Ad 's-Gravesande: verschil tussen versies

Uit B&G Wiki
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
 
(4 tussenliggende versies door een andere gebruiker niet weergegeven)
Regel 1: Regel 1:
{{ Infobox Persoon
{{ Infobox Persoon
| illustratie = AdsGravesande.jpg  
| illustratie = FTA001237550_001_con.jpg
| naam      = Adriaan 's-Gravesande
| naam      = Adriaan 's-Gravesande
| geboorte_datum  = 1947
| geboorte_datum  = 1947
Regel 10: Regel 10:
| periode_actief  = 1965-heden
| periode_actief  = 1965-heden
| werkt_samen_met = [[Sieuwert Verster]]
| werkt_samen_met = [[Sieuwert Verster]]
| trivia =  
| trivia = [[Trivia: Ad 's-Gravesande|Trivia]]
| externe_info =  
| externe_info =  
| media = <imagemap>
| media = <imagemap>
Regel 24: Regel 24:
[[Category:personen|Gravesande, Ad 's]] [[Category:Verslaggever |Gravesande, Ad 's]] [[Category:Presentator |Gravesande, Ad 's]] [[Category:Programmamaker |Gravesande, Ad 's]] [[Category:Documentairemaker |Gravesande, Ad 's]] [[Category:Producent |Gravesande, Ad 's]] [[Category:Omroepbestuurder |Gravesande, Ad 's]]
[[Category:personen|Gravesande, Ad 's]] [[Category:Verslaggever |Gravesande, Ad 's]] [[Category:Presentator |Gravesande, Ad 's]] [[Category:Programmamaker |Gravesande, Ad 's]] [[Category:Documentairemaker |Gravesande, Ad 's]] [[Category:Producent |Gravesande, Ad 's]] [[Category:Omroepbestuurder |Gravesande, Ad 's]]


Eigenzinnige ex-AVRO directeur met twee grote liefdes: cultuur en politiek. De combinatie van de verantwoordelijkheid van een leidende functie met het maken van reportages en documentaires loopt als een rode draad door zijn carrière. In juni 1999 zegt hij: “Als je ooit iets wil worden in dit vak, dan heb je meer nodig dan alleen talent. Je moet kunnen samenwerken. Je mag best eigengereid, pretentieus en eigenwijs zijn, maar uiteindelijk moet je wel met anderen overweg kunnen, anders loop je vast.
Eigenzinnige ex-[[AVRO]] directeur met twee grote liefdes: cultuur en politiek. De combinatie van de verantwoordelijkheid van een leidende functie met het maken van reportages en documentaires loopt als een rode draad door zijn carrière. In juni 1999 zegt hij: “Als je ooit iets wil worden in dit vak, dan heb je meer nodig dan alleen talent. Je moet kunnen samenwerken. Je mag best eigengereid, pretentieus en eigenwijs zijn, maar uiteindelijk moet je wel met anderen overweg kunnen, anders loop je vast.


Adriaan ’s-Gravesande wordt geboren op 5 februari 1947 in Boskoop en verhuist al vroeg naar Oosterhout bij Breda. Groeit vanaf zijn dertiende op in Maastricht. Hij heeft een oudere broer en drie jongere zussen. Zijn vader Hein is musicus en dirigent bij de Zuid-Nederlandse Opera. Ad studeert aan het conservatorium van Aken, waar hij als hoofdvak de hoorn kiest.  
Adriaan ’s-Gravesande wordt geboren op 5 februari 1947 in Boskoop en verhuist al vroeg naar Oosterhout bij Breda. Hij heeft een oudere broer en drie jongere zussen. Zijn vader Hein is musicus en dirigent bij de Zuid-Nederlandse Opera. Ad studeert aan het conservatorium van Aken, waar hij als hoofdvak de hoorn kiest.


