Ria Bremer
| Naam | Maria Theresia Sitskoorn |
| Geboren | Rotterdam, 4 juli 1939 |
| Functies | omroeper, presentator, eindredacteur |
| Bekend van | AVRO's Radiojournaal, Stuif es in, Televizier Magazine, Vinger aan de pols, Via Ria, Netwerk |
| Periode actief | 1963-2002 |
| Werkt samen met | Fred Hagenaar, Koen Verhoeff, Mieke Benda, Peter Lens |
| Trivia | Trivia |
| Media |  |
| Gallery | Gallery |
| Externe info | Officiële site |
Ria Bremer in de media Oeuvre Ria Bremer | |
Journaliste en programmamaker Ria Bremer is vooral gedreven door een grote nieuwsgierigheid. Haar werk neemt ze zeer serieus, waarbij integriteit een leidend begrip is. De respectvolle wijze waarop ze de verhalen van mensen weet over te brengen bij een groot publiek heeft geleid tot binnen- en buitenlandse erkenning voor haar informatieve programma’s over medische onderwerpen.
Jeugd
Ria bremer wordt geboren als Maria Theresia Sitskoorn. Tijdens de Tweede Wereldoorlog woont de familie in Amsterdam, maar verhuist later naar Leeuwarden. Na de mulo en een jaar op kostschool wordt ze liefdevol opgevangen door haar ouders die de hoop hebben dat ze in één van haar vaders fourniturenwinkels zal blijven werken. Haar hart ligt daar echter niet. Via een vriendje komt ze in aanraking met de journalistiek. Ervaring doet ze eerst op bij de Friese Koerier in Heerenveen en later bij het Noordhollands Dagblad waar ze drie jaar als leerling-journalist een stevige opleiding krijgt. Hoofdredacteur Joop Lücker van de Volkskrant ziet potentie in haar en biedt haar de kans om als verslaggever voor zijn krant te komen werken. Ze krijgt de radio- en televisierubriek toegewezen en gaat in Hilversum op kamers ondergebracht. Haar interesse voor audiovisuele media wakkert aan, met name voor de radio waar ze Klaas Jan Hindriks, Joop van Zijl en Koos Postema leert kennen. Stapsgewijs geeft ze vorm aan haar cariërre. Onder eindredactie van Jan de Visser wordt in 1963 een reportage uitgezonden in AVRO’s Radiojournaal. Omdat ze nog bij de Volkskrant werkt neemt ze voor de radio het pseudoniem Maria ter Steeg aan. Pas wanneer ze voor de televisie een spotje opneemt stelt de nieuwe Volkskrant-hoofdredacteur, Jan van der Pluim, haar voor de keus: of de krant of Hilversum. Ze kiest voor het laatste. Ondertussen heeft ze bij de AVRO-regisseur Bob Bremer ontmoet, met wie ze trouwt.
televisiecarriere
In 1966 begint de televisiecarrière van Bremer met de presentatie van het zomerse middagprogramma Weekend samen met Koen Verhoeff en haar eerste omroepbeurten. Al gauw volgen er meer aanbiedingen voor de presentatie van programma’s. Producent Mieke Benda zoekt in 1968 een presentator voor een kinderprogramma en komt bij Bremer uit. Dit leidt tot achttien jaar presentatie van Stuif es in, een programma waarin kinderen komen vertellen over alles wat hen bezighoudt. Een jaar later vraagt Wibo van der Linde haar voor de redactie en presentatie van Televizier Magazine, waarvoor ze uiteindelijk honderden reportages maakt. Zowel Stuif es in als Televizier Magazine genieten een enorme kijkdichtheid.
Vinger aan de pols
In 1981 vindt de eerste uitzending plaats van Vinger aan de pols, Nederlands langstlopende programma over medische zaken. Bremer bedenkt en presenteert het programma en is tevens eindredacteur. Mede vanuit haar eigen nieuwsgierigheid in medische aangelegenheden en een gedreven redactie, weet ze het programma kwaliteit en relevantie te geven. Kenmerkend van haar aanpak is een werkelijke interesse in mensen en het respect waarmee ze haar gasten in beeld brengt. Met haar vaste cameraploeg maakt ze hier afspraken over. Emotietelevisie, maar dan op een ingetogen manier. Inzoomen zo gauw iemand gaat huilen vindt ze niet gepast. Het programma weet een groot aantal kijkers te trekken en wint bovendien meerdere binnen- en buitenlandse prijzen, waaronder de Premios Ondas. In de loop der jaren vindt er een verschuiving plaats van informatieverstrekking, naar het vastleggen van het leven van patiënten en gehandicapten. Een voorbeeld: in 1992 wordt Sam Galesloot geportretteerd. Hij lijdt aan een spierziekte en heeft volgens de artsen nog minder dan een jaar te leven, maar hij overlijdt uiteindelijk pas negentien jaar later. In die periode, waarin hij blind en doof wordt maar ook reist en een studie volgt, blijft Bremer in contact met hem en zijn familie en filmt hem regelmatig. Een paar maanden voor zijn overlijden maakt zij samen met Doret van der Sloot een documentaire over zijn opmerkelijke leven. De productie stelt de vraag wie bepaalt wat kwaliteit van leven is.
Overig werk
Naast Vinger aan de pols maakt ze nog een aantal informatieve programma’s, vaak over medische onderwerpen. Haar eigen praatprogramma Via Ria gaat over uiteenlopende actuele onderwerpen die haar bezighouden. Ontwikkelingen op het gebied van ICT vindt ze interessant en ze is dan ook een van de eersten in Hilversum die digitaal gaat monteren. Als presentator is Bremer een paar jaar verbonden aan Netwerk en De ochtenden.
leven na de televisie
Vanaf 2000 bouwt ze haar mediacarrière langzaam af. Ze stopt met Vinger aan de pols en een jaar later staakt ze haar televisiewerk. Haar bedrijf Medical Multi Media (opgericht in 1997) doet ze in 2002 van de hand. Ze blijft maatschappelijk zeer actief. Binnen de gezondheidszorg bekleedt ze diverse bestuurlijke functies. Zo zit ze in de Raad van Toezicht van de Nederlandse Hartstichting. Ze adviseert hoe er mediatechnisch met onderwerpen als hart- en vaatziekten omgesprongen kan worden. Ook is ze frequent aanwezig bij symposia en congressen. Bij de Vrije Universiteit leidt ze in 2011 een discussie over bijna-dood ervaringen. Kennis overdragen aan een jongere generatie vindt ze belangrijk.
comeback
In 2015 komt ze terug met een serie Vinger aan de pols. In deze serie, met als ondertitel: 'hoe is het nu met...' ontmoet Ria Bremer hoofdpersonen die zij vanaf de jaren 80 in dit programma heeft gevolgd.
Prijzen en onderscheidingen
Eervolle vermelding Nipkowschijf (1984).
De Premios Ondas prijs (1986).
De Eline van Haarensprijs (1988).
De Bronzen Zaaier (1990).
De Van Walree-prijs van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen (1993).
De Max Geldens Prijs (1994).
Ridder in de Orde van Oranje Nassau (1996).
De dr. W.J.F. van Bijl penning.
Goud op het wereld Rode kruis Festival.
Goud en zilver op de M.I.P. in Parma.
Beeld en Geluid Oeuvre Award van de TV-Beelden 2015.
