De wisselwachter
| Periode | 1986 |
| Beschikbaar in archief | Beeld en Geluid |
| Genre | Speelfilm |
| Decennia | 1980-1989 |
| Lengte | 90 minuten |
| Medium | bioscoop |
| Externe info | Website Jos Stelling |
=Beschrijving
Speelfilm gebaseerd op de gelijknamige novelle van Jean-Paul Franssens. Een wisselwachter leidt een eenzaam en geregeld bestaan leidt in zijn post aan een verloren spoorlijn die de stad met 'het zuiden' verbindt. Rust en harmonie worden verstoord wanneer een Franse vrouw uit de stad per vergissing uitstapt bij de wisselwachterspost.
De film heeft slechts enkele dialogen, de spanning in de scenes wordt opgebouwd door de blikken van de personages en het onbegrip en misverstanden die ontstaan door een taalbarriere.
Cast
De Wisselwachter Jim van de Woude
De Vrouw Stéphane Excoffier
De Machinist Johnny Kraaykamp
De Postbode Josse de Pauw
De assistent-machinist Ton van Dort
Makers
Regie Jos Stelling
Scenario George Brugmans, Hans de Wolf, Jos Stelling
First Assistant Niek Koppen
Director of Photography Frans Bromet, Theo van de Sande, Paul van den Bos, Goert Giltaij
Production Designer Gert Brinkers
Geluid Bert Flantua
Editor Rimko Haanstra
Muziek Michel Mulders
Uitvoerend producent Stanley Hillebrandt
Productiemaatschappij Jos Stelling Filmproducties BV
Achtergrondinformatie
Met een succesrol van Jim van der Woude in de De illusionist is de rol van de wisselwachter hem als wereldvreemde op het lijf geschreven. De opnamen op locatie zijn gemaakt in Schotland, de interieuropnamen in een studio in Utrecht. Het is een van de eerste films waarin Johnny Kraaykamp als serieus acteur aan de slag gaat, gevolgd door een rol in De Aanslag van Fons Rademakers. De samenwerking tussen Stelling en Kraaykamp is vastgelegd in een 'Maknig off', Het visoen.
De film is in de Nederlandse bioscopen niet zo'n succes, de waardering in de pers én vooral in het buitenland is groot. De film draait lange tijd in Rome. Stelling's werk wordt samen met dat van Alex van Warmderdam en Orlow Seunke gezien als een Hollandse school. De films van deze makers vertonen overeenkomsten in de absurde stijl, een grote rol voor het landschap en het gebruik van weinig dialogen en veel mimiek.
