanleiding geweest kunnen zijn om verder onderzoek te doen naar de familie. Naar aanleiding van de documentaire zijn er een aantal vragen gesteld aan de minister van Volksgezondheid, Sport en Welzijn, dr. E. Borst-Eilers. Deze betreffen de (inmiddels overleden) agent die mogelijk verantwoordelijk is voor het transport van de zigeuners naar Westerbork. De documentaire heeft dus zijn weerslag gevonden in de maatschappij en zelfs in de politiek.