In 1964 wordt hij vanwege zijn mooie stem gevraagd als lid van [[AVRO]]’s jeugdomroep [[Minjon]] en werkt mee aan vele uitzendingen van ''[[Op de jonge golf]]''. In het seizoen 1965-1966 is hij één van de presentatoren van het jongerenprogramma ''[[Rooster]]'' bij [[AVRO]]-televisie. Voor de radio is hij de samensteller van ''[[Rits, een open programma]]''. In 1968 presenteert hij samen met [[Ad Visser]] een radioprogramma met progressieve popmuziek, ''[[Super clean dream machine]]''.Vanaf 1969 werkt hij twee jaar als verslaggever bij het [[VARA]]-radioactualiteiten-programma ''[[Dingen van de Dag]]''. De Tweede Kamer is één van zijn favoriete plekken, terwijl hij als student politicologie al snel gevraagd wordt om de vele acties te verslaan, die in die jaren plaatsvinden, zoals de Maagdenhuisbezetting en de ludieke optredens van de Kabouters. In 1970 is hij mede-presentator van de avondvullende live-televisieprogramma’s ''[[Piknik]]'' en ''[[Pik in, ‘t is winter]]'', een samenwerking tussen de [[VPRO]]-afdelingen  televisie en radio.  
In 1964 wordt hij vanwege zijn mooie stem gevraagd als lid van AVRO’s jeugdomroep [[Minjon]] en werkt mee aan vele uitzendingen van ''[[Op de jonge golf]]''. Een jaar later is hij ook voor het eerst als presentator op de televisie te zien in het jongerenprogramma ''[[Rooster]]''. Hoofdzaak in zijn [[AVRO]]-periode is echter radio. Zo verzorgt Ad de samenstelling van het radioprogramma ''[[Rits]]'' en presenteert hij in 1968 samen met [[Ad Visser]] ''[[Super clean dream machine]]''.


In 1971 treedt hij in dienst van de VPRO en werkt als verslaggever, regisseur en eindredacteur van ''[[Berichten uit de samenleving]]'', het wekelijkse, korte nieuwsprogramma van de VPRO. Daarna volgt de eindredactie van het tweede seizoen (1973-74) van ''[[Het gat van Nederland]]''. Nadien voert hij de eindredactie/regie van een groot aantal VPRO-programma’s als ''[[Machiavelli]]'' en het gedurende het seizoen 1980 - 1981 uitgezonden intermezzoprogramma ''[[Extra]]''. In oktober en november 1980 leidt hij samen met [[Joop van Tijn]] het live praatprogramma ''[[Mooie Woorden]]'', dat na twee afleveringen wordt gestopt.  
Vanaf 1969 is Ad werkzaam als verslaggever bij ''[[Dingen van de dag]]'', het actualiteitenprogramma van [[VARA]]-radio. Als verslaggever is hij vaak te vinden in De Tweede Kamer, daarnaast maakt hij reportages over diverse acties die in die periode plaatsvinden zoals de Maagdenhuisbezetting en de ludieke optredens van de Kabouters.  


Op 22 november 1981 is de eerste aflevering van ''[[Tijdverschijnselen]]'', een serie praatprogramma’s over gebeurtenissen die de tijdsgeest illustreren. Hij leidt de discussie en de gemoederen tussen de genodigden lopen af en toe hoog op. Zoals in de aflevering in november 1982 over intolerantie en discriminatie, waarin de Surinaamse actrice [[Gerda Havertong]] hem uitmaakt voor racist.  
Na de [[AVRO]] en [[VARA]] komt in 1970 de [[VPRO]] op zijn pad. Bij de VRPO is hij voor het eerst te zien als mede-presentator van de avondvullende live-televisieprogramma’s ''[[Piknik]]'' en ''[[Pik in, ‘t is winter]]'', een samenwerking tussen de VPRO-afdelingen televisie en radio. In 1971 treedt hij in vaste dienst bij de VPRO. Ad wordt voor diverse taken ingezet. Zo maakt hij samen met [[Rob Klaasman]] de documentaire ''[[Met je eigen tanden het graf in]]'' over het belang van mondhygiëne, werkt hij als verslaggever, regisseur en eindredacteur bij ''[[Berichten uit de samenleving]]'', is hij als eindredacteur verantwoordelijk voor het tweede seizoen van ''[[Het gat van Nederland]]'' en werkt hij als regisseur aan programma’s als ''[[Machiavelli]]'' en ''[[Extra]]''.  


