Freek Biesiot
| Naam | Freek Biesiot |
| Geboren | Bandoeng (Nederlands-Indië), 6 mei 1942 |
| Functies | decorontwerper |
| Bekend van | Denkbeeld, Uit de kunst, Prikkebeen, Nationaal Songfestival, De Fred Haché show, In naam der koningin, Toen was geluk heel gewoon, De kleine blonde dood |
| Periode actief | 1965-2000 |
| Werkt samen met | Joes Odufré, Jan Venema, Hank Onrust, Wim T. Schippers, Ruud van Hemert, Wim van der Linden, Gied Jaspers, Bram van Erkel, Thijs Chanowski |
| Trivia | renoveert architectuurproject, onder andere het gebouw van Amsterdam Studios |
Freek Biesiot in de media Oeuvre Freek Biesiot | |
Freek Biesiot brengt zijn vroegste jeugd door in burgerinterneringskampen op Nederlands Indië. De familie Biesiot wordt gerepatrieerd in april 1946 en vestigt zich in Den Haag. Na middelbare school volgt een studie aan de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten: grafische en typografische vormgeving, fotografie. Biesiot doet in 1965 eindexamen bij de KABK en volgt de Rijksacademie in Amsterdam.
Biesiot wordt door Jan van der Does in 1965 als decorontwerper bij de NTS aangenomen. Zijn eerste opdracht is een tentoonstelling ter gelegenheid van het 40-jarig bestaan over de AVRO.
Het beroep decorontwerpen voor televisie is voor elke jonge vormgever de ideale uitdaging: het samen gaan van ruimtelijke vormgeving en de grafische verbeelding daarvan via de camera op het beeldscherm.
Meest interessante periode: de jaren ’70 tot begin ’80. Er wordt geëxperimenteerd, vaak in collectief verband (decor-grafiek-camera- licht- en beeldtechniek) met een nieuwe vormgevingstaal binnen het kader van de beeldbuis, In vakkringen ook wel ‘kinetische grafiek’ (in 3 : 4 verhouding) genoemd. Dit doet hij samen met regisseur Joes Odufré. Biesiot maakt met Jan Venema de kunst en cultuurseries Denkbeeld, Eigentijds en Uit de kunst.
In de beginperiode werkt Biesiot vooral voor actualiteiten, jeugd- en showprogramma’s. Biesiot ontwerpt ook het allereerste decoratieve achtergrondje voor het NOS Journaal. Zeer tot tevredenheid van regisseur Jaap Poelgeest; nieuwslezer Jan Gerritsen is minder enthousiast. Biesiot verzorgt nog programma’s voor de Bussemse studio’s Irene, Concordia en studio III-B.
Grote showprogramma’s, die elke week worden uitgezonden zoals de Lou van Burg Show, De Rudi Carrelshow en De Mounties komen uit de eerste geheel voor kleurentelevisie ingerichte studio ‘A’ in Hilversum. De introductie van Nederland 2 in 1964, de technische faciliteiten op het toenmalige Omroepkwartier en de toenemende budgetten bieden ongekende mogelijkheden.
Biesiot ontwerpt een internationaal en meerdere nationale Songfestivals. Voor een van deze gelegenheden werkt hij samen met de beroemde glasontwerper A. Copier uit Leerdam. Het resultaat is een soort mobiel van 250 cm in doorsnede, bestaande uit honderden kristalglaselementen. Dit gevaarte hangt aan staalkabels in de kap van het Haags congrestheater boven een klaverblad van drie podia.
Biesiot is ook verantwoordelijk voor decor en aankleding van een aantal shows van regisseur Rob Touber. Het zijn groots opgezette shows rondom één artiest, zoals Liesbeth List, Ramses Shaffy, Jasperina de Jong, Adèle Bloemendaal, Gerard Cox en Wim Sonneveld.
Biesiots samenwerking begin jaren ’70 met het regiecollectief Wim T. Schippers, Ruud van Hemert, Wim van der Linden en Gied Jaspers leidt tot de geruchtmakende Fred Haché Show en Barend Servet Show en de latere programma's met Sjef van Oekel.
Biesiot wordt als woordvoerder van het ‘artistieke protest’ tegen de steeds complexer wordende organisatiestructuur de eerst democratisch gekozen chef van de afdeling Decorontwerp. Naast zijn organisatorische werk vindt Biesiot soms gelegenheid om zijn oude vak uit te oefenen, zoals de serie Vader en zoon in 1974. De tekeningen van Peter van Straaten komen tot leven in deze serie; de regie is in handen van John van de Rest.
In 1976 organiseren de stichting Film en Wetenschap en de NOS in Utrecht het International TV Design Colloquium '76. Engelse, Ierse, Duitse, Belgische en Scandinavische collega’s discussiëren over hun experimentele producties. Als uitvloeisel reist een internationale delegatie naar Japan, omdat men daar al verder is met interactieve tv-programmering. In Nederland stagneren de ontwikkelingen, de roep vanuit sommige media over ‘de holle bolle NOS’ leidt tot bezuinigingen. Na zes jaar organiseren en reorganiseren besluit Biesiot zijn functie neer leggen om zich voortaan weer met ontwerpen bezig te houden. Cor Straatmeyer wordt dan de nieuwe chef van de afdeling.
Na deze periode concentreert Biesiot zich voornamelijk op tv-dramaproducties. Vooral zijn samenwerking met de NCRV levert menig hoogstandje op. Hij werkt met verschillende regisseurs, waaronder Bram van Erkel. Met hem realiseert Biesiot in de aankleding van Armoede, Het wassende water, De zomer van ‘45 en In naam der koningin.
Voor deze NCRV-producties moet Biesiot veel reizen. Zo verblijft hij bij 32 graden onder nul in Canada aan de voet van de Rocky Mountains, op de tropische Filippijnen en in Indonesië. Hele dorpen zijn daar voor opnamen verrezen met 16 huizen, een moskee en legerplaatsen van het Koninklijk Nederlands Indisch Leger (KNIL). Doordat veel van deze tv-producties op film worden opgenomen, komt Biesiot ook in contact met de Nederlandse speelfilm. Voor vijf films mag hij de art direction verzorgen.
In de allerlaatste periode ziet Biesiot de gevolgen van de verzelfstandiging van NOS in NOB met lede ogen aan. Biesiot is niet alleen vormgever, maar ook een idealist. Hij zet zich onder meer in voor het vak getuige zijn cheffunctie en zijn parttime docentschap artdirection aan de Nederlandse Film en Televisie Academie (1975 – 2000). De zeer intensieve samenwerking met de bevlogen en getalenteerde regisseur Rob Touber werkt zeer inspirerend. Volgens Biesiot krijg je door hem “het gevoel om boven je eigen kunnen uit te stijgen”.
