Jules de Corte: verschil tussen versies

Uit B&G Wiki
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 17: Regel 17:
}}
}}


Was een Nederlands liedjeschrijver, componist, pianist en zanger. Jules werd bekend als zanger-dichter-pianist in Nederland en België en werd geboren in Deurne als Julius de Corte in een gezin van Belgische immigranten. Door een medische fout werd hij op éénjarige leeftijd blind. Jules kreeg zijn opleiding bij het Blinden Instituut te Grave en was voorbestemd om stoelenmatter te worden. Op eigen verzoek deed hij mee aan de muzieklessen en leerde piano en orgel spelen en werd op jonge leeftijd organist in de RK kerk te Grave. Jules bleek zoveel aanleg voor muziek te hebben dat hij er z'n beroep van kon maken en schreef honderden liedjes, trad jaren lang op in theaters en voor de KRO radio. Jules trouwde twee keer en uit zijn huwelijken werden zes kinderen geboren. Zijn weduwe, Thea Dekker, heeft geprobeerd een luistermuseum in Helenaveen van de grond te krijgen. Zij beheert de nalatenschap waaruit in samenwerking met Beeld & Geluid (Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid) een box met historische radio-opnamen wordt voorbereid. Paul Versteegen en Cees van der Pluijm werken aan een documentaire en een muziektheater voorstelling over leven en werk van Jules de Corte. Hij heeft veel gevoel voor humor en biedt collega's regelmatig aan hun naar huis te rijden. Jules heeft door zijn blindheid andere zintuigen extra ontwikkeld. Een nieuwe technicus voor de montage van een radioprogramma wordt onmiddellijk ontdekt nog voor die zich kan voorstellen.
Jules de Corte is een Nederlandse liedjeschrijver, componist, pianist en zanger. Jules wordt geboren in Deurne als Julius de Corte in een gezin van Belgische immigranten. Hij vergaart bekendheid in Nederland en België als zanger-dichter-pianist. Door een medische fout wordt hij op éénjarige leeftijd blind. Jules krijgt zijn opleiding bij het Blinden Instituut te Grave en is voorbestemd om stoelenmatter te worden.  
Internationaal werd het werk van De Corte vertolkt door Bruce Low (Engels), Rudi Carrell (Duits), Alice Babs (Zweeds), Philippe Elan (Frans), Jannie du Toit, Wim De Craene en Coenie de Villiers (Zuid-Afrikaans) en James Last (instrumentaal). In 2005 verschenen de verzamelde liedteksten van Jules de Corte in de Pluche-reeks: "Ik zou weleens willen weten", samengesteld door Cees van der Pluijm (met een complete disco- en bibliografie). De teksten en muziek van Jules worden vaak pas op latere leeftijd gewaardeerd door luisteraars.
 
Op eigen verzoek doet hij mee aan de muzieklessen en leert hij piano en orgel spelen.  Op jonge leeftijd is hij organist in de RK kerk te Grave.  
 
Jules blijkt zoveel aanleg voor muziek te hebben dat hij er z'n beroep van kan maken. Hij schrijft honderden liedjes, treedt jaren lang op in theaters en voor de [[KRO]] radio. Jules trouwt twee keer en uit zijn huwelijken worden zes kinderen geboren. Zijn weduwe, Thea Dekker, heeft geprobeerd een luistermuseum in Helenaveen van de grond te krijgen. Zij beheert de nalatenschap waaruit in samenwerking met het Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid een box met historische radio-opnamen wordt voorbereid.  
 
Paul Versteegen en Cees van der Pluijm werken aan een documentaire en een muziektheater voorstelling over het leven en werk van Jules de Corte. Jules heeft door zijn blindheid andere zintuigen extra ontwikkeld. Een nieuwe technicus voor de montage van een radioprogramma wordt onmiddellijk ontdekt nog voor hij zich kan voorstellen.
 
Internationaal wordt het werk van De Corte vertolkt door Bruce Low (Engels), [[Rudi Carrell]] (Duits), Alice Babs (Zweeds), Philippe Elan (Frans), Jannie du Toit, Wim De Craene en Coenie de Villiers (Zuid-Afrikaans) en James Last (instrumentaal). In 2005 verschenen de verzamelde liedteksten van Jules de Corte in de Pluche-reeks: "Ik zou weleens willen weten", samengesteld door Cees van der Pluijm (met een complete disco- en bibliografie). De teksten en muziek van Jules worden vaak pas op latere leeftijd gewaardeerd door luisteraars.


[[Category: personen|Corte, Jules de]] [[Category:Presentator | Corte, Jules de]] [[Category:Musicus | Corte, Jules de]]
[[Category: personen|Corte, Jules de]] [[Category:Presentator | Corte, Jules de]] [[Category:Musicus | Corte, Jules de]]

Versie van 11 apr 2011 14:37

Jules de Corte

NaamJules de Corte
GeborenDeurne, 29 maart 1924
GestorvenEindhoven, 16 februari 1996
FunctiesPresentator, Musicus, Componist
Bekend vanOnder De Hoogte Zon,"Moeders wil is wet"
Periode actieftot 1996
Werkt samen metAlex van Wayenburg, Mia Smelt

Jules de Corte in de media
Oeuvre van Jules de Corte

Jules de Corte is een Nederlandse liedjeschrijver, componist, pianist en zanger. Jules wordt geboren in Deurne als Julius de Corte in een gezin van Belgische immigranten. Hij vergaart bekendheid in Nederland en België als zanger-dichter-pianist. Door een medische fout wordt hij op éénjarige leeftijd blind. Jules krijgt zijn opleiding bij het Blinden Instituut te Grave en is voorbestemd om stoelenmatter te worden.

Op eigen verzoek doet hij mee aan de muzieklessen en leert hij piano en orgel spelen. Op jonge leeftijd is hij organist in de RK kerk te Grave.

Jules blijkt zoveel aanleg voor muziek te hebben dat hij er z'n beroep van kan maken. Hij schrijft honderden liedjes, treedt jaren lang op in theaters en voor de KRO radio. Jules trouwt twee keer en uit zijn huwelijken worden zes kinderen geboren. Zijn weduwe, Thea Dekker, heeft geprobeerd een luistermuseum in Helenaveen van de grond te krijgen. Zij beheert de nalatenschap waaruit in samenwerking met het Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid een box met historische radio-opnamen wordt voorbereid.

Paul Versteegen en Cees van der Pluijm werken aan een documentaire en een muziektheater voorstelling over het leven en werk van Jules de Corte. Jules heeft door zijn blindheid andere zintuigen extra ontwikkeld. Een nieuwe technicus voor de montage van een radioprogramma wordt onmiddellijk ontdekt nog voor hij zich kan voorstellen.

Internationaal wordt het werk van De Corte vertolkt door Bruce Low (Engels), Rudi Carrell (Duits), Alice Babs (Zweeds), Philippe Elan (Frans), Jannie du Toit, Wim De Craene en Coenie de Villiers (Zuid-Afrikaans) en James Last (instrumentaal). In 2005 verschenen de verzamelde liedteksten van Jules de Corte in de Pluche-reeks: "Ik zou weleens willen weten", samengesteld door Cees van der Pluijm (met een complete disco- en bibliografie). De teksten en muziek van Jules worden vaak pas op latere leeftijd gewaardeerd door luisteraars.