Samen met [[Sieuwert Verster]], met wie hij ook een aantal documentaires maakt, presenteert hij vanaf 1984  enkele jaren het ''[[Gala van de nieuwe Nederlandse muziek]]''.  
De jaren ’80 staan bij Ad grotendeels in het teken van praatprogramma’s en muziek. In oktober en november 1980 leidt hij samen met [[Joop van Tijn]] het live praatprogramma ''[[Mooie woorden]]''. Het programma is echter geen succes en wordt na twee afleveringen gestopt. Meer succes heeft hij met ''[[Tijdverschijnselen]]'', een serie praatprogramma’s over gebeurtenissen die de tijdsgeest illustreren. De gemoederen tussen de genodigden lopen af en toe hoog op. Zoals in de aflevering in november 1982 over intolerantie en discriminatie, waarin de Surinaamse actrice [[Gerda Havertong]] hem uitmaakt voor racist. Muziek is er in de vorm van de docmuntaires die hij maakt met [[Sieuwert Verster]] als ''[[Een Duitse familie]]'' (over de nazaten van Richard Wagner), ''[[Op zoek naar een geniale God]]'' (over Mozart) en ''[[Henriëtte Bosmans]]'', componiste. Daarnaast presenteert hij samen met Sieuwert vanaf 1984 enkele jaren het ''[[Gala van de nieuwe Nederlandse muziek]]''.  
Hij treedt vaak op als discussieleider in programma’s. In 1986 is hij in die hoedanigheid te zien in ''[[Nederland C]]'', waarin hij een discussie leidt tussen mensen uit de filmindustrie. In het najaar van 1991 leidt hij het discussieprogramma ''[[Gemengde gevoelens]]'', waarin hete hangijzers in de samenleving aan bod komen. In maart 1992 presenteert hij een programma over de kwaliteit en toekomst van de Nederlandse verzorgingsstaat: ''[[Herfst in het paradijs]]''.
In september 1992 start de kennisquiz ''[[De connaisseur]]'' waarin presentator ‘s–Gravesande drie kandidaten vragen stelt over kunstwerken uit de diverse disciplines. Hierna volgen programma's als ''[[Schönberg Cyclus]]'' en ''[[Etiquette]]''.


In november 1999 volgt hij [[Boudewijn Klap]] op als directeur Radio en Televisie bij de [[AVRO]]. De AVRO wil een nieuwe koers varen en transformeren tot een echte culturele zender. “Ik heb respect voor de manier waarop de AVRO zich heeft ontwikkeld. Vrijheid en ongebondenheid zijn voor de omroep nog steeds essentieel. De organisatie is meer dan een producent van radio- en televisieprogramma's. Het ambitieniveau dat de AVRO nastreeft, spreekt mij ook aan," verklaart 's-Gravesande de keuze voor zijn nieuwe baan in de ''NRC''. Zijn streven is om een zo breed mogelijk publiek te bereiken, in het bijzonder voor kunst en cultuur. ’s-Gravesande is onder andere verantwoordelijk voor het aantrekken van [[Loretta Schrijver]], [[Rolf Wouters]] en [[Pia Dijkstra]]. In 2003 weet hij[[ Paul de Groot]], [[Owen Schumacher]] en [[Tooske Breugem]] naar de AVRO te halen. Samen met [[NPS]] en [[TROS]] ontstaat een nieuw samenwerkingsverband, waardoor de continuïteit van de [[Radio 4]]-concertserie ''[[ZaterdagMatinee]]'' gegarandeerd is.
Ad werkt in de jaren '80 niet alleen voor de televisie. In 1983 wordt hij benoemd tot directeur en artistiek leider van het Holland Festival. Een functie die hij vervult tot de jaren '90. Hierna wordt Ad benadert om ook andere festivals te produceten. Op uitnodiging van de Minister van WVC is hij in 1987 co-producent van de manifestatie Amsterdam Culturele Hoofdstad. In opdracht van het Prins Bernhard Fonds produceert‘s-Gravesande bovendien internationale (poppen-) theaterfestivals in 1987 en 1990


‘s-Gravesande zorgt echter ook voor onrust in mediakringen als hij zegt, dat hij het omroepbestel te pluriform vindt en ervoor pleit om omroepen in elkaar te laten opgaan om het publieke bestel te verbeteren. Hij wil minder investeren in ledenwerving en –binding en een kleiner omroepbedrijf inrichten om zo de programmabudgetten op niveau te houden. Die staan door omroepbezuinigingen ernstig onder druk. Op 26 augustus 2004 wordt het [[AVRO]]-personeel ingelicht dat voorzitter [[Martijn Sanders]] afscheid wil nemen van programmadirecteur ’s- Gravesande en zakelijk directeur [[Frans Maréchal]]. Aanleiding is het feit dat de samenwerking tussen dit tweetal te wensen overlaat: ze hebben geen eenduidige visie. [[Gerben Eggink]] wordt de nieuwe directeur ad interim. Begin 2005 vertrekt ook het bestuur van Martijn Sanders.
Vanaf 1991 is Ad enige tijd hoofdredacteur van het tijdschrift ''HP/De Tijd'', maar dit is van korte duur. Hij is aangenomen om de samenvoeging van de twee redacties te leiden. Hij vertrekt na 1 jaar, omdat het hem aan journalistieke passie ontbreekt om het blad te leiden. “De integratie van de redacties was snel bekeken, de uitdaging was voorbij.” In 1992 begint hij aan een nieuwe uitdaging: Oud-''Vrij Nederland''-journalist Feike Salverda verlaat de Amsterdamse stadszender [[AT5]] en Ad volgt hem op. Ook hier werkt hij, maar voor een korte periode. In 1993 wordt hij opgevolgd door [[Fons van Westerloo]].


Naast zijn werk voor de omroep is Ad ook werkzaam op andere terreinen. in 1983 wordt hij benoemd tot directeur en artistiek leider van het Holland Festival. Nadat het festival zich mocht verheugen in een aanmerkelijke toename van het aantal bezoekers en een verdubbeling van het budget met behulp van sponsors en verhoging van subsidies, neemt hij eind 1990 afscheid. Op uitnodiging van de Minister van WVC is hij in 1987 co-producent van de manifestatie Amsterdam Culturele Hoofdstad. In opdracht van het Prins Bernhard Fonds produceert‘s-Gravesande bovendien internationale (poppen-) theaterfestivals in 1987 en 1990.
In de tussentijd is Ad nog steeds werkzaam bij de publieke omroep. In 1990 produceert hij de opera ''[[Un Malheureux vêtu de Noir]]'' en maakt tevens de avondvullende documentaire ''[[Het orkest]]''. In het najaar van 1991 leidt hij het discussieprogramma ''[[Gemengde gevoelens]]'', gevolgd door ''[[Herfst in het paradijs]]'' in 1992. In datzelfde jaar is hij ook te zien als quizmaster van de kennisquiz ''[[De connaiseur]]''.


Vanaf 1991 is Ad enige tijd hoofdredacteur van het tijdschrift ''HP/De Tijd'', maar dit is van korte duur. Hij is aangenomen om de samenvoeging van de twee redacties te leiden. Hij vertrekt na 1 jaar, omdat het hem aan journalistieke passie ontbreekt om het blad te leiden. “De integratie van de redacties was snel bekeken, de uitdaging was voorbij.” In 1992 begint hij aan een nieuwe uitdaging: Oud-Vrij Nederland-journalist Feike Salverda verlaat de Amsterdamse stadszender AT5 en Ad volgt hem op. Ook hier werkt hij, maar voor een korte periode. In 1993 wordt hij opgevolgd door [[Fons van Westerloo]].
In november 1999 volgt hij [[Boudewijn Klap]] op als directeur Radio en Televisie bij de [[AVRO]]. De AVRO wil een nieuwe koers varen en transformeren tot een echte culturele zender. Zijn streven is om een zo breed mogelijk publiek te bereiken, in het bijzonder voor kunst en cultuur. Ad is onder andere verantwoordelijk voor het aantrekken van [[Loretta Schrijver]], [[Rolf Wouters]] en [[Pia Dijkstra]]. In 2003 weet hij [[Paul de Groot]], [[Owen Schumacher]] en [[Tooske Breugem]] naar de AVRO te halen.  


In de periode 1997-1999 is Ad directeur van de Nederlandse Film & Televisie Academie.Bij zijn aanstelling bedingt hij, dat hij naast het directeurschap programma’s kan blijven maken als programmamaker en onafhankelijk producent. Hij wil niet vastroesten in de vergadercultuur.  
‘s-Gravesande zorgt echter ook voor onrust in mediakringen als hij zegt, dat hij het omroepbestel te pluriform vindt en ervoor pleit om omroepen in elkaar te laten opgaan om het publieke bestel te verbeteren. Hij wil minder investeren in ledenwerving en –binding en een kleiner omroepbedrijf inrichten om zo de programmabudgetten op niveau te houden. Die staan door omroepbezuinigingen ernstig onder druk. Op 26 augustus 2004 wordt het AVRO-personeel ingelicht dat voorzitter [[Martijn Sanders]] afscheid wil nemen van programmadirecteur ’s- Gravesande en zakelijk directeur [[Frans Maréchal]]. Aanleiding is het feit dat de samenwerking tussen dit tweetal te wensen overlaat: ze hebben geen eenduidige visie.


Samen met [[Rob Klaasman]] maakt hij de documentaire ''[[Met je eigen tanden het graf in]]'' (1972), over het belang van mondhygiëne.
===Prijzen en onderscheidingen===
Bij de [[VPRO]] tekent hij voor een reeks van documentaires over muziek: ''[[Een Duitse familie]]'' (over de nazaten van Richard Wagner, 1980), ''[[Op zoek naar een geniale God]]'' (over Mozart, 1983) en ''[[Henriëtte Bosmans, componiste]]'' (1983). In 1990 produceert hij de opera ''[[Un Malheureux vêtu de Noir]]'' over de schilder Vincent van Gogh, in het kader van het Van Gogh-jaar. De componist is [[Jan van Vlijmen]]. 
Met [[Sieuwert Verster]] maakt hij de avondvullende documentaire ''[[Het orkest]]'', over het 100-jarige Concertgebouworkest en in 1997 de documentaire ''[[Meester van de Beweging: twaalf stappen in het paradijs]]'', een portret van choreograaf [[Hans van Manen]]. Twee jaar later maakt hij met Sieuwert Verster een documentaire over
de musicus Reinbert de Leeuw met de titel ''[[De laatste deur: portret van een pleitbezorger]]''.


Af en toe treedt Ad ’s-Gravesande op als jurylid. Hij is in 1999 jury-voorzitter van het Nederlands Film Festival. In 2002 zit hij in de jury van de “Samen Veilig Prijs 2002”, een initiatief van Stichting De Wijk en [[AVRO]]. Ook is hij samen met onder andere Hedy d’Ancona en Cox Habbema ambassadeur van het “Forum voor Democratische Ontwikkeling” en vice-voorzitter van de “Amsterdamse Kunstraad”.
[[Trivia: Ad 's-Gravesande|Flaumenhaftprijs]] voor ''Met je eigen tanden het graf in'' (1973).
 
===Prijzen en onderscheidingen===
In 1973 overhandigt de jury van tandartsen Ad ’s-Gravesande en Rob Klaasman de Dr. Flaumenhaftprijs, die in het leven is geroepen door de Nederlandse Vereniging van Tandartsen, voor hun documentaire ''[[Met je eigen tanden het graf in]]''.

Huidige versie van 3 mei 2018 om 08:49

Eigenzinnige ex-AVRO directeur met twee grote liefdes: cultuur en politiek. De combinatie van de verantwoordelijkheid van een leidende functie met het maken van reportages en documentaires loopt als een rode draad door zijn carrière. In juni 1999 zegt hij: “Als je ooit iets wil worden in dit vak, dan heb je meer nodig dan alleen talent. Je moet kunnen samenwerken. Je mag best eigengereid, pretentieus en eigenwijs zijn, maar uiteindelijk moet je wel met anderen overweg kunnen, anders loop je vast.

Adriaan ’s-Gravesande wordt geboren op 5 februari 1947 in Boskoop en verhuist al vroeg naar Oosterhout bij Breda. Hij heeft een oudere broer en drie jongere zussen. Zijn vader Hein is musicus en dirigent bij de Zuid-Nederlandse Opera. Ad studeert aan het conservatorium van Aken, waar hij als hoofdvak de hoorn kiest.

In 1964 wordt hij vanwege zijn mooie stem gevraagd als lid van AVRO’s jeugdomroep Minjon en werkt mee aan vele uitzendingen van Op de jonge golf. Een jaar later is hij ook voor het eerst als presentator op de televisie te zien in het jongerenprogramma Rooster. Hoofdzaak in zijn AVRO-periode is echter radio. Zo verzorgt Ad de samenstelling van het radioprogramma Rits en presenteert hij in 1968 samen met Ad Visser Super clean dream machine.

Vanaf 1969 is Ad werkzaam als verslaggever bij Dingen van de dag, het actualiteitenprogramma van VARA-radio. Als verslaggever is hij vaak te vinden in De Tweede Kamer, daarnaast maakt hij reportages over diverse acties die in die periode plaatsvinden zoals de Maagdenhuisbezetting en de ludieke optredens van de Kabouters.

Na de AVRO en VARA komt in 1970 de VPRO op zijn pad. Bij de VRPO is hij voor het eerst te zien als mede-presentator van de avondvullende live-televisieprogramma’s Piknik en Pik in, ‘t is winter, een samenwerking tussen de VPRO-afdelingen televisie en radio. In 1971 treedt hij in vaste dienst bij de VPRO. Ad wordt voor diverse taken ingezet. Zo maakt hij samen met Rob Klaasman de documentaire Met je eigen tanden het graf in over het belang van mondhygiëne, werkt hij als verslaggever, regisseur en eindredacteur bij Berichten uit de samenleving, is hij als eindredacteur verantwoordelijk voor het tweede seizoen van Het gat van Nederland en werkt hij als regisseur aan programma’s als Machiavelli en Extra.

De jaren ’80 staan bij Ad grotendeels in het teken van praatprogramma’s en muziek. In oktober en november 1980 leidt hij samen met Joop van Tijn het live praatprogramma Mooie woorden. Het programma is echter geen succes en wordt na twee afleveringen gestopt. Meer succes heeft hij met Tijdverschijnselen, een serie praatprogramma’s over gebeurtenissen die de tijdsgeest illustreren. De gemoederen tussen de genodigden lopen af en toe hoog op. Zoals in de aflevering in november 1982 over intolerantie en discriminatie, waarin de Surinaamse actrice Gerda Havertong hem uitmaakt voor racist. Muziek is er in de vorm van de docmuntaires die hij maakt met Sieuwert Verster als Een Duitse familie (over de nazaten van Richard Wagner), Op zoek naar een geniale God (over Mozart) en Henriëtte Bosmans, componiste. Daarnaast presenteert hij samen met Sieuwert vanaf 1984 enkele jaren het Gala van de nieuwe Nederlandse muziek.

Ad werkt in de jaren '80 niet alleen voor de televisie. In 1983 wordt hij benoemd tot directeur en artistiek leider van het Holland Festival. Een functie die hij vervult tot de jaren '90. Hierna wordt Ad benadert om ook andere festivals te produceten. Op uitnodiging van de Minister van WVC is hij in 1987 co-producent van de manifestatie Amsterdam Culturele Hoofdstad. In opdracht van het Prins Bernhard Fonds produceert‘s-Gravesande bovendien internationale (poppen-) theaterfestivals in 1987 en 1990

Vanaf 1991 is Ad enige tijd hoofdredacteur van het tijdschrift HP/De Tijd, maar dit is van korte duur. Hij is aangenomen om de samenvoeging van de twee redacties te leiden. Hij vertrekt na 1 jaar, omdat het hem aan journalistieke passie ontbreekt om het blad te leiden. “De integratie van de redacties was snel bekeken, de uitdaging was voorbij.” In 1992 begint hij aan een nieuwe uitdaging: Oud-Vrij Nederland-journalist Feike Salverda verlaat de Amsterdamse stadszender AT5 en Ad volgt hem op. Ook hier werkt hij, maar voor een korte periode. In 1993 wordt hij opgevolgd door Fons van Westerloo.

In de tussentijd is Ad nog steeds werkzaam bij de publieke omroep. In 1990 produceert hij de opera Un Malheureux vêtu de Noir en maakt tevens de avondvullende documentaire Het orkest. In het najaar van 1991 leidt hij het discussieprogramma Gemengde gevoelens, gevolgd door Herfst in het paradijs in 1992. In datzelfde jaar is hij ook te zien als quizmaster van de kennisquiz De connaiseur.

In november 1999 volgt hij Boudewijn Klap op als directeur Radio en Televisie bij de AVRO. De AVRO wil een nieuwe koers varen en transformeren tot een echte culturele zender. Zijn streven is om een zo breed mogelijk publiek te bereiken, in het bijzonder voor kunst en cultuur. Ad is onder andere verantwoordelijk voor het aantrekken van Loretta Schrijver, Rolf Wouters en Pia Dijkstra. In 2003 weet hij Paul de Groot, Owen Schumacher en Tooske Breugem naar de AVRO te halen.

‘s-Gravesande zorgt echter ook voor onrust in mediakringen als hij zegt, dat hij het omroepbestel te pluriform vindt en ervoor pleit om omroepen in elkaar te laten opgaan om het publieke bestel te verbeteren. Hij wil minder investeren in ledenwerving en –binding en een kleiner omroepbedrijf inrichten om zo de programmabudgetten op niveau te houden. Die staan door omroepbezuinigingen ernstig onder druk. Op 26 augustus 2004 wordt het AVRO-personeel ingelicht dat voorzitter Martijn Sanders afscheid wil nemen van programmadirecteur ’s- Gravesande en zakelijk directeur Frans Maréchal. Aanleiding is het feit dat de samenwerking tussen dit tweetal te wensen overlaat: ze hebben geen eenduidige visie.

Prijzen en onderscheidingen

Flaumenhaftprijs voor Met je eigen tanden het graf in (1973).

Overgenomen van "https://wiki.beeldengeluid.nl/index.php?title=Ad_%27s-Gravesande&oldid=170